بریده‌هایی از کتاب افکار بارز

مفاهیم (انتزاع) مفاهیم و درک؛ اگر مفاهیم را یاد بگیری و برای کسب اطلاعات تلاش کنی، درک نمی‌کنی و فقط توضیح می‌دهی. وقتی فرد در حال فکرکردن است، از چیزی که سعی می‌کند بفهمد دور می‌ایستد. خود را از مفاهیم رها کن و حقیقت را با چشم‌های خودت ببین؛ حقیقت همین‌جا و همین‌حالاست؛ برای دیدن آن فقط یک چیز لازم است: توانایی پذیرش و آزادی، آزادی پذیرابودن و مقیدنبودن به ایده‌ها و مفاهیم و از این قبیل. می‌توانیم همین‌طور تمرین و تکرار کنیم، تحلیل کنیم، در کلاس شرکت کنیم و... تا صورتمان از عصبانیت بنفش

چیزی در قبال چیزی؛ فقط در قبال چیزی است که چیزی دیگری به دست می‌آید، نه چیزی در قبال هیچ.

وقتی آزادی روانی وجود دارد که آدم هر راهی را خواست، برود.

رؤیاها واقعیت‌های آینده هستند؛ رؤیاهای دیروز اغلب واقعیت‌های فردا هستند.

شرطی‌شدن اجازه نمی‌دهد واقعیت را ببینیم

آن‌هایی که به دست می‌آورند، از دست می‌دهند.

پاداش انجام؛ فقط انجام‌دهنده است که یاد می‌گیرد

برای زیستنِ اکنون، باید برای دیروز مرده باشی؛ برای درک اکنون و زندگی‌کردنش، باید برای همهٔ چیزهای دیروز بمیریم. دائماً با هر تجربهٔ جدید خود بمیر؛ در حالت آگاهی، ناگزیری با توجه به آنچه هست باشی.

بروس لی اطاعت کورکورانه از قدرت بیرونی را نمی‌پذیرفت. او انسان‌ها را تشویق می‌کرد خود و حیاتشان را بالاترین ارزش‌هایشان در نظر بگیرند و در ستایش هنرمند زندگی نوشته بود که با قضاوت خویش زندگی می‌کند و حاضر است به‌تنهایی در مقابل سنت و عقیدهٔ رایج بایستد. به‌گفتهٔ لی: «ما به آنچه تقلید می‌کنیم بیشتر اعتقاد داریم تا به آنچه خودمان می‌آفرینیم» و نتیجه‌اش این است که تشویق می‌شویم (و انتخاب می‌کنیم) پاسخ اضطراب‌آورترین سؤال‌هایمان را از هرکسی جز خودمان بخواهیم. افراد بی‌شماری نمی‌دانند به چه‌کسی اعتماد کنند، به غرایز خود شک دارند و دربارهٔ آینده‌شان مردد هستند. با صدور مجوز مسلط‌شدن دیگران یا تصمیم‌گیری دربارهٔ اینکه مشکلات واقعی کدام‌ها هستند، روح افراد دچار سوءتغذیه شده و ذهن‌ها از پیشرفت باز مانده‌اند.

در جست‌وجوی حقیقت، پرسشگری مستقل ضروری است نه اتکا به دیدگاه دیگران و کتاب‌ها.

پیام اصلی‌اش این بود که ذهن و نگرش و حواس خود را منعطف و پذیرا نگه دارید و درعین‌حال توانایی تفکر نقادانه را در خود پرورش دهید. این فرایند پرسش و مباحثه و تمرین نه‌تنها منتج به شناخت نقاط قوت و ضعف می‌شود، بلکه منجر به کشف حقایقی اساسی می‌شود که به فرد اجازه می‌دهد رشد کند و به هماهنگی و وحدتِ روح و ذهن و بدن دست یابد.

آموزه‌های بروس هم آموزه بودند و هم نبودند؛ شغلش معلمی نبود ولی بزرگ‌ترین معلمی بود که در عمرم شناخته‌ام. ـ استرلینگ سیلیفنت

بروس در نقش معلم هنرهای رزمی استعدادی خارق‌العاده داشت. اغلب می‌گفت: «معلم حقیقت رو ارائه نمی‌ده؛ معلم راهنماست، به حقیقتی اشاره داره که هر شاگرد خودش باید اون رو پیدا کنه. معلم خوب فقط شتاب‌دهنده است

معلم حقیقت رو ارائه نمی‌ده؛ معلم راهنماست، به حقیقتی اشاره داره که هر شاگرد خودش باید اون رو پیدا کنه. معلم خوب فقط شتاب‌دهنده است.

صرف‌کردن زمان یعنی گذراندن آن به‌گونه‌ای مشخص. تلف‌کردن زمان یعنی گذراندن آن بدون تفکر یا با سهل‌انگاری. همهٔ ما زمان داریم که صرف یا تلف کنیم و تصمیم با ماست که با آن چه کنیم، اما وقتی گذشت، دیگر تا ابد از دست رفته است.

به‌گفتهٔ لی: «ما به آنچه تقلید می‌کنیم بیشتر اعتقاد داریم تا به آنچه خودمان می‌آفرینیم» و نتیجه‌اش این است که تشویق می‌شویم (و انتخاب می‌کنیم) پاسخ اضطراب‌آورترین سؤال‌هایمان را از هرکسی جز خودمان بخواهیم.

به‌گفتهٔ لی: «ما به آنچه تقلید می‌کنیم بیشتر اعتقاد داریم تا به آنچه خودمان می‌آفرینیم» و نتیجه‌اش این است که تشویق می‌شویم (و انتخاب می‌کنیم) پاسخ اضطراب‌آورترین سؤال‌هایمان را از هرکسی جز خودمان بخواهیم.