بریده‌هایی از کتاب از ترس تنهایی

چیزهای جالبی مثل تولد گرفتن، وقتی زمان می‌گذرد و به سی سالگی نزدیک می‌شویم، می‌توانند اهمیت‌شان را از دست بدهند.

من در این شهر چندین میلیون نفری تنها هستم

چه اهمیتی داره که چه روزی تو هفته سی ساله می‌شیم؟ اون موقع دیگه پیر شدیم. وقتی پیر می‌شی تولد دیگه مهم نیست.

انگار در جایی گیر افتاده‌اند و بعد از آن دیگر به معنای زندگی فکر نکرده‌اند و وارد روزمرگی شده‌اند. این مربوط به زمانی می‌شود که به نظرم می‌آمد دوران کم‌سن‌وسالی‌ام کِش می‌آید و بیست سالگی‌ام تا ابد ادامه پیدا می‌کند.

او را بدون قیدوشرط دوست دارم، بدون ملاحظه و ترس. او را به اندازه‌ای دوست دارم که حاضرم به خاطرش خطر کنم.

کسانی که در خانه‌های شیشه‌ای زندگی می‌کنند، نباید سنگ پرتاب کنند.

حس غیرقابل اشتباهی از عشق در زیر لایه‌های اضطراب وجود دارد. فقط باید زمان بگذرد تا همه چیز برای‌مان به حالت طبیعی برگردد.

بعضی وقت‌ها که یک نفر را خوب می‌شناسی، حالت واقعی‌اش را نمی‌توانی ببینی

انگار دارسی وقتی دبیرستانی بودیم از زاویهٔ دید یک آدم سی ساله به همه چیز نگاه می‌کرد. این را درک می‌کرد که خیلی چیزها مهم نیستند و تو فقط یک بار زندگی می‌کنی و باید خوب زندگی کنی. او هرگز از این‌که به دنبال خواسته‌هایش برود نترسیده و به خودش اعتماد داشته. او مشکل کسانی را نداشت که به دوران دبیرستان فکر می‌کنند و می‌گویند: «ای کاش اون موقع می‌دونستم باید چی کار کنم.»

مثل شب‌های سال نو، امشب هم دارد چیزی تمام و چیزی دیگر شروع می‌شود. از این تمام و شروع شدن خوشم نمی‌آید. همیشه ترجیح می‌دهم این وسط‌ها باشم. بدترین چیزی که دربارهٔ این پایانِ خاص (جوانی‌ام) و آغاز شدن (میانسالی‌ام) وجود دارد، این است که برای اولین بار در زندگی‌ام متوجه شده‌ام نمی‌دانم به کجا می‌روم.

یادم می‌آید یک بار مادرم به من گفت مقابل عشق، نفرت نیست، بی‌تفاوتی است.

آهنگ‌ها و بوها بیش‌تر از هر چیزی می‌توانند تو را به لحظه‌ای خاص در گذشته ببرند. شگفت‌انگیز است که چه‌طور چند نت موسیقی یا یک بو آن‌قدر جادو می‌کنند.

زنی است که باور دارد چیزها باید برای او باشند، در نتیجه همین‌طور هم می‌شود. همیشه چیزها در اختیارش هستند. او برنده می‌شود، چون انتظار دارد برنده شود. من توقع ندارم چیزی را که می‌خواهم به دست بیاورم، برای همین به دست نمی‌آورم. و حتی سعی هم نمی‌کنم

شرکت‌مان و همهٔ آن سروصداهایش می‌توانند صبر کنند. ما داریم دربارهٔ عشق حرف می‌زنیم.

خواسته‌های من ساده هستند: یک شغل که دوست داشته باشم و پسری که عاشقش باشم. و در شب تولد سی سالگی‌ام باید با این واقعیت روبه‌رو شوم که هنوز این دو را ندارم.

زمان همهٔ زخم‌ها را درمان خواهد کرد، اگر فقط بتوانی در آن زمان خودت را جمع‌وجور کنی.

آهنگ‌ها و بوها بیش‌تر از هر چیزی می‌توانند تو را به لحظه‌ای خاص در گذشته ببرند

هیچ چیزی کامل نیست. این چیزیه که تو باید بسازیش.»

پذیرفتن این‌که اشتباه کرده در واقع به او شجاعت و ثبات داده است. و شاید جری هم همین‌طور. او لایق اعتبار است به خاطر نادیده گرفتن خشم جهان، که به هر قیمتی دنبال قلبش رفته. شاید عشق واقعی بر همه چیز غالب است.

مادرم به من گفت مقابل عشق، نفرت نیست، بی‌تفاوتی است. او می‌دانست در مورد چه حرف می‌زند.