بریده‌هایی از کتاب کشتن مرغ مینا

این مردم هیچ‌وقت و هیچ‌جور حالیشون نمیشه که من واسهٔ این، این‌طور زندگی می‌کنم که دلم میخواد این‌طور زندگی کنم.

سیمای بشاش نشانهٔ قلب پاک است.

دیل گفت: فکر می‌کنم وقتی بزرگ شدم دلقک بشم. من و جیم ایستادیم. بله آقا، یک دلقک، تو این دنیا با این مردم هیچ کاری نمیتونم بکنم، جز اینکه بهشون بخندم. میرم تو یک سیرک استخدام میشم و تا دلت بخواد می‌خندم.

آدم‌هایی پیدا می‌شند که... که اون‌قدر غصهٔ اون دنیا رو دارند که هیچ‌وقت یاد نمی‌گیرند تو این دنیا چه‌جور باید زندگی کرد.

. وجدان آدم تنها چیزیه که نمیتونه تابع نظر اکثریت باشه.

سیمای بشاش نشانهٔ قلب پاک است

این فکر را نکرده بودید، آقای فینچ؟ لحن دوستانهٔ پدرم تغییری نکرده بود. فکرش را کرده بودم، اما باور نمی‌کردم.

اما سازمانی هست که فقیرترین مردم را با رکفلر، کودن‌ترین خلایق را با اینشتین و جاهل‌ترین آن‌ها را با استادان دانشگاه برابر می‌سازد و این سازمان، آقایان عزیز، یک محکمه است.

گریه واسه چی، آقای ریموند؟ به خاطر جهنمی که بعضی از مردم واسه مردم دیگه درست کرده‌اند، بی‌اینکه عین خیالشون باشه. به‌خاطر جهنمی که سفیدها واسه سیاه‌ها تدارک دیدند، بی‌اینکه فکر کنند که آخه آن‌ها هم آدمند.

این مردم هیچ‌وقت و هیچ‌جور حالیشون نمیشه که من واسهٔ این، این‌طور زندگی می‌کنم که دلم میخواد این‌طور زندگی کنم.

هرکس حق داره هرطور میخواد فکر کنه و توقع داشته باشه که دیگران هم به عقایدش احترام بگذارند. اما من قبل از اینکه با دیگران زندگی کنم، باید بتونم با خودم زندگی کنم. وجدان آدم تنها چیزیه که نمیتونه تابع نظر اکثریت باشه.

آدم‌هایی پیدا می‌شند که... که اون‌قدر غصهٔ اون دنیا رو دارند که هیچ‌وقت یاد نمی‌گیرند تو این دنیا چه‌جور باید زندگی کرد.

شرط ادب این است که با مردم راجع به چیزهایی مورد علاقهٔ آن‌ها صحبت کنیم، نه راجع به چیزهای مورد علاقهٔ خودمان

دیل گفت: فکر می‌کنم وقتی بزرگ شدم دلقک بشم. من و جیم ایستادیم. بله آقا، یک دلقک، تو این دنیا با این مردم هیچ کاری نمیتونم بکنم، جز اینکه بهشون بخندم.

بعضی وقت‌ها انجیل تو دست بعضی‌ها بدتر از یک بطری نوشیدنی تو دست...

گاهی وقت‌ها بهتره که قانون یک‌کمی انعطاف نشون بده

آگه بخوای با کسی تفاهم داشته باشی باید یاد بگیری به همه‌چیز از نقطه‌نظر او نگاه کنی...

من هم که به سن‌وسال تو بودم همین‌طور فکر می‌کردم. آگه همهٔ مردم یک‌جورند، پس چرا نمیتونند با هم بسازند؟ آگه همه با هم مساویند، چرا فکر و ذکرشون فقط آینه که همدیگر را تحقیر کنند؟

گاه‌وبی‌گاه و به‌خصوص وقتی از دست آدم کار دیگری ساخته نیست ناگزیر به دروغ گفتن است.

لازم نیست آدم هرچه بلده نشون بده. نه خوبه که آدم به خودش بباله، نه مردم از کسی که بیشتر از آن‌ها چیز بلده خوششون میاد. این کار عصبانیشون میکنه.