بریده‌هایی از کتاب خودآموز دیکتاتورها

بسیاری از پژوهشگران بر این باورند که پدیده مدارس اسلامی در پاکستان، به عنوان بستری برای رشد و نمو افراط‌گرایی اسلامی، در دوره حکمرانی ضیاءالحق پدید آمد و به اوج رسید. این مدارس پاسخِ کمک‌ها و حمایت‌های ژنرال ضیاءالحق را با تأمین نیروی انسانی برای ارتشش دادند. ۱۴۶ پس از مرگ ضیاءالحق ایده پاکستان به عنوان طلایه‌دار جهان اسلام، از بین نرفت بلکه قوی‌تر شد.

ضیاءالحق که با یاری گرفتن از مسلمانان متعصب کشورش به قدرت رسیده بود، تصمیم گرفت رابطه رژیمش را با روحانیان متعصب سنی تقویت کند. به این ترتیب، ژنرال موفق شد با تبدیل کردن رژیم نظامی‌اش به رژیم نظامی ـ اسلامی، کشور را نسبتآ آرام و عمر حکومتش را طولانی کند. اسلامی کردن بنیادین پاکستان در دهه ۱۹۷۰ با ضیاءالحق آغاز شد. او ماهرانه از جوانان مسلمان برای تغییر چهره کشورش بهره برد. در کتاب‌های درسی پاکستان نوشته شد: «پاکستان همچون دژ مستحکم اسلام در برابر دریایی از هندوهای شرور که کمر به نابودی سرزمین پدری‌مان بسته‌اند، ایستاده است.»

این‌جا، به دو نتیجه روشن می‌رسیم که برای تو، دیکتاتور بالقوه، بسیار مفید و راهگشاست: نخست، اگر در کشوری زندگی می‌کنی که دولتی دموکراتیک دارد و اقتصادش رو به تباهی است، بدان که فرصت خوبی نصیبت شده است. مردم کشورت احتمالا گناهِ خرابی اوضاع اقتصادی‌شان را به گردن دولتی می‌اندازند که به دلیل پایبندی به روش‌های دموکراتیک، توانایی تصمیم‌گیری‌های قدرتمندانه و قاطعانه را ندارد. در چنین وضعی مردم آرزوی یک رهبری قاطعانه دارند و به همین دلیل کاملا آماده‌اند سبک حکومتی عمل‌گرایانه و متقدرانه تو را بپذیرند. همچنین افزایش جرم و خلافکاری، درگیری‌های قومی و هر چیزی که مانع لذت بردن مردم از زندگی‌شان می‌شود، زمینه را برای روی کار آمدن تو آماده می‌کند. بله، دموکراسی الزامآ راه‌حل همه مشکلات مردم نیست و این به تو کمک می‌کند که از آب گل‌آلود ماهی بگیری. اما این یک طرف قضیه است. طرف دیگر قضیه، به رژیم تو مربوط می‌شود؛ رژیمی که باید توانایی‌های خود را در حل مسائل اقتصادی و اجتماعی نشان دهد. تو باید زرنگ باشی و رژیمت را نظامی دموکراتیک بنامی. این‌جوری زندگی برایت خیلی آسان‌تر خواهد شد و با آزادی عمل بیش‌تری می‌توانی هر طور دلت خواست حکومت کنی.

حتی بنیانگذاران ایالات متحد آمریکا هم خطرات حکومت عوام و تهدیدهای ناشی از غصب و مصادره روند دموکراتیک به دست جناح‌های اقلیت را تشخیص داده بودند.

ژان ـبدل بوکاسا، حاکم کشور جمهوری آفریقای مرکزی، یک‌بار دستور قتل صد دانش‌آموز را داد. جرم بچه‌ها این بود که از یونیفورم‌های دوخته شده در کارخانه نساجی متعلق به امپراتور خوششان نیامده و حاضر به خریدن آن‌ها نشده بودند. امپراتور این امتناع را توهین به خودش تلقی کرد و به «گارد امپراتوری» اش دستور داد بچه‌ها را تیرباران کنند.

حاکم کشور جمهوری آفریقای مرکزی، یک‌بار دستور قتل صد دانش‌آموز را داد. جرم بچه‌ها این بود که از یونیفورم‌های دوخته شده در کارخانه نساجی متعلق به امپراتور خوششان نیامده و حاضر به خریدن آن‌ها نشده بودند. امپراتور این امتناع را توهین به خودش تلقی کرد و به «گارد امپراتوری» اش دستور داد بچه‌ها را تیرباران کنند.

کیم جونگ ایل حاکم ] سابق [کره شمالی علاوه بر انباشتن ۴ میلیارد دلار در حساب بانکی محرمانه‌ای در سوئیس، حداقل شش ویلای بزرگ در اروپا، یک ویلا در روسیه و یکی دیگر در چین دارد.

از آن‌جا که شبکه برق فشار قوی در کشورت کهنه و پوسیده است و برق مدام قطع می‌شود، دستور بده همه قصرها و اقامتگاه‌هایت مجهز به ژنراتورهای دیزلی قدرتمند باشند. تو که نمی‌توانی در تاریکی بنشینی و به مسائل کشورت فکر کنی. بله، درست است که خوب زندگی کردن پول زیادی می‌خواهد، اما خوشبختانه تو این پول را داری. پس با خیال راحت خرجش کن و مطمئن باش که به هیچ‌کس مربوط نیست. این «حق» توست!

از آن‌جا که نظام آموزشی کشورت به دلیل کمبود بودجه و ضعف مدیریت، وضع افتضاحی دارد، بچه‌ها و نوه‌هایت را برای تحصیل به آمریکا و اروپا بفرست. خوشبختانه پول کافی در اختیار داری تا آن‌ها بتوانند در بهترین دانشگاه‌های این کشورها درس بخوانند. از آن‌جا که نیروهای پلیس کشورت آموزش‌های لازم را ندیده و تجهیزات لازم را ندارند و در نتیجه خشونت و جنایت در کشورت بیداد می‌کند، می‌توانی برای محافظت از خود و خانواده‌ات از نیروهای ویژه و خاصی که بهترین آموزش‌ها را دیده و به آخرین وسایل امنیتی مجهزند، استفاده کنی.

صدام حسین در عراق بیش از بیست قصر داشت که هر روز در آن‌ها سه وعده غذا برایش آماده می‌کردند. به این ترتیب کسی نمی‌توانست بفهمد او غذایش را در کدام قصر خواهد خورد.

کیم ایل سونگ، که ذاتآ استالینیست تمام‌عیاری بود، در کره شمالی رکوردهای تولید و نصب مجسمه را جابجا کرد و تا دهه ۱۹۸۰ موفق شد بیش از ۳۴۰۰۰ مجسمه از خودش در سراسر کشور نصب کند.

صدام حسین که به ذات قبیله‌ای مسلمانان عراقی، آگاه بود، یک گام پیش‌تر گذاشت. او نسب‌شناسان را وادار کرد که یک شجره‌نامه باورکردنی برایش درست کنند تا بتواند خودش را از نوادگان دختر پیامبر اسلام جا بزند. صدام برای نمادین کردنِ نسبِ خونی‌اش با پیامبر اسلام، دستور داد نسخه‌ای از قرآن در ششصد صفحه با خون خودش نوشته شود.

کیم ایل سونگ یک ایدئولوژی سیاسی مارکسیست ـ لنینیستی به اسم «جوچه» درست کرد که فلسفه‌ای خودستایانه است و وفاداری کورکورانه به رهبر و «مذهب کیم ایل سونگیسم» کیم ایل سونگ چویی را تبلیغ و بر فواید ایثار، زهد، نظم و انضباط، اتحاد و میهن‌پرستی تأکید می‌کند. رژیم کره شمالی ایدئولوژی جوچه را این‌گونه توصیف کرده است: «اندیشه‌ای جامع و فراگیر که پاسخ کاملی است به هر پرسشی که در نبرد آزادیبخش ملی و نبرد رهایی‌بخش طبقاتی، در مسیرِ ساختن سوسیالیسم و کمونیسم، مطرح می‌شود.»

کیم ایل سونگ در کره شمالی لقب‌های فراوانی داشت مانند: آهنین‌اراده، رهبر کبیر، پدر کبیر، خورشید عظیم، مرد بزرگ، پسر ملت، رهبر بصیر، مغز برتر کشور، میهن‌پرست بی‌همتا، قهرمان ملی و «یکی از رهبران نابغه جنبش کارگری و کمونیستی بین‌المللی.» رژیم کیم ایل سونگ و رسانه‌های دولتی‌اش پیوسته مشغول تولید زندگینامه‌های جعلی برای او بودند تا او را نابغه‌ای خطاناپذیر جلوه دهند. مردم کره شمالی چنان بمباران تبلیغاتی شده بودند که گمان می‌کردند کیم یک امپراتور خداگونه است. پس از مرگ کیم قانون اساسی اصلاح شد تا او پس از آن، «رهبر ازلی و ابدی» نامیده شود.

میزبان جلسه‌ها، کنفرانس‌ها، سمینارها و جشنواره‌های بین‌المللی باش. سعی کن اسمت، تصاویرت و پوسترهایت در محل برگزاری این همایش‌ها بر در و دیوارها باشد. دستور بده سخنان و بیانات مهمت را ترجمه کنند و روی بنرها و پارچه‌ها بنویسند و بر سردرِ سالن‌های جلسات نصب کنند. از این‌جور جلسات می‌توانی برای تهدید دشمنان خارجی‌ات استفاده کنی و خودت را یک رهبر شاخص بین‌المللی که در برابر استعمار و استثمار ایستاده، معرفی کنی.

همیشه بر صفحه تلویزیون کشورت حاضر باش. اگر بتوانی همه کانال‌های تلویزیونی را مجبور کنی، به صورت منظم بیانات و سخنرانی‌هایت را پخش کنند، چه بهتر. از این فرصت‌ها برای خوب جلوه دادن خودت و رسوا کردن دشمنانت استفاده کن. به ملت یادآوری کن که خیلی خوش‌شانسند که تو رهبرشان شده‌ای و به دشمنانت هم یادآوری کن که همه‌شان را له‌ولورده خواهی کرد. تکیه‌کلام همیشگی‌ات باید این باشد: کشور در برهه حساسی است، دشمنان خارجی نقشه‌های پلیدی برای نابودی ملت در سر دارند. این‌طور می‌توانی حمایت سیاسی دائمی مردم را به دست آوری برای اطلاع بیش‌تر، بخش ۲ ـ ۳ ـ ۹ را بخوان.

سالگرد تولد خودت، زنت یا مادرت را روز تعطیل ملی اعلام کن. حتی می‌توانی مثل صفرمراد نیازوف، دیکتاتور ترکمنستان، نام‌های اعضای خانواده‌ات را روی روزهای هفته بگذاری. کیم ایل سونگ در کره شمالی تقویم تازه‌ای ابداع کرد که در آن سال تولد خودش، یعنی ۱۹۱۲، به عنوان سالِ اول جوچه تعیین شده بود. قربانقلی بردی محمدوف، که پس از مرگ نیازوف، رئیس‌جمهور ترکمنستان شده است، تقریبآ بلافاصله پس از نشستن بر صندلی قدرت شروع کرد به گذاشتن اسامی اعضای خانواده‌اش روی هر چیزی.

نویسنده آمریکایی، بلین هاردن، دیکتاتور آفریقایی را این‌گونه وصف کرده است: ۳۰ «چهره‌اش روی سکه‌ها و اسکناس‌هاست. عکس‌هایش به دیوار همه دفاتر و اماکن دولتی آویزان است. وزیرانش کت‌وشلوارهای راه‌راه می‌پوشند، با مدالیوم‌های طلای مزین به چهره رهبر که بر یقه کت‌هایشان چسبانده شده است. نامش بر خیابان‌ها، ورزشگاه‌ها، بیمارستان‌ها و دانشگاه‌هاست. عصای عاجِ نقره‌کاری‌شده در دست می‌گیرد و زیرپایی ویژه دارد. او اصرار دارد که دیگران وی را 'دکتر` یا 'فیل بزرگ` یا 'دهقان شماره یک `یا 'مرد پیر فرزانه` یا 'معجزه ملی یا 'محبوب‌ترین رهبر جهان `بنامند. هر حرفی که بزند به تیتر اول روزنامه‌های کشورش بدل می‌شود. او با همسران و دختران مردان قدرتمندِ کابینه‌اش می‌خوابد و... .»

از کاریزما و جذابیت‌های شخصی‌ات برای فریفتن حامیان و پیروانت استفاده کن. تو باید بتوانی خیال را مانند واقعیت نشان دهی؛ تو باید مهارت حرکت کردن بین دو خط ظریف را داشته باشی، به این معنا که باید هم «پدری مهربان و سخاوتمند» برای پیروانت باشی و هم «مشتی آهنین» علیه دشمنانت. باید همواره در مرکز همه مباحث مهم و ملی کشورت باشی و در حفظ این حضورِ پربرکت و شادی‌بخش نیز کوشا باشی.

این جمله‌ای است که می‌خواهم روی سنگ قبرم نوشته شود: «این‌جا یکی از باهوش‌ترین جانورانی آرمیده که زمین تاکنون به خودش دیده است.» بنیتو موسولینی