بریده‌هایی از کتاب سیر عشق

کسانی که ما را آزار می‌دهند خودشان نیز در عذاب هستند. از این روی، پاسخ مناسب، به هیچ عنوان یک بدبینی یا پرخاش نیست، امّا در موارد نادری که فرد بتواند از عهدهٔ این بدبینی‌ها یا پرخاش‌ها برآید، همیشه با عشق همراه است.

کتاب‌های مهم باید آنهایی باشند که باعث شوند ما در عین آرامش و تحسین به این سؤال برسیم که نویسنده چگونه می‌تواند در مورد زندگی‌های ما اینقدر خوب آگاهی داشته باشد.

حس استحکام و ثبات فقط توهمی است باورپذیر و تنها کسی قادر به درک آن است که همچنان نمی‌داند زندگی چقدر پرتلاطم، متغیر و فانی و ناپایدار است.

درس‌های سخت به دانش‌آموزان فرصت می‌دهند که این دیدگاه آسان را بر خودشان بقبولانند که معلمشان واقعآ دیوانه یا بیشعور است.

آنچه آنها به عنوان مهرورزی انجام دادند، چیزی بیشتر از ناز و ادا بود. ارتباط آنها یک رابطه جسمانی محض نبود؛ بلکه آنها تمام احساساتشان، ارزش، محبت، سپاسگزاری و تسلیم‌شان ـ را به زبان عمل ترجمه کردند.

زندگی کردن در جهانی که بسیاری از انسان‌ها با کودکان مهربان هستند، فوق‌العاده است. حتی بهتر هم می‌بود، اگر در جهانی زندگی می‌کردیم که در آن ما انسان‌ها نسبت به خصلت‌های کودکانهٔ همدیگر اندکی مهربان‌تر می‌بودیم.

در مکتب حقیقی عشق، هر فردی که به کمک فوری ما نیاز داشته باشد، سزاوار دریافت محبت ما است.

مطمئن است که کسی را پیدا کرده که دارای ترکیبی فوق‌العاده از ویژگی‌های درونی و بیرونی مورد نظر اوست: هوش و مهربانی، شوخ‌طبعی و زیبایی، صداقت و شجاعت؛ کسی که اگر اتاق را ترک کند، دلش برای او تنگ می‌شود، کسی که تا همین دو ساعت قبل او را ندیده بود؛ کسی که در حال حاضر دارد با یک خلال دندان، روی‌پارچهٔ رومیزی خطوطی را می‌کشد؛ کسی که می‌خواهد باقیماندهٔ عمرش را با او بگذراند.

ربیع می‌بیند که بخش قابل توجهی از بهترین روزهای زندگی‌اش را صرف دو انسانی کرده که اگر فرزند خودش نبودند، بدون شک به نظرش افرادی عادی جلوه می‌نمودند. به گونه‌ای که اگر آنها را سی سال بعد، در یک کافه می‌دید، شاید ترجیح می‌داد حتی یک کلمه هم با آنها حرف نزند.

مثلا آن هویتی که با عناوین و نشاط‌آور پاک و عاری از احساسات جنسی معرفی می‌شود (که شاید گهگاهی اشتباهآ خودمان برای اشاره به او به کار می‌بریم) «مامان» یا «بابا».

آنچه ما آن را عشق می‌دانیم در واقع فقط شروع عشق است

بهترین شریک زندگی ما فردی نیست که به شکل معجزه‌آسایی تمام سلایق و علائقش را با ما یکسان سازد، بلکه شخصی است که اختلاف سلایقش را با هوشمندی و ظرافت با ما به بحث بگذارد.

روابط عاشقانه زمانی ثمربخش‌تر هستند که هیچ قدرت خارجی نتواند در موردشان قضاوت کند، چون وصلت‌های رمانتیک باید منحصرآ در حیطهٔ اختیارات طرفین رابطه باشد، و حتی آنهایی که در سال‌های نه چندان دور، یکی از طرفین را هر روز حمام می‌کرده، و یا در آخر هفته‌ها برای دانه دادن به کبوترها به پارک می‌برده، نیز باید کنار گذاشته شوند.

فقط زمانی می‌توانیم ادعا کنیم کسی را می‌شناسیم که او اساسآ ناامیدمان کرده باشد.

همچنین یاد می‌گیریم که خدمت به دیگران تحقیرآمیز نیست، بلکه برعکس، عشق خدمت به دیگران، ما را از بار سنگین مسئولیت برآوردن احتیاجات سیری‌ناپذیر پیچیدهٔ غرایز خودمان می‌رهاند.

قرار گرفتن در معرض قهر هم به نوبه خود یک امتیاز محسوب می‌شود؛ بدان معنا که طرف مقابل آنقدر به ما احترام می‌گذارد و قبولمان دارد که فکر می‌کند ما باید دل‌آزردگی ناگفتهٔ او را درک کنیم. این یکی از مزایای عجیب‌تر عشق است.

ازدواج: قماری امیدبخش، سخاوتمند، و بی‌نهایت مهربان است که دو انسانی که هنوز خود و طرف مقابل خود را به خوبی نمی‌شناسند وارد آن می‌شوند، و خود را به آینده‌ای پیوند می‌دهند که نمی‌توانند درک درستی از آن داشته باشند و با تیزبینی خاصی از تحقیق و تفحص در مورد آن خودداری می‌نمایند.

ربیع فقط مهمانی است که توانسته خودش را با جهان اشتباه بگیرد. او گمان می‌کرد یک شئی پایدار مانند شهر ادینبرو، یک درخت یا یک کتاب است، حال آنکه بیشتر شبیه یک سایه یا یک صدا است.

فرزندان به ما می‌آموزند، که عشق، در خالص‌ترین حالت خود، نوعی خدمت‌رسانی است.

عشق زمانی به اوج خود می‌رسد که معشوق ما بخش‌های آشفته، شرم‌آور و ننگین شخصیت ما را بهتر از دیگران، و شاید بهتر از خودمان بشناسد. این که کس دیگری می‌فهمد ما چه کسی هستیم،