بریده‌هایی از کتاب راسپوتین

«این روزنامه‌نگار هرگز فراموش نمی‌کرد در مقالات و مطالبش از اقدامات مدیرانِ اداراتِ مسکو با ستایش‌برانگیزترین کلمات و جملاتِ ممکن یاد بکند.»

«این روزنامه‌نگار هرگز فراموش نمی‌کرد در مقالات و مطالبش از اقدامات مدیرانِ اداراتِ مسکو با ستایش‌برانگیزترین کلمات و جملاتِ ممکن یاد بکند.»

«این روزنامه‌نگار هرگز فراموش نمی‌کرد در مقالات و مطالبش از اقدامات مدیرانِ اداراتِ مسکو با ستایش‌برانگیزترین کلمات و جملاتِ ممکن یاد بکند.»

پرنس یوسوپف بعدها قضیه پارادوکسیکالِ راسپوتین را این‌گونه فرمول‌بندی کرد: هر رسوایی و جنجالی که حول راسپوتین رخ می‌داد فقط باعث قدرتمندتر شدن موقعیت و جایگاهش می‌شد.

ولادیمیر ایلیچ لنین. او معتقد بود: «جنگ بین اتریش و روسیه چیز بسیار مفیدی برای برپایی انقلاب در سرتاسر کشورهای اروپای شرقی خواهد بود.»

او دنبال یک ماده محرک می‌گشت. او در هشیاری احساس وحشت می‌کرد. چیزی نزدیک می‌شد که آمدنش اجتناب‌ناپذیر بود. در این زمان بود که او شروع به نوشیدن مسکرات کرد.

راسپوتین خودش معتقد بود که فرد با تزکیه نفس و تجربه والاترین عشق‌های افلاطونی می‌تواند بدنش را چنان سبک کند که در هوا معلق شود... و او عروج عیسی مسیح و قدم زدنش بر روی آب را به عنوان نمونه‌هایی از توانایی‌های روح مطرح کرد.

«حرف‌های کشیش‌ها را باور نکن. آن‌ها احمق هستند. آن‌ها همه راز را نمی‌دانند. گناه مقرر شده تا ما بتوانیم توبه بکنیم، و توبه برای روح لذت و شادی می‌آورد و به جسم قدرت و توان می‌بخشد، می‌فهمی؟ آه، تو عزیز منی، زنبور عسل منی... می‌گویند گناه را باید ترک کرد... اما بدون گناه هیچ زندگی‌ای وجود ندارد، زیرا وقتی گناه نباشد توبه‌ای هم نیست و وقتی توبه‌ای نباشد لذت و شادی‌ای هم وجود نخواهد داشت... آیا تو می‌خواهی به من نشان بدهی که گناه چیست؟ برای مدتی تا یک هفته بعد منتظر باش، بعد بیا پیش من تا با هم معاشرت بکنیم، و آن وقت بهشت در روحت خواهد بود. بعدآ به تو نشان خواهم داد که گناه چیست...»

«بدون راسپوتین لنینی هم در کار نبود».

«بدون راسپوتین لنینی هم در کار نبود».