بریده‌هایی از کتاب پاستیل‌های بنفش

آدم‌ها همیشه دوست ندارند حقیقت را بشنوند.

«ما کم نیاوردیم. داریم همهٔ تلاشمون رو می‌کنیم. تام! زندگی همینه. دقیقاً وقتی داری برنامه‌های دیگه‌ای می‌ریزی، برات یه اتفاق دیگه می‌افته.»

هیچ‌وقت نمی‌توانید کتابی را از روی جلدش قضاوت کنی.

ازش پرسیدم یادگاری‌های خودش و بابا چی هستند. مامان گفت گیتارهایشان از همه مهم‌ترند و بعد کتاب‌ها؛ چون کلاً چیزهای مهمی هستند.

کتابدار مدرسهٔ ما می‌گوید هیچ‌وقت نمی‌توانید کتابی را از روی جلدش قضاوت کنی. من هم باید بگویم که نمی‌توانید محله‌ای را از روی قوهایش قضاوت کنید.

«همه‌ش بخور و پس بده! به این می‌گن چرخهٔ زندگی.»

گفتم: «جادو اصلاً وجود نداره.» مامانم گفت: «موسیقی جادوئه.» بابام گفت: «عشق جادوئه.»

اگر از آن دست افرادی هستید که همیشه به دنبال واقعیت‌ها می‌گردید، به شما پیشنهاد می‌کنم یک بار دروغ بگویید، حتم دارم این کار برایتان سخت می‌شود.

«همیشه برای همه‌چی، توضیح منطقی وجود داره

گاهی فکر می‌کنی هیچ‌وقت قرار نیست سرفه‌هایت خوب شود و گاهی فکر می‌کنی فردا دیگر آخرین روز مریضی است.

می‌خواستم تا زمانی که می‌توانستم، از این جادو لذت بِبَرم.

شاید خفاش‌ها از ما آدم‌ها، آدم‌تر هستند!

«دوستای خیالی هیچ‌وقت تَرکِت نمی‌کنن. فقط آماده و منتظر می‌مونن تا وقتی که به اونا نیاز داشته باشی.»

آدم‌ها همیشه دوست ندارند حقیقت را بشنوند.

چیزهای واقعی خیلی بهتر از داستان‌ها هستند؛ داستان را نمی‌توانید ببینید یا دستتان بگیرید و وزنش کنید. البته کرگدن‌ها را هم نمی‌توانید توی دستتان بگیرید! وقتی داستان‌ها را عمیق می‌خوانید، می‌بینید که دروغ‌اند؛ من هم دوست ندارم دروغ بشنوم. هیچ‌وقت از چیزهای ساختگی خوشم نمی‌آمد. وقتی بچه بودم، هیچ‌وقت لباس‌های بَتمنی یا طرح حیوان را نپوشیدم. هیچ‌وقت هم نگران هیولاهای زیر تختِ‌خوابم نبودم.

حسم، درست مثل لحظهٔ پیش از پریدن توی عمیق‌ترین قسمت استخر بود. انگار دارید به جایی می‌روید، هنوز نرسیده‌اید؛ اما می‌دانید که راه برگشتی نیست!

تو نمی‌تونی امواج صوتی رو ببینی، ولی می‌تونی از موسیقی لذت ببری.»

«جکسون! زندگی همیشه عادلانه نیست.»

من عاشق حقیقت هستم. همیشه این‌طور بوده‌ام؛ چیزهای واقعی، قوانین دودوتا چهارتایی، حقیقتی که مثلاً می‌گوید کلم بروکسل بوی جوراب سه روز مانده می‌دهد. خیله‌خُب! شاید این دومی بیشتر سلیقه‌ای باشد. به‌هرحال، من خودم تا حالا جوراب سه روز مانده نخورده‌ام؛ برای همین، ممکن است قضاوتم درست نباشد.

آنجا بود که فهمیدم آدم‌ها همیشه دوست ندارند حقیقت را بشنوند.