بریده‌هایی از کتاب چرا من فمنیست نیستم؟

مادّیات سریع‌ترین راه ممکن برای فرار از انواع ظلم و ستم و فجایعی‌ست که زنان بیشتر در معرض آن قرار دارند. اکثر ما تصمیم می‌گیریم که به مردسالاری خاتمه بدهیم، امّا بیشتر روش‌هایی که زنان توسّط آن‌ها تحت کنترل یک سیستم درمی‌آیند با پول از بین می‌رود

در قلمرو فمنیستی با دگراندیشی به این شکل رفتار می‌شود: هر عقیده یا استدلالی که مخالف آن باشد یک حمله تلقّی می‌گردد. این امر ناشی از این باور می‌باشد که حقیقت شما، تنها حقیقت ممکن است و احساس آسیب‌پذیری و مورد ظلم واقع شدن شما نباید مورد بررسی و پرسش قرار بگیرد. در چنین محیطی، داشتن گفتگوهای واقعی و سازنده در مورد نحوهٔ تأثیر انتخاب‌های شما در زندگی سایر افراد، غیرممکن است.

زنان برای مدّت زمانی طولانی، از این جمله این برداشت را داشتندکه پیروزی‌های شخصی‌شان پیروزی‌های سیاسی است.

فمنیسم انتخابی، مشکلی اساسی در فمنیسم سفیدپوستان است. ما از تجربیّات خود در زمینهٔ مورد مخالفت قرار گرفتن، تبعیض، کناره‌گیری و برخوردهای خود با خشونت و درد به عنوان توجیهی برای به دست آوردن خواسته‌هایمان استفاده می‌نماییم و هرگز به دلایل داشتن این خواسته‌ها فکر نمی‌کنیم.

بروز یک واکنش افراطی واقعی، امری بسیار سخت است، امّا این روزها باب شده که مردم به سادگی و بدون اینکه کاری انجام داده باشند خود را تندرو می‌نامند. شما فکر می‌کنید اگر این بستهٔ چیپس خاص با روبان صورتی بر روی آن را بخرید، به درمان سرطان کمک می‌کنید؟ یا اینکه تنها با خریدن یک آلبوم موسیقی و پوشیدن یک کت چرم به یک پانک واقعی مبدل می‌شوید؟ و یا صرفاً به دلیل اینکه خودتان را فمنیست می‌دانید، فمنیست خواهید شد؟

یکی از راه‌های مقابله با ناهماهنگی شناختی، حمله به تندروهای حقیقی است. آن‌ها دانشی پنهان را در ما بیدار می‌کنند و ما برای آرام کردن اوضاع، مجبور می‌شویم نابودشان کنیم، آن‌ها را افرادی تنگ‌مزاج و عجیب و غریب بنامیم و از خواندن کتاب‌هایشان امتناع ورزیم، امّا به هر حال در ملأ عام آن‌ها را به باد نقد بگیریم سپس در زندگی آن‌ها به دنبال کاستی‌ها و ریاکاری‌ها بگردیم و به جای درک اینکه ما انسانیم و دارای کاستی های فراوان، از این نقص‌ها برای بی‌اعتبار کردن یک عمر تلاش آن‌ها استفاده کنیم. ما حاضریم در راستای هر عملی که برای گوش ندادن و تغییر نکردن ما بهانه‌تراشی کند، هر کاری را انجام دهیم.

امتناع از تجربه، احساس ناراحتی از تغییری واقعی، و رد کردن مواضع فمنیسم افراطی، منجر به پدیده‌ای شده که "فمنیسم انتخابی" نامیده می‌شود. این اعتقاد که بر اساس آن و بدون توجّه به اینکه زنان چه چیزی را انتخاب می‌کنند، از سبک زندگی تا پویایی خانواده، تنها با انتخاب کردن، منجر به عملی فمنیستی می‌شود. گمان می‌رود که این امر ریشه در ناتوان شدن زنان در تصمیم‌گیری توسط جوامع سخت‌گیر و مردسالار گذشته دارد، که در آن مردان برای زنان تصمیم‌گیری می‌کردند. بنابراین شما تنها با یک انتخاب ساده در مقابل مردسالاری مقاومت کرده و مانند یک فمنیست عمل می‌کنید. این همان چیزی‌ست که فمنیسم جهانی که عاری از هرگونه تغییرات درونی و واقعیست، خواهان آنست, همانطور که هر زنی می‌تواند به سادگی با فمنیست خواندن خود، فمنیست شود، با اصرار زنان نیز هر عملی می‌تواند بدون نیاز به بحث و جدل و ناراحتی، تبدیل به یک عمل فمنیستی گردد.

فمنیسم به واسطهٔ ارزش‌های مردسالارانه، متلاشی شده است. به اسم حرص و قدرت، پیچیده شده است. فمنیسم با تمام لذّت‌هایی که دنیای مردسالارانه ارائه کرده اغوا گردیده و این متأثر از کار عظیمی‌ست که برای تجزیهٔ آن انجام شده است. بنابراین ما فمنیسم را با اهدافی برای زندگی راحت‌تر، تطبیق دادیم. برای موفّقیّت در دنیای مردسالاری، خودمان نقشی مردسالارانه بر عهده گرفتیم. برای پیروزی در این جهان، ما مجبور بودیم خصوصیّات ارزش‌های جهانی مردسالارانه را به نمایش بگذاریم و آنچه را ارزش نیست دور بیندازیم.

کار ما به عنوان فمنیست، نباید استخدام باشد، نباید تبدیل باشد. باید به خواسته‌ها و نیازهای زنان که ممکن است با خود ما متفاوت باشد گوش فرادهیم. نگرش ترحّم‌انگیز فمنیست‌های غربی نسبت به زنان در کشورهای مسلمان، این عقیده را که این زنان باید از شرّ روسری‌های سنّتی‌شان نجات پیدا کنند تقویّت می‌کند، و این نمونهٔ خوبی از تشریح این امر است. این واقعیّت را نادیده بگیرید که نجات و حمایت از عقاید مردانه، مردسالارانه است. تلاش‌های ما در جهت بی‌ارزش کردن آنچه برای زنان ارزشمند است چشمگیر می‌باشد. تا جایی که ارزش‌های آن‌ها نظیر استقلال، موفقیت و تمایلات جنسی را بدست بگیریم.

آن‌ها هنوز هم پول خود را به موسیقیدانانی می‌دهند که به آن‌ها اتّهام بی‌مصرف بودن می‌زنند و به آن‌ها توهین می‌کنند.

آنچه که به ما گفته شده این است که باید استقلال داشت تا بتوانیم در مقابل مشکلات مقاومت کنیم. قطعاً دیگر استقلال مردان مانند آنچه که قبلاً بوده نیست. نظرم این بود که من از خیر آزادی و بدنم بگذرم ولی شما در مقابل جهان خارج، از من محافظت کنید و این توافق تا زمانی که زنده‌اید باید پابرجا باشد.

فمنیست با درجهٔ متوسط، یک زن سفیدپوست تحصیل کرده از طبقهٔ متوسط است. خواسته‌ها و نیازهای او نمی‌تواند پاسخگوی نیازهای همهٔ زنان باشد و با این حال ما در تسهیل رؤیاهای او برای بسیاری از اهداف فمنیستی متمرکز شده‌ایم. اهداف ما مواردی بوده که زندگی او را آسان‌تر می‌کند؛ مانند حقوق برابر، برطرف کردن موانع تحصیلات عالی و به تأخیر انداختن تولید مثل از طریق کنترل تولّد و تحوّلات در درمان باروری.

هنگامی که فمنیست‌ها تصمیم گرفتند برای حق کار بجنگند، منظور آن‌ها حق پزشک، وکیل و غیره بود. زنان همیشه توالت‌ها و کف‌ها را شسته و رُفته‌اند و همیشه به عنوان پرستار و دستیاران و کارگران جنسی، بدنشان مورد لمس قرار گرفته است. زنان نیز برای مشاغل سخت مردان مانند کارگری معدن و کار در کشتارگاه‌ها نجنگیدند. از ابتدا فرض این بود که کار چیز خوبی است، نه نابودکننده‌ای که می‌تواند روح و بدنتان را از بین ببرد یا درصدد نابودی شما باشد.

فمنیست سطحی یعنی فمنیستی که فقط به برچسب زدن بدون اصلاح واقعی نیاز دارد. به چیز بیشتری احتیاج ندارد. برای درک چگونگی واقع‌گرایی فمنیسم نمایشی، فقط باید توجّه داشته باشیم که رایج‌ترین نشان موفّقیّت فمنیسم همان نشان موفّقیّت در سرمایه‌داری مردسالارانه است. یعنی معیار ما پول و قدرت زن می‌باشد.

تبدیل شدن زنان به فمنیست در این شرایط، منجر به یک جامعهٔ عادلانه‌تر یا جهانی امن‌تر برای آن‌ها نمی‌شود. غالباً تصوّر می‌گردد که پذیرش برچسب فمنیست نیز منجر به پذیرش معنایی در پشت آن خواهد شد، امّا معناها در این کارزار روانگردان از بین رفته است. یک زن اکنون می‌تواند برچسب فمنیست را بدون هیچ‌گونه اقتباس سیاسی، شخصی یا رابطه‌ای انتخاب کند. این درست مانند یک دکمهٔ دیگر روی ژاکت اوست. محتوای درونی بدون تغییر مانده است

زنان همچنان با تبعیض و خشونت‌های زیادی روبه‌رو هستند و به نوعی دشواریهای ناشی از آن را تحمّل می‌کنند. اگر مورد تجاوز قرار بگیرید احتمالاً تقصیر شماست. اگر در رابطه‌ای که از شما سوءاستفاده می‌شود قرار بگیرید احتمالاً باز هم مقصر شمایید. اگر برای ارتقای کار خود تلاش بسیاری می‌کنید در صورتی که همکاران مرد شما پیوسته در حال پیشرفت هستند احتمالاً تقصیر شماست. مسئله فقط بالا بودن میزان تجاوز جنسی یا پایین بودن میزان موفقیّت در دادرسی به امور نیست. آن جامعه به تنها چیزی که در مورد زنان اهمیّت می‌دهد این است که آن زنان یا مادرند یا کسانی‌اند که با آن‌ها ازدواج کرده‌اند، و به اینکه زنان در جهان سهمی دارند توجهی نمیکنند. یکی از مهم‌ترین مسائل این است که بسیاری از زنان، خود در مقابل آزادی مقاومت می‌کنند

اگر هدف فمنیست ها، جهانی شدن است باید پیامشان را صریح منتقل کنند و به مثابه افرادی که با شعائر مذهبی و زن‌ستیزی سخت‌گیرانه مخالف هستند، مخالفت خود را اعلام نمایند. به نظر نمی‌رسد آن‌ها درک کنند که تبدیل شدن به فمنیسم نرم میتواند از جمله دلایلی باشد که زنان از فمنیسم روی برگردانند.

اکثریّت قریب به اتّفاق زنان در طول موج دوم فمنیستی تنها به زندگی متأهلی آسوده با میزان کمی از استقلال اکتفا کردند.

زنان امروزی قصد بازپس‌گیری واژهٔ فمنیست را دارند؛ چرا که فمنیست‌های نمایشی آن را به مرز ویرانی کشانده‌اند و همین امر سبب عدم ملحق شدن دیگر زنان به این حیطه شده است.

فمنیسم جهانی هرگز وارد فرهنگ عامه نشده است. تا قبل از این، هزاران چهرهٔ مشهور سعی در فاصله گرفتن از این برند داشتند، چرا که این برند، غیرعمومی و بی‌اهمّیّت به نظر می‌رسید امّا به یکباره این جریان دچار دگرگونی و مانند کالایی مد شده در همه جا دیده شد. به گونه‌ای که حتّی تبدیل به یک استراتژی در بازاریابی گردید. افراد مشهور، بازیگران، نوازندگان و موزیسین‌ها همگی به یکباره فمنیست شدند. حتّی در شوهای تلویزیونی همگی به سمت فمنیسم تغییر گرایش دادند. پس می‌دانیم که اکنون همه باید خود را فمنیست بنامیم. تنها چیزی که مشخّص نیست این است که دقیقاً ماحصل این جریان چه خواهد بود؟