بریده‌هایی از کتاب ناقوس‌ها به صدا درمی‌آیند

همانا آن‌کس که خود را یاری نکند و پنددهنده و هشداردهندهٔ خویش نباشد، دیگری هشداردهنده و پنددهندهٔ او نخواهد بود.

«آنچه من فهمیده‌ام این است که علی شخصیتی است که در یک دین نمی‌گنجد. او به یک دین تعلق ندارد.»

«ای ابوذر! تو برای خدا خشم کردی، مردم به خاطر دنیایشان از تو ترسیدند و از اطراف تو پراکنده شدند و تو به خاطر دینت از آن‌ها ترسیدی. پس دنیا را به آن‌ها واگذار که پیروزی واقعی از آن توست.»

پسرم! همانا تو را به ترس از خدا سفارش می‌کنم که پیوسته در فرمان او باشی و دلت را با یاد خدا زنده کنی و به ریسمان او چنگ زنی. چه وسیله‌ای مطمئن‌تر از رابطهٔ تو با خداست، اگر سررشتهٔ آن را در دست گیری؟! دلت را با اندرز نیکو زنده کن. هوای نفس را با بی‌اعتنایی به حرام بمیران. جان را به یقین نیرومند کن و با نور حکمت روشنایی بخش و با یاد مرگ آرام گردان. پس جایگاه آینده را آباد کن. آخرت را به دنیا مفروش و آنچه نمی‌دانی مگو. آنچه بر تو لازم نیست بر زبان نیاور و در جاده‌ای که از گمراهی آن می‌ترسی، قدم مگذار؛

«این‌طور زل نزنید به دماغم پدر، با اینکه بلندتر از ریش شما نیست، اما خاصیتش بیشتر از ریش برای انسان است!»

خدا دعای ستم‌دیدگان را می‌شود و در کمین ستمکاران است

معاویه را وقتی دیدم،‌ حال چندانی خوشی نداشت؛ عبوس بود و عصبی. کلامم را با چند مزاح و لطیفه آمیختم و با تمجید از سخنرانی‌اش در مسجد ادامه دادم، اما گفتم: «حکومت ماندگار، با مردم‌داری سازگار نیست. حاکمان دانا، مردم را جز گوسفند و میش نمی‌پندارند که باید از شیر آن‌ها نوشید و گوشتشان را قوت جسم و جان قرار داد. چوپانِ خوب، چوپانی است که نخست گوسفند را پروار و سپس او را ذبح کند. از سویی، حاکمی می‌تواند سال‌ها بر مسند قدرت تکیه زند که شیوه‌های برخورد با مردم را نیک بداند.

باید به مردم آزادی بدهی تا حرف‌هایشان را بزنند. در این صورت است که می‌توانی دوستان و دشمنانت را بازشناسی. حاکمی که نداند چه تعداد با او دوست و چه تعداد با او دشمن‌اند، هرگز نخواهد توانست حکومت خود را دوام بخشد.

همانا آغاز پدید آمدن فتنه‌ها هواپرستی و بدعت‌گذاری در احکام آسمان است.

اگر باطل با حق مخلوط نمی‌شد،‌ حق بر طالبانِ حق پوشیده نمی‌ماند و اگر حق از باطل جدا و خالص می‌گشت، زبان دشمنان قطع می‌گردید.

ایمان که نباشد، کسی از خدا نمی‌ترسد

- پدر ایوانف! تو امانت ما را به‌خوبی پاس داشتی. آن طفل امروز در روح تو رشد یافته و وجودت را در بر گرفته است. چراغی در وجودت فروزان گشته که روشنایی‌اش چراغ راه و گرمایش ذخیرهٔ آخرتت خواهد شد. بدان پدر ایوانف که ما به یاد مؤمنان خود هستیم و آن‌ها را فراموش نمی‌کنیم؛ به‌ویژه تو را که قبای کشیشی را با عبای علی بن‌ابی‌طالب آمیختی و روح عریانت را کسوتی پوشاندی که جز رستگاران چنین کسوتی بر تن ندارند. ما امانت خود را برداشتیم تا ببینیم بعد از تو چه کسی مستعد پذیرش آن است. حال بیا و پیامبر خود عیسی مسیح را بدرقه کن.»

امام علی، صدای عدالت انسان.»

روزی دو قسم است: یکی آنکه تو آن را می‌جویی و دیگری آنکه او تو را می‌جوید و اگر تو به‌سوی آن نروی، خود به‌سوی تو خواهد آمد.

آن‌کس که عظمت خدا را می‌شناسد سزاوار نیست خود را بزرگ جلوه دهد

ایجاد شکاف در یاران علی،‌ قدم بعدی است که باید با جدّیت پی‌گیری شود.»

معاویه همچون فیلی است که خرطومش برای جلب منافع شخصی‌اش دراز است.

«از دین حصاری برای زندگی و اندیشه‌هایت نساز پسرم! همهٔ ادیان الهی درون‌مایهٔ مشترکی دارند. تو می‌توانی مغز و درون‌مایهٔ سایر ادیان الهی را بشناسی و از آن‌ها پیروی کنی. این را بدان سرگئی که خدای همه‌ِ‌ی ما یکی است و شاقول خدا بر روی اعمال ما می‌ایستد.»

به مالک نگاه کرد و گفت: «می‌بینی که مردم بی‌وفای کوفه چگونه فریب معاویه را خوردند؟ من، سست‌عنصرتر از اینان جماعتی ندیدم.»

«درست مثل آن شب‌هایی که موقع خواب برایت کتاب می‌خواندم؛ البته این‌بار نه برای خواب، که برای بیداری‌ات می‌خوانم.»