بریده‌هایی از کتاب افکار بارز

ارزش ایده‌ها؛ ایده‌ها آغاز همهٔ دستاوردها هستند؛ در هر صنعت و هر حرفه‌ای. ایده‌ها غرب را می‌سازند؛ غرب به‌دنبال ایده‌هاست. ایده‌ها از غرب چیزی را ساخته‌اند که هست. ایدهٔ خوب باعث می‌شود فرد چیزی بشود که می‌خواهد. ایده‌های نو همیشه پاداش می‌گیرند؛ مسلم است که کار و صرفه‌جویی باعث توانمندی می‌شوند اما غنا، به‌معنای ثروت مادی، پاداش کسی است که به چیزی قبلاً اندیشیده‌نشده بیندیشد.

در شیوهٔ تفکر لی، هر پاسخی که او بتواند فراهم کند برای هیچ فرد دیگری کمترین ارزشی ندارد مگر اینکه آن فرد در نتیجهٔ تفکر مستقل دربارهٔ آن موضوع پی به اعتبار آن پاسخ ببرد.

بروس لی معمولاً هنگام استفاده از جملات قصار، با یکی از جنبه‌های آشنا و مهم زندگی شروع می‌کند و سپس آن را طوری وضع می‌کند که افراد را به مشکلات ذاتیِ فرضیات معمول دربارهٔ آن موضوع آگاه کند. نتیجهٔ جملات لی این است که خواننده مجبور می‌شود خودش دربارهٔ آن موضوع فکر و پاسخ مخصوص به خودش را ایجاد کند. لی همیشه شاگردانش (یعنی هم شاگردان کلاس‌هایش و هم خوانندگان نوشته‌هایش) را دعوت می‌کرد موافقت یا مخالفت نکنند، بلکه رشد کنند.

اگر هرکسی به همسایه‌اش کمک می‌کرد، هیچ‌کس بیچاره نمی‌ماند.

غایت انسان عمل است نه تفکر، گرچه این تفکر شریف‌ترین تفکر باشد.

فردی که برایش مهم بود ذهن خود را روشن کند نه اینکه قطعیت‌ها را اظهار کند، آن هم وقتی خودِ زندگی این‌چنین کور و غیرقطعی بود. لی معتقد بود نتیجه‌گیری جزمی اغلب نقطه‌ای است که در آن بادبان‌های تفکر بدون باد می‌مانند.

خودت فرمانده ذهنت هستی؛ من همیشه تحت‌فشار شرایط بوده‌ام، چون خود را انسانی می‌پنداشتم که متأثر از شرایط بیرونی است. حالا می‌دانم خودم قدرتی هستم که احساس ذهنم را فرمان می‌دهد و شرایط از آن برمی‌خیزد.

سه کلید موفقیت؛ پشتکار، پشتکار و پشتکار.

ناتوانی در سازگارشدن باعث نابودی می‌شود.

فرایندی پنج‌مرحله‌ای برای تشکیل ایده‌ها: - مواد لازم را جمع‌آوری کن؛ - حقایق را بجو؛ - آرام شو و کل موضوع را کنار بگذار؛ - آماده باش که وقتی ایده می‌آید، تشخیصش بدهی و از آن استقبال کنی؛ - ایده را برای سودمندشدن شکل بده و بپرور.

بزرگ‌ترین پیروزی، پیروزی بر خود است؛ غلبه بر خود بزرگ‌ترین پیروزی است. قدرتمند کسی است که خود را شکست می‌دهد.

هدردادن انرژی را انتخاب نکن؛ هیچ‌وقت انرژی را با نگرانی‌ها و افکار منفی هدر نده. همهٔ مشکلات را خودمان به وجود می‌آوریم؛ فراموششان کن.

شکست حالتی ذهنی است؛ هیچ‌کس هیچ‌وقت شکست نمی‌خورد مگر اینکه شکست را بپذیرد. شکست موقتی است؛ به‌نظرم شکست در هر چیزی فقط موقتی است و مجازاتش هم محرکی برایم است در جهت تلاش بیشتر برای دستیابی به هدفم. شکست فقط به من می‌گوید چیزی در کارم اشتباه است؛ شکست مسیری است به‌سوی موفقیت و حقیقت.

فلسفه آشکار می‌کند که انسان برای چه زندگی می‌کند؛

یادت باشد که هیچ‌وقت خود را در تضاد با طبیعت اظهار نکنی؛ هیچ‌وقت در مخالفت مستقیم با هیچ مشکلی نباش بلکه از راه نوسان‌کردن همراهش، آن را کنترل کن.

برای تحقق خودِ حقیقی‌مان باید حاضر باشیم بدون وابستگی به نظر دیگران زندگی کنیم.

وظیفهٔ بزرگ ما این نیست که ببینیم چه چیزی در دوردست منتظر است، بلکه انجام چیزی است که به‌وضوح نزدیک است. مهم انجام کار است؛ مهم خودِ انجام کارهاست، نه حصول نتیجه.

در باب فلسفه؛ فلسفه را طی سال‌ها «عشق به خرد» تعریف کرده‌اند. هدفش بررسی چیزها از راه فرایند تفکر و تعقل منطقی است. فلسفه علاقه‌ای به چگونه ندارد، بلکه توجهش به چرا و چه است.

در جست‌وجوی حقیقت، پرسشگری مستقل ضروری است نه اتکا به دیدگاه دیگران و کتاب‌ها.

نه فکرکردن، بلکه عمل؛ وظیفهٔ بزرگ ما این نیست که ببینیم چه چیزی در دوردست منتظر است، بلکه انجام چیزی است که به‌وضوح نزدیک است.