بریده‌هایی از کتاب ناقوس‌ها به صدا درمی‌آیند

«سوگند به خدا، اگر تمام شب را بر روی خارها به سر برم یا با غل و زنجیر به این‌سو و آن‌سو کشیده شوم، خوش‌تر دارم تا خدا و پیامبرش را در روز قیامت در حالی ملاقات کنم که به بعضی از بندگان ستم کرده باشم. چگونه بر کسی ستم کنم برای نفس خویش که به‌سوی کهنه‌گی و پوسیده شدن پیش می‌رود و جایگاه ابدی‌اش خاک است؟

«دوست ندارم شما لعنت‌کننده و دشنام‌دهنده باشید. دل‌ها و دهان‌های خود را از آنچه خدا نمی‌پسندد، پاک کنید. دشنام‌هایی که به من می‌دهند، با دشنام پاسخ ندهید

هرقدر هم که پول داشته باشی و از امکانات بالای زندگی بهره بگیری، اما بی‌نیاز از غذای روح نیستی و کتاب، غذای روح آدمی است

نهج‌البلاغه مرا با اقیانوسی به نام علی آشنا کرد

برک گفت: «می‌ترسم با کشته شدن علی و معاویه، اوضاع از آنچه هست، بدتر شود.» عبدالله گفت: «نترسید؛ بدتر از اینکه هست نخواهد شد. مگر این‌همه تفرقه را نمی‌بینید؟! بهترین یاران و صحابهٔ پیامبر اسلام در این اختلافات کشته شده‌اند. تا کی باید شاهد بی‌عدالتی‌ها و فتنه‌جویی‌های آن‌دو باشیم؟ آن‌ها از دین خارج شده‌اند و ریختن خونشان مباح است.»

از مرگ غفلت نکنید. چگونه مرگ را فراموش می‌کنید در حالی‌که او شما را فراموش نمی‌کند؟ و چگونه به زنده ماندن طمع می‌ورزید در حالی‌که به شما مهلت نمی‌دهد؟

مبادا با خدمت‌هایی که انجام داده‌ای، بر مردم منت بگذاری یا آنچه را انجام داده‌ای بزرگ بشماری یا مردم را وعده‌ای داده سپس خلف وعده نمایی.

ای یاران من! مبادا پس از من دست به کشتار مخالفان بزنید و بگویید علی کشته شده است. بدانید جز کشندهٔ من، کس دیگری نباید قصاص شود. اگر از ضربت او مُردم، او را تنها یک ضربت بزنید و دست‌وپا و دیگر اعضای بدنش را نبرید که من از رسول خدا شنیدم که فرمود: «بپرهیزید از بریدن اعضای بدن؛ هر چند سگ هار باشد.»

خداوند از روح خود در انسان‌ها دمیده است و آنچه باعث تغییر ما شده، زنگارهایی است که بر این روح الهی نقش بسته.

قلب‌هایی که از جنس سنگ باشند، با سال‌ها بارش باران هم نرم نمی‌شود

باید حصارها را بشکنی و به انسانیت بندگان خدا، بیش از آبشخور دینشان بها بدهی.

آنچه سبب شد که مسلمین توانستند در مدتی کوتاه کشورهای مصر و شام و ایران را فتح کنند، این بود که در آن کشورها، امتیازات طبقاتی وجود داشت و یک یا دو طبقه دارای برتری بودند و همهٔ ثروت کشور را به دست داشتند.

در تمام کارها خود را به خدا واگذار که به پناهگاه مطمئن و نیرومندی رسیده‌ای

در کلام هیچ پیامبری، کلامی چون کلام علی ندیدم که این‌همه به فکر مردم گرسنه و پابرهنهٔ جامعه باشد. علی گویا خدمت به مردم را بر خدمت به خود و خانواده‌اش برتری داده است. سعی کن راهی را که من در پیری شناختم، تو در جوانی بشناسی. توصیه می‌کنم، دربارهٔ علی مطالعه کنی.

علی مثل یک آسمان پر از ستاره است که ماه درخشان این آسمان، نهج‌البلاغه است که با مطالعهٔ مکرر آن، می‌شود تا حدودی علی را شناخت.

آه ای زمین! چه بدن‌های عزیز و خوش‌سیمایی را که با غذاهای لذیذ و رنگین، زندگی کردند و در آغوش نعمت‌ها پرورانده شدند، به کام خویش فرو بردی!

پس ای مردم! خود را بسنجید پیش از اینکه مورد سنجش قرار گیرید. پیش از آنکه حسابتان را برسند، حساب خود را برسید و بدانید همانا آن‌کس که خود را یاری نکند و پنددهنده و هشداردهندهٔ خویش نباشد، دیگری هشداردهنده و پنددهندهٔ او نخواهد بود.

اگر باطل با حق مخلوط نمی‌شد،‌ حق بر طالبانِ حق پوشیده نمی‌ماند و اگر حق از باطل جدا و خالص می‌گشت، زبان دشمنان قطع می‌گردید. آن‌ها قسمتی از حق و قسمتی از باطل را می‌گیرند و به هم می‌آمیزند ا

خدایا از ما درگذر! آن‌چه از اعمال نیکو که تصمیم گرفتیم و انجامش ندادیم ما را ببخش. خدایا ببخشای آن‌چه را که با زبان به تو نزدیک شدیم ولی با قلب آن را ترک کردیم. خدایا! ببخشای نگاه‌های اشارت‌آمیز و سخنان بی‌فایده و خواسته‌های بی‌مورد دل و لغزش‌های زبان را. خدایا به تو پناه می‌برم از آنکه در سایهٔ بی‌نیازی تو، تهی‌دست باشیم یا در پرتوی روشنایی هدایت تو، گمراه گردیم یا در پناه قدرت تو بر ما ستم روادارند. خدایا ما به تو پناه می‌بریم از آنکه از فرمودهٔ تو بیرون شویم یا از دین تو خارج گردیم. یا هوای نفسانی پیاپی بر ما فرود آید که از هدایت ارزانی‌شده از جانب تو سرباز زنیم. خدایا! آبرویمان را با بی‌نیازی نگه‌دار و با تنگ‌دستی شخصیت ما را لکه‌دار مفرما. خدایا! ما را هدایت کن. گناهان را ببخشای و توفیق ترک از گناهان را پیش از مرگ نصیبمان فرما.

هر بزرگی در تاریخ موصوف به صفتی است؛ یکی ریاضی‌دان بزرگی است، یکی دلاور و جنگجوی نام‌آوری است، یکی اندیشمند و فیلسوف قَدَری است، یکی جامعه‌شناس و روان‌شناس نادری است، یکی حاکم عدالت گستری است، اما به عقیدهٔ من در علی همهٔ این صفات جمع است و من نتوانسته‌ام در تاریخ کسی را پیدا کنم که موصوف به این صفات بزرگ باشد.»