بریده‌هایی از کتاب گستره؛ عمق یا وسعت؟

کسی که اکنون هستید، درست مانند تمامی کسانی که در گذشته بوده‌اید، سریعاً تغییر می‌کند. ممکن است این غیرمنتظره‌ترین نتیجه باشد، اما مستندترین نتیجه هم هست.

تحمل کردن اشتباه‌های بزرگ می‌تواند بهترین فرصت‌های یادگیری را فراهم کند

«کندترین سرعت رشد در مورد پیچیده‌ترین مهارت‌ها اتفاق می‌افتد.»

تلاش برای بازیابی اطلاعات، حتی اگر عمل بازیابی ناموفق باشد، ذهن را برای یادگیری بعدی آماده می‌کند.

بر طبق یافته‌های مطالعه‌ای جدید، احتمال مرگ بیماران قلبی در حین برگزاری همایش‌های ملی قلب‌شناسی که هزاران متخصص قلب از محل کار خود دور هستند پایین‌تر می‌آید.

او برای دانشجویان معمایی منطقی را مطرح کرد؛ به این صورت که آنان باید با ضربه‌زدن به کلیدهایی لامپ‌ها را به‌صورت متوالی روشن و خاموش می‌کردند. آنان اجازه داشتند بارها این کار را تکرار کنند. این معما به هفتاد روش متفاوت حل‌شدنی بود و برای هر موفقیت نیز مبلغ کمی به‌عنوان جایزه در نظر گرفته شده بود. هیچ قانون خاصی برای انجام‌دادن این بازی ارائه نشده بود؛ بنابراین دانشجویان باید به‌روش سعی و خطا عمل می‌کردند. اگر دانشجویی پاسخی را می‌یافت بارها آن را تکرار می‌کرد تا پول بیشتری بگیرد، حتی اگر نمی‌دانست که چرا روش استفاده‌شده‌اش جواب داده است. در مرحلهٔ بعد دانشجویان جدیدی اضافه شدند و این بار از همهٔ آنان خواسته شد قانون کلی همهٔ پاسخ‌ها را کشف کنند. به‌شکلی باورناپذیر، همهٔ دانشجویانی که به‌تازگی وارد شده بودند قانون هر هفتاد پاسخ را کشف کردند، درحالی که فقط یکی از دانشجویانی که برای دریافت یک پاسخ جایزه گرفته بود توانست این کار را بکند. عنوان فرعی مقالهٔ شوارتز این بود: «چگونه به مردم آموزش ندهیم که قوانین را کشف کنند.»

او خود را به پرنده‌ای در قفس تشبیه کرد که در فصل بهار عمیقاً حس می‌کند وقت انجام‌دادن کاری مهم است، اما نمی‌تواند آن کار را به یاد آورد و از شدت ناراحتی سرش را به میله‌های قفس می‌کوبد. قفس در جای خود باقی می‌ماند و پرنده از شدت رنج و ناراحتی دیوانه می‌شود. او به برادرش گفت: «انسان نیز همیشه نمی‌داند چه کاری از او ساخته است، اما ذاتاً می‌داند که برای انجام‌دادن یک کار خوب است.... من می‌دانم که می‌توانستم انسان کاملاً متفاوتی باشم... چیزی در درون من وجود دارد، اما چه؟»

درواقع همهٔ اتفاق‌های خوب زندگی من در یک ناکامی ریشه دارند؛ بنابراین حس می‌کنم ما در لحظهٔ اتفاق متوجه نمی‌شویم چه‌چیزی خوب و چه‌چیزی بد است؛ نمی‌دانیم و باید صبر کنیم تا متوجه شویم.»

«برای افرادی که دقیقا از سال دوم دبیرستان می‌دانند که می‌خواهند چه کاره شوند احساس تأسف می‌کنم.»

در حالت ایدئال، دوستانی که از نظر فکری با یکدیگر اختلاف دارند استدلال‌های یکدیگر را قوی‌تر و بهتر می‌کنند