بریده‌هایی از کتاب دراکولا

ما از شکست تجربه می‌آموزیم، نه از موفقیت!»

مینای عزیزم، چرا مردها این‌قدر شریف‌اند، آن هم وقتی که ما زن‌ها لیاقتشان را نداریم؟

خدای واقعی ناظر است که مبادا گنجشکی بیفتد، اما خدایی که از نخوت بشری ساخته شده، بین عقاب و گنجشک تفاوتی نمی‌بیند. آه، ای کاش انسان‌ها می‌دانستند!

کسی که از شب زجر ندیده باشد، نمی‌داند صبح چقدر ممکن است برای دل و چشمش شیرین و عزیز باشد.

خدای بزرگ! خدای بخشنده! کاری کن که آرام باشم، چون جز این هر راهی به‌راستی راه جنون است.

مادامی که اینجا زندگی می‌کنم، تنها می‌توانم به یک چیز امید داشته باشم: اینکه دیوانه نشوم، البته اگر تا حالا دیوانه نشده باشم.

انسان فقط زمانی به معنی واقعیِ این مناظر دهشتناک پی می‌برد که با آن‌ها روبه‌رو شود.

کسی که از شب زجر ندیده باشد، نمی‌داند صبح چقدر ممکن است برای دل و چشمش شیرین و عزیز باشد.

تعقیب دسته‌ای زنبور سرگردان آسان‌تر است از تعقیب دیوانه‌ای عریان که هوس فرار به سرش زده!

خدا مرا نگه دارد، دست‌کم به خاطر آن‌هایی که برایم عزیزند!

کسی که از شب زجر ندیده باشد، نمی‌داند صبح چقدر ممکن است برای دل و چشمش شیرین و عزیز باشد.

کسی که از شب زجر ندیده باشد، نمی‌داند صبح چقدر ممکن است برای دل و چشمش شیرین و عزیز باشد.

این قرن نوزدهم است که با نوعی انتقام به‌روز شده. بااین‌حال، اگر حواسم درست کار کرده باشد، قرون گذشته نیروهایی از آنِ خود داشته‌اند و دارند که «مدرنیته» به‌تنهایی نمی‌تواند از بین ببردشان.

هرگز از فکرکردن نترسید.

شاید از جنون این دیوانه بیشتر از تعالیم فرزانه‌ترین انسان‌ها کسب دانش کنم. کسی چه می‌داند؟»

ر لندن با استفاده از فرصتی که داشتم به موزهٔ بریتانیا سر زده بودم و در کتابخانه بین کتاب‌ها و نقشه‌های مربوط به ترانسیلوانیا تحقیق و تفحص کرده بودم؛ این‌طور به نظرم رسیده بود که بی‌شک داشتن اطلاعاتی دربارهٔ این سرزمین برای رسیدگی به کارهای یکی از