بریده‌هایی از کتاب همه چیز به فنا رفته (خلاصه کتاب)

نیچه باور داشت که این آیین‌های علمی هم از بین می‌روند و ما از خودمان ناامید می‌شویم. او باور داشت که ما باید به فراتر از امید نگاه کنیم و آن را «عشق به سرنوشت» خواند. یعنی تمام اتفاقات زندگی را بپذیرید. بین آنچه که الان هست و آنچه که می‌خواهید فرق بگذارید و فقط برای آنچه هست امید داشته باشید و برای هیچ چیز امیدوار نباشید. چون امید پوچ است. عاشق رنج‌تان باشید و آن را با تمام حقیقت‌های تلخ و خوب بپذیرید. این چالش ماست، که به بهتر شدن امیدوار نباشیم، بلکه بهتر شویم در همین لحظه و لحظه بعد و بعد از آن و بعدی.