بریده‌هایی از کتاب گزینه‌ی اشعار فاضل نظری

دنبال عشق گشتم و چیزی نیافتم جوینده‌ای که گم شده یابندهی تو نیست

توحید من و جام می و معشوق، الباقی اضافات است اگر هستی که بسم‌الله! در تأخیر آفات است مرا محتاج رحم این و آن کردی، ملالی نیست تو هم محتاج خواهی شد، جهان دار مکافات است ز من اقرار با اجبار می‌گیرند؛ باورکن شکایت‌های من ای عشق از این دست اعترافات است میان خضر و موسی چون فراق افتاد فهمیدم که گاهی واقعیت با حقیقت در منافات است اگر در اصل دین حبّ است و حبّ در اصل دین، بی‌شک به‌جز دلدادگی هر مذهبی مشتی خرافات است

هرگز دو لفظ را مترادف گمان مکن جایی که عشق نیست؛ «جدایی»، «فراق» نیست

فرقی میان طعنه و تعریف خلق نیست چون رود بگذر از همهٔ سنگریزه‌ها

چو کوه دید غرض دریاست، به رود اجازهٔ رفتن داد ز دوست دست‌کشیدن گاه، غرور نیست؛ فداکاری‌ست

تمنای وفاداری مرا هرگز نبود از تو ولی ای‌بی‌وفا از بی‌وفا هم انتظاری هست

ای‌عشق تا هنوز نفس می‌کشم بیا از چنگ روزگار مرا باز پس بگیر

شب دل کندنت می‌پرسم آیا بازمی‌گردی؟ جوابت هرچه باشد، بر سوأل خویش می‌گریم

سقف آگاهی ستونی جز «فراموشی» نداشت این بنا را خشت بر خشت از تغافل ساختند

به مردم چون پناه آوردم از تنهایی‌ام دیدم که از «تنها شدن» جانکاه‌تر «احساس تنهایی» است

ای‌عشق تا هنوز نفس می‌کشم بیا از چنگ روزگار مرا باز پس بگیر ما غرق می‌شویم در این موجها، تو نیز چون من برای بوسهٔ آخر نفس بگیر

من و جام می و معشوق، الباقی اضافات است اگر هستی که بسم‌الله! در تأخیر آفات است مرا محتاج رحم این و آن کردی، ملالی نیست تو هم محتاج خواهی شد، جهان دار مکافات است ز من اقرار با اجبار می‌گیرند؛ باورکن شکایت‌های من ای عشق از این دست اعترافات است میان خضر و موسی چون فراق افتاد فهمیدم که گاهی واقعیت با حقیقت در منافات است اگر در اصل دین حبّ است و حبّ در اصل دین، بی‌شک به‌جز دلدادگی هر مذهبی مشتی خرافات است

اگر به ملک رسیدی جفا مکن به کسی که آنچه «کاخ» تو را «خاک» می‌کند ستم است

آری! خبر از بی‌خبری خواسته بودم

موسیقی سکوت صدایی شنیدنی است بگذارگفتگو به زبان هنر شود

من آن طبیب زمین‌گیر زار و بیمارم که هرچه زهر به خود می‌دهم نمی‌میرم

من آسمان پر از ابرهای دلگیرم اگر تو دلخوری از من، من از خودم سیرم

کاش دست دوستی هرگز نمی‌دادی به من «آرزوی وصل» از «بیم جدایی» بهتر است

ای عشق! ای عزیزترین میهمان عمر دیرآمدی به دیدنم اما خوش آمدی

پایان ماجرای دل و عشق روشن است ای قایق شکسته به دریا خوش آمدی