بریده‌هایی از کتاب افکار بارز

سادگی حالتی درونی است؛ سادگی حالتی درونی از وجود است که در آن هیچ تناقض و هیچ قیاسی نیست؛

در مسیر موفقیت همیشه مانع هست؛ باور کن که بر سر راه همهٔ دستاوردهای بزرگ همیشه موانعی بزرگ و کوچک قرار دارند و واکنشی که فرد به چنین موانعی نشان می‌دهد اهمیت دارد، نه خودِ مانع. شکست وجود ندارد مگر زمانی که خودت شکست را قبول کنی!

بی‌شک دانش همیشه در قید زمان است، اما دانستن در قید زمان نیست.

حماقت دو شکل به خود می‌گیرد، یا حرف می‌زند یا ساکت است. حماقت لال را می‌شود تحمل کرد.

به‌دنبال درک ریشه باش؛ بحث دربارهٔ اینکه کدام برگِ واحد، کدام طرح شاخه یا کدام گلِ جذاب را دوست دارید بیهوده است؛ وقتی ریشه را درک کنید، تمام شکفتن را درک خواهید کرد.

انعطاف، زندگی است و سخت‌شدن یعنی مرگ، چه بدن مطرح باشد، چه ذهن و چه روح.

زندگی به‌خاطر خود؛ متوجه این نکته باش که آدم فقط برای خودش زندگی می‌کند، نه برای چیزی.

غایت انسان عمل است نه تفکر، گرچه این تفکر شریف‌ترین تفکر باشد.

خدایا! وقتی سعی می‌کنیم زندگی و عقل را به هم پیوند بزنیم چه تناقض‌هایی که پیش نمی‌آید!

هیچ‌کس هیچ‌وقت شکست نمی‌خورد مگر اینکه شکست را بپذیرد.

رنج اغلب خودساخته است؛ شادی و رنج میوهٔ تفکر درست و غلط هستند.

هیچ‌وقت نمی‌توان باد را دعوت کرد، ولی باید پنجره را باز گذاشت.

در خودت هیچ نظام خشک و ثابتی نداشته باش تا بتوانی انعطاف داشته باشی و با چیزی که دائم در تغییر است، تغییر کنی.

مفاهیم جلوی حس‌کردن را می‌گیرند؛ فکر نکن، حس کن. احساس همین‌جا و همین حالا وجود دارد اگر ایده‌ها و مفاهیم، منقطع و کالبدشکافی‌اش نکنند. لحظه‌ای که دست از تحلیل برداریم و رها کنیم، می‌توانیم واقعاً شروع به دیدن و حس‌کردن به‌صورت کلی واحد کنیم.

همین لحظه در درونت متوقف شو. وقتی در درون، در روان خود، متوقف می‌شوی، ذهنت بسیار آرام و بسیار روشن می‌شود.

غایت انسان عمل است؛ غایت انسان عمل است نه تفکر، هرچند این تفکر شریف‌ترین تفکر باشد

لذت ببر؛ دوست من، یادت باشد که از برنامه‌ریزی و دستاوردهایت لذت ببری زیرا زندگی کوتاه‌تر از آن است که صرف انرژی منفی شود.

قانون میانگین‌هاست: هرچه بیشتر وقت بگذاری بیشتر به دست می‌آوری.

در باب سیگارکشیدن، مصرف الکل و قمار؛ من نه الکل مصرف می‌کنم و نه سیگار می‌کشم. به این خاطر سیگاری نیستم که فکر می‌کنم واردکردن دود به بدن اصلاً کار درستی نیست. دربارهٔ الکل، فکر می‌کنم مزه‌اش مزخرف است. نمی‌فهمم اصلاً چرا کسی باید از این چیزها بنوشد. دربارهٔ قمار، گرفتن چیزی در قبال هیچ را قبول ندارم.

مهم کاری نیست که انجام می‌دهی، مهم چگونگی انجام آن است؛ مهم چیزی نیست که می‌بخشی، مهم چطور بخشیدن است.