بریده‌هایی از کتاب سین مثل سودابه

سؤالی ذهنم را قلقلک می‌داد: «کدوم مردی جرئت می‌کنه به خواستگاری دختری بره که اسمش گردآفرید شیراوژن باشه؟» بالاخره، در آستانهٔ در، طاقت نیاوردم و پرسیدم: «آقای شیراوژن، دخترتون ازدواج کرده؟» ــ بعله. دوتا بچه هم داره. چهارساله رفته‌اند کانادا... چطور مگه؟ ــ هیچی، همین‌جوری!... به قول رومانیایی‌ها، پرسیدم که نادون از دنیا نرم. و در دل به شهامت دامادِ آقای شیراوژن آفرین گفتم.

: «عاشقی لیاقت می‌خواد.»

برق شادی در نگاهش درخشید و از شدت شوق بی‌اختیار نعره زد: «من که بهت گفته بودم خدا عاشق‌هارو دوست داره!»

«من واسه عشق تا پشت کوه قاف هم می‌رم، اون‌ور شهر که چیزی نیست.»