بریده‌هایی از کتاب مربیگری موفق؛ اصول و تکنیک‌ها

مشاهده موثر به افراد کمک می‌کند تا موانع و شکاف‌هایی که بر سر راه رسیدن آن‌ها به اهدافشان وجود دارد را شناسایی کرده و شروع به کشف راه‌هایی برای برطرف کردن آن‌ها بکنند.

فرق بین پرسش‌های موثرو ضعیف میزان تاثیرگذاری آن‌ها بر واقعیت‌های عینی زندگی افراد است.

مربیگری به ما یاد می‌دهد که انسان‌ها مجموعه‌ای از صفت‌های خوب و بد و نقاط قوت و ضعف هستند و ما باید آن‌ها را بدون هیچ پیش شرطی به همان صورت که هستند بپذیریم و از قضاوت کردنشان اجتناب کنیم.

یکی از مهم‌ترین مهارت‌های مربیگری گوش دل سپردن به حرف‌های مراجع است. زمانی که ما در سطحی عمیق به حرف‌های مراجع گوش بدهیم با عادت‌ها و الگوی زندگی او آشنا می‌شویم. افراد در جلسه‌های مربیگری در مورد کار، خانواده، روابط، دوستان و موضوع‌های مهم زندگیشان لب به سخن می‌گشایند. پیام‌هایی که در پس حرف‌های مراجعان است اطلاعات ارزشمندی را در اختیار مربی قرار می‌دهد.

والدین برای محافظت از فرزندان نوجوانشان اغلب در قالب نصیحت از ایشان می‌خواهند تا کارها را به شیوه‌ای که آن‌ها می‌پسندند انجام داده و بر اساس میل آن‌ها رفتار کنند. افرادی که با این دست از نصیحت‌ها روبه‌رو می‌شوند احساس می‌کنند که فرد نصیحت کننده قصد دارد که قلاده‌ای به گردن آن‌ها انداخته و با گشاد و تنگ کردن آن کنترلشان را به دست بگیرد. این امر دو نتیجه را بر روی فرزندان در پی خواهد داشت: یا از آن‌ها موجوداتی ترسو و فاقد اعتماد به نفس ساخته و یا آن‌ها را تبدیل به فرزندانی طغیانگر و سرکش خواهد کرد که حتی تا دوران میانسالی نیز با والدینشان در تعارض و تضاد خواهند بود.

افراد در زمان مواجهه با تبعات سخت تغییر گاهی چنان تصویر خوبی از گذشته در ذهن خود می‌سازند که کلا فراموش می‌کنند که قبلا چه چیزی زندگی آن‌ها را به چالش کشیده بود و چرا آن‌ها خواستار تغییر شرایط زندگیشان بودند.

انسان تا زمانی که نتواند احساس‌های خود را کنار گذاشته و واقعیت را از احساس تمیز دهد قادر به تغییر کردن نخواهد بود.

افراد می‌دانند که با تغییر کردن چه چیزهایی را از دست می‌دهند اما مطمئن نیستند که بعد از تغییر چه چیزهایی را به دست خواهند آورد و عمدتا نگرانند که تغییر و نتیجه حاصل از آن در زندگیشان ثمربخش نباشد.

غییر ‫شاید بتوان ادعا کرد که تنها چیز پایدار در جهان تغییر است. همه انسان‌ها در زندگی خود پیوسته ولی با سرعت‌های متفاوتی در حال تغییر کردن هستند. تغییر ماهیت واقعی زندگی بشر از بدو پیدایشش بر روی این کره خاکی است. همه انسان‌ها تا زمانی که زنده هستند پیوسته در حال تجربه کردن زندگی، یادگیری از آن، رشد و تغییرند.

انسان‌های فاقد خودآگاهی بسیاری از تصمیم‌ها را برای خوشحال کردن دیگران گرفته و آن‌ها را انجام می‌دهند. آن‌ها به صورت ناخودآگاه به جای تصمیم گیری برای خود پیوسته نظر دیگران را برای تشخیص درست و یا غلط بودن کارها و تصمیماتشان ملاک قرار داده و انتخاب‌هایی را صورت می‌دهند که دیگران و یا والدینشان در دوران کودکی به آن‌ها دیکته کرده‌اند.