بریده‌هایی از کتاب از کدام سو

- مگه من گفتم راحتی بَده. من می‌گم راحتی وقتی نصیب آدم می‌شه که یه تلاشی کردی. یعنی یه سختی رو به جون خریدی، نتیجه‌اش نفسِ راحتیه که می‌کشی

سعید با دهان پر از می‌وه می‌گوید: - هیچ‌کس توی مدرسه به ما اینا رو نگفت. آرشام با چاقو پوست میوه‌ها را جابه‌جا می‌کند: - لامصبا فقط گفتند تست بزنید، برای کنکور بخونید.

- و اگر بری سراغ دومی. سراغ لذت عمیق؟ راحتش می‌کنم: - قطعاً برای رسیدن به این‌ها باید بعضی از دلخوشی‌های سطحی رو ببوسی بذاری کنار.

آدم‌ها هیچ مشکلی با خدا ندارند. مشکل‌شان با خودشان است. بفهمند که هستند، چرا هستند، قرار است چه کنند، کجا بروند و در این دنیای رو به مرگ دارند چه غلطی می‌کنند که لذتشان را خراب کرده!

- تو رو قرآن نخواب، تنهایی دیوونه می‌شم. اگه بگم می‌ترسم از تنهایی و خواب باور می‌کنی. دستم را دراز می‌کنم. آرام می‌کشمش به سمت زمین. مجبورش می‌کنم تا سرش را روی دستم بگذارد. چقدر بشریت بی‌پناه است. کاش خدا را داشت. لذت آغوش گرمش، حتماً آرامش می‌کرد.

من همینم که هستم. هر کس مشکل دارد و ناراحت است از مدرسه برود

- حالا وحیدجان، فحشی که دادی به ظالم هم بوده! نگاهم نمی‌کند. - به اون که ضرری نرساند، اما خودت رو آلوده کردی.

روح و روان انسان‌های راحت‌طلب دچار مشکلاتی می‌شه که دیگه با فشار یه دکمه و داد و پول حل نمی‌شه. فقط این رو بدونید که گاهی سختی‌ها، وقتی سخت می‌شه که آدم نخواد از هوسش بگذره. یعنی یه هوسیه که گذشتن ازش سخته، اما اگر از اون شهوت نگذری و بری سراغش، سختی‌های بیش‌تری می‌آد سراغت. اصل رو خوشی خودت قرار می‌دی با خیال اینکه دنبال هوسم برم رنجی نمی‌کشم و راحت‌تر زندگی می‌کنم. ولی تجربه دقیقاً برعکسش رو نشون داده و می‌ده.

- آره دیگه، فقط یه کلمه بهش اضافه کنید که هر چی لذتش کم باشه حرامه. عقلتون هم همین رومی‌خواد دیگه: لذت بیشتر.

- جلوی لذت رو که نگرفته. گفته از مسیر صحیحش برو.