بریده‌هایی از کتاب خودآموز دیکتاتورها

در کشوری که تو حاکمش هستی، رسانه‌های آزاد هیچ جایگاهی ندارند. در کشورت باید تک‌صدایی حاکم باشد و این تک‌صدا هم البته مال توست نه هیچ کس دیگری. رسانه‌ها فقط باید بازتاب‌دهنده سخنان و حرف‌های تو و حامیانت باشند. بنابراین، باید قوانینی داشته باشی که صدای رسانه‌های آزاد را برای همیشه خفه کند.

حفظ کنترل بر صنایع بزرگ ملی نیز اهمیت ویژه‌ای دارد. حفظ این کنترل یعنی تو می‌توانی شغل‌های فراوانی بین افراد تقسیم کنی و این بهترین وسیله برای حامی‌پروری سیاسی است. تو با دادن شغل به آدم‌ها می‌توانی حمایت سیاسی آن‌ها را بخری. این مؤثرترین شیوه برای افزایش حامیانت است زیرا منافعی که از طریق تصاحب شغل دولتی نصیب فرد می‌شود، طولانی و دیرپاست و متقابلا وفاداری و حمایت او نیز همین‌قدر طولانی و پایدار است.

هر حکومت دیکتاتوری درست‌وحسابی‌ای باید بخش دولتی بزرگی داشته باشد. دولت‌سالاری خصوصیت بارز نظام‌های اقتدارگراست. دولت هر چقدر مستحکم‌تر و بزرگ‌تر شود به نفع توست، البته به شرطی که اعضای آن همیشه به تو وفادار و پاسخگو باشند.

سفارتخانه‌هایت می‌توانند هر وقت که به شدت نیازمند پول هستی یا تحریم شده‌ای، کارساز باشند. طبق مقررات بین‌المللی، دیپلمات‌ها از هر گونه بازرسی هنگام ورود به کشورهای محل مأموریتشان معافند. این به تو فرصتی می‌دهد که سفارتخانه‌هایت را به مکانِ توزیع مواد مخدر و کسب پول‌های هنگفت تبدیل کنی.

سفارتخانه‌هایت می‌توانند پایگاه‌های مؤثری برای کنترل نیروهای اپوزیسیون در خارج از کشور باشند. حداقل کاری که سفارتخانه‌هایت می‌توانند انجام دهند پایش مداوم مخالفان در خارج از کشور و جاسوسی از فعالیت‌ها و برنامه‌های آن‌هاست.

مجلس یا کنگره مانند یک مُهر پلاستیکی است که همه تصمیم‌هایت را تأیید می‌کند و به آن‌ها وجهه قانونی می‌دهد. اگر چنین مجلس خوب و همراهی می‌خواهی باید کاری کنی که اعضای آن از حزب خودت باشند. آن‌ها باید «نمایندگان» مطیع و سربه‌راهی باشند که قوانین مورد نظرت را بی‌هیچ چون‌وچرایی تصویب کنند یا حتی خودشان قوانینی را پیشنهاد و تصویب کنند که در راستای منافع سیاسی و اقتصادی‌ات باشد. اگر موفق به تشکیل چنین مجلسی شدی آن وقت می‌توانی کارهایت را راحت‌تر انجام دهی.

برای بستن دهان مخالفان و منتقدان، بهتر است کل نظام قضایی کشورت را زیر نظر یک نفر قرار بدهی. این فرد نباید عضو حزبت باشد تا بتوانی ادعا کنی نظام قضایی کشورت مستقل از قوه اجرایی است البته باید فردی را برای ریاست نظام قضایی برگزینی که از اعضای حلقه نزدیکانت و کاملا به تو وفادار باشد.

دادگاه‌هایت باید اختیار کامل داشته باشند تا به محض دریافت فرمانِ تو، علیه هر کسی وارد عمل شوند. چنین دستگاه قضایی گوش‌به‌فرمانی اجازه می‌دهد بدون هشدار قبلی، دشمنان سیاسی‌ات را مورد حمله قرار دهی. ۱۷۱ کاری کن که قاضیان کشورت مصونیت حقوقی و شخصی نداشته باشند تا در صدور احکامشان مستقلانه عمل نکنند. در این صورت آن‌ها مجبور خواهند شد قبل از صدور هر حکمی جویای نظر تو باشند و بر این اساس حکمشان را صادر کنند.

دستگاه قضایی رژیمت اهمیت و ضرورت فروانی دارد زیرا زدوبندها و کثافت‌کاری‌های سیاسی‌ات به تفسیرهای هوشمندانه از قوانین نیازمند است. مفهوم حکومت تک‌نفره باید بیش از هر جای دیگری در نظام قضایی‌ات مصداق داشته باشد. اگر تو بتوانی قاضیان و دادگاه‌ها را کنترل کنی، یعنی کنترل تقریبآ همه‌چیز کشورت را در دست داری و هر مانوری که دلت بخواهد می‌توانی بدهی. به عبارت دیگر، تو باید در عزل قاضیانِ ناسازگار و نصب قاضیانِ همسو با خودت، اختیار کامل داشته باشی.

غربی‌ها از هدر رفتن کمک مالی‌شان به دلیل دزدی و اختلاس مقامات داخلی، سرخورده شده‌اند اما دولت با شناسایی مجرمان و محاکمه و مجازات آن‌ها واکنش نشان داده است. وزیران و صاحب‌منصبان داخل کشور نیز پی برده‌اند که موقعی که رئیس بزرگ اراده کند، نظام قضایی‌اش به سرعت وارد عمل می‌شود و فرد مغضوب را مجازات می‌کند. بگذریم از این‌که همه مقامات هر روز مشغول دزدیدن و چاپیدن هستند اما در چارچوبی که جناب رئیس بزرگ برایشان مشخص کرده است.

یادت باشد وزیری که در کارش زیادی موفق باشد یا پروژه‌های مورد نظر مردم را با موفقیت تکمیل کند، به یک تهدید سیاسی علیه تو تبدیل می‌شود زیرا احتمال دارد مردم کارنامه حرفه‌ای او را با کارنامه حرفه‌ای تو مقایسه کنند و در این مقایسه تو بازنده شوی. پس حواست باشد هیچ وزیر یا صاحب منصبی آن‌قدر موفق و محبوب نشود که برایت شاخ شود. پس، درجه کارآمدی وزیران تا حد خاصی است و از این حد که بگذرد یا باید عزلشان کنی یا جلوی کارآمدی‌شان را بگیری.

تو با انتخاب یک یا چند وزیر از هر جناح می‌توانی آرامشان کنی. در این‌جا منصب وزارت مانند امتیاز یا پاداشی است که تو به جناح مورد نظرت می‌دهی. حسن دیگر این راهکار این است که می‌توانی نزد مردم ادعا کنی کابینه‌ات «فراجناحی» است. اما هرگز فراموش نکن که این فقط تو هستی که تصمیم می‌گیری چه کسی و برای چه مدتی وزیر باشد. احیانآ اگر نتوانستی به دلیل محدود بودن تعداد وزارتخانه‌ها دلِ همه جناح‌ها و گروه‌ها را به دست آوری، سریع دست به کار شو و وزارتخانه‌های تازه‌ای درست کن.

وزیرانت باید صنایع و نهادهای پولساز کشور را مدیریت کنند و آن‌ها را به حداکثر کارایی ممکن برسانند و البته همه پولِ حاصل‌شده را مستقیمآ به تو و حامیانت برسانند.

به هیچ وزیری که به صراحت از تو تعریف و تمجید نمی‌کند یا در تظاهرات‌های فرمایشی رژیمت حاضر نیست زیر عکس و بنرِ تو راهپیمایی کند، اعتماد نکن. وزیرانت باید از جان و دل به تو در یافتن و نابود کردن دشمنانِ سیاسی‌ات کمک کنند.

مسیر حرکتِ رژیم مقتدرت را برای وزیران و کارگزارانت کاملا مشخص کن. همه آن‌ها باید مستقیم از تو دستور بگیرند و به تو پاسخگو باشند. وزیرانت باید به تو گزارش بدهند نه به کنگره یا مجلس شورای ملی.

در نظام دیکتاتوری تنها کسی که همیشه سر جای خودش هست و عوض نمی‌شود شخص شخیص دیکتاتور است. در مقابل، همه کسانی که زیردست دیکتاتور هستند، مشمول قاعده جابجایی دائمی می‌شوند.

دولت هوگو چاوز در فاصله ۱۹۹۹ تا ۲۰۰۸، در مدتِ تقریبآ ده سال، شش معاون اول رئیس‌جمهور، نُه وزیر امورخارجه، دوازده رئیس دفتر رئیس‌جمهور، هفت وزیر دارایی، نُه وزیر صنعت و تجارت، شش وزیر بهداشت و هفت وزیر زیرساخت‌ها به خودش دید.

هر حکومتی که بر پایه قدرت کاریزماتیک رهبرش و اصل حامی‌پروری شکل گرفته است، نیاز به عزل و نصب‌های دائمی دارد. پس مقامات و وزیرانت را مدام عوض کن و آن‌ها را به مناصب تازه بگمار. سعی کن آن‌ها را به جان هم بیندازی. اخراجشان کن و کمی بعد دوباره منصب تازه‌ای به آن‌ها بده.

آلبرتو فوجیموری، رئیس‌جمهور پرو، نخستین رئیس‌جمهور در آمریکای لاتین بود که تبار آسیایی ژاپنی داشت. فوجیموری به خاطر کودتای عجیب‌وغریبش در ۱۹۹۲ نیز مشهور بود. فوجیموری زمانی که تشخیص داد کنگره کشور کاملا علیه اوست، با یک ضربه جانانه کنگره را تعطیل، قوه قضائیه را از قاضیان مخالف پاکسازی و قانون اساسی را تعلیق کرد. او مدعی شده بود که برای مبارزه با گروه شورشی «راه درخشان» جز حذف موانع بوروکراتیک و قانونی چاره‌ای ندارد. اما به زودی معلوم شد که این بهانه‌ای برای کسب قدرت دیکتاتوری و برقراری حکومت تک‌نفره بوده است. سرانجام وقتی که رئیس اداره امنیت پرو متهم به خرید رأی برای فوجیموری شد لب به سخن باز کرد و همگان پی بردند که رئیس‌جمهورشان غرق در انواع مفاسد اقتصادی، معاملات قاچاق مواد مخدر و اسلحه و فسادهای دیگر بوده است.

یکی از مزیت‌های حکومت دیکتاتوری نظامی این است که صاحبان سلاح‌های سنگین آشکارا در اردوی تو هستند و سلاح در دست هر کسی باشد حکومت مال اوست. مزیت دیگر دیکتاتوری نظامی این است که فرایندهای تصمیم‌گیری نظامی بیش‌تر بر پایه فرمانبری کورکورانه است نه پرسشگری از مرجع تصمیم‌گیری.