بریده‌هایی از کتاب پل پوت

پل پوت خواهان آدم‌های بیش‌تر بود. او نمی‌خواست تعداد مردم کشورش کم‌تر شود. او خواهان دو تا سه برابر شدن جمعیت کامبوج شده و گفته بود: «کامبوج ظرف ده سال آینده باید پانزده تا بیست میلیون نفر جمعیت داشته باشد.» او برای اجرای برنامه‌های رفاهی‌اش برای کامبوج و قوی‌تر کردن این کشور به چنین جمعیتی نیاز داشت. اما در جایی که زنان به سبب سوءتغذیه نمی‌توانستند قاعده شوند، افزایش جمعیت چگونه امکان‌پذیر بود؟ جمعیت فعلی کشور چگونه می‌توانست کارآیی مفیدی داشته باشد در زمانی که نیمه‌گرسنه بود؟

این ایده که مالکیت زهرآگین است ریشه در اسطوره آفرینش بودایی دارد، که عصر طلایی را توصیف می‌کند که در آن برنج به وفور رشد می‌کند و آدم‌ها هرچقدر که دلشان بخواهد می‌خورند تا این‌که سرانجام حرص و طمع برای داشتن مال و اموال باعث نابودی جامعه مرفه پیشین می‌شود. یک قرن پیش از انقلاب کامبوج، زمانی که فرانسوی‌ها حق مالکیت زمین را در کامبوج به رسمیت شناختند، پادشاه کامبوج به آن‌ها گفت: «شما با این کارتان مالکیت را در این سرزمین برقرار کرده‌اید، و با آن فقر را به وجود آورده‌اید.»

اشاره به سیاست «چماق و هویج» برای ساکت کردن مردم است؛ به این معنا که برای ساکت کردن مردم یاباید شکم آن‌ها را سیر کرد یا باید سرکوبشان کرد. ـ م.

آمریکا، تحت فشار متحدانش ( تایلند و ویتنام جنوبی) ، حاضر به شناسایی مرزهای فعلی کامبوج نشده بود؛ شناسایی‌ای که شرط لازم و ضروری سیهانوک برای عادی‌سازی روابط کشورش با آمریکا بود. علاوه بر این را بمباران می‌کردند که ارتش کامبوج را به این نتیجه رساند که بمباران‌های مذکور، برخلاف ادعای آمریکایی‌ها، باید عامدانه باشد. مشکل دیگر این بود که تجدید رابطه میان کامبوج و آمریکا باید به نحوی صورت می‌گرفت که خشم چین را، که همچنان کمک‌دهنده اصلی به کامبوج بود، برنینگیزد.

Tito؛ مارشال ژوزف تیتو (۱۸۹۲ ـ ۱۹۸۰) پس از پایان جنگ جهانی دوم در یوگسلاوی معتقد بود که از سوسیالیسم روسی فقط باید آن چیزهایی را کسب کرد که به درد کشورش می‌خورد. او مخالف طرفداری کورکورانه از اتحاد شوروی بود و اعتقاد داشت که سوسیالیسم را در کشورش می‌تواند بدون نیاز به شوروی و اردوگاه تحت امرش حفظ کند. ـ م.

هزینه رقابت استراتژیک با ناتو، تنش نظامی با چین و جنگ پایان‌ناپذیر در افغانستان بیش‌تر از آنی بود که اقتصاد راکد شوروی توان تحملش را داشته باشد.

در زمان حاضر باید هر کاری از دستمان برمی‌آید انجام دهیم تا نیروهای دشمن به حداقل برسند و نیروهای خودمان گسترده شوند تا حزب قوی‌تر شود، تا مردم قوی‌تر شوند، تا نیروهای مسلح قوی‌تر شوند، و تا اقتصاد قوی‌تر شود. نباید هیچ نیرویی را که می‌خواهد به ما ملحق شود نفی بکنیم...

در همه فرقه‌ها، شستشوی مغزی توام با فشارهای شدید جسمی و روحی است. این فشارها در کامبوج خمر سرخ به معنای گرسنگی دادن، پیک نوشت: «همه فکر و ذکرمان متمرکز بر غذا بود. زمانی که قطرات آموزه‌های سیاسی را در اذهان خالی شده بر اثر گرسنگی، خستگی و قطع ارتباط با دنیای بیرون، بچکانند تأثیر حاصله شگفت‌انگیز و قابل ملاحظه خواهد بود. عکس این قضیه هم درست بود.

طی پانزده سالی که از فروپاشی خمرهای سرخ می‌گذرد، هرازگاه خبرهایی در باره دستگیری و محاکمه رهبران و فرماندهان سابق خمرهای سرخ در رسانه‌های بین‌المللی منعکس شده است. پرونده جنایت‌های خمرسرخ هنوز باز است. ـ م.

دولت ائتلافی میان خمرهای سرخ، سیهانوک و سون سانن که با هدف آزادسازی کامبوج از چنگ اشغالگران ویتنامی تشکیل شده بود. ـ م.