بریده‌هایی از کتاب آن یک چیز

آدم‌هایی که دستاوردهای قابل توجهی دارند، طور دیگری رفتار می‌کنند. همیشه حواس‌شان به چیزهای ضروری است. به‌اندازه کافی درنگ می‌کنند تا ببینند چه چیزی اهمیت دارد، سپس اولویت را به آن می‌دهند. چنین افرادی کارهایی را زود انجام می‌دهند که دیگران به تعویق می‌اندازند و کارهایی را به تعویق می‌اندازند که دیگران زود انجام می‌دهند و شاید هرگز انجام ندهند. تفاوت در نیت نیست، در روش صحیح است

«پرمشغله بودن که کافی نیست، مورچه‌ها هم سرشون شلوغه. مسأله اینه که سرمون به چی گرمه؟» اینکه بنا به هر دلیلی صد کار را انجام دهیم ارزشش کمتر از آن است که بنا به دلیل معناداری، یک کار را انجام دهیم. همه چیز اهمیت یکسان ندارند و در بازی موفقیت برنده کسی نیست که از دیگران کار بیشتری انجام دهد

اصل ماجرای موفقیت‌های عظیم در همین شور و شوق نهفته است. وقتی انسان شور چیزی را داشته باشد، زمان و زحمت زیادی برایش صرف می‌کند. آن زمانی که گذاشته می‌شود در نهایت به مهارت بدل می‌شود و وقتی مهارت پیشرفت کند، نتایج بهتر می‌شود. نتایج بهتر معمولاً منجر به لذت می‌شود و شور و شوق را افزایش می‌دهد، بنابراین باز زمان بیشتری صرف کار می‌شود. به بیان دیگر، چرخهٔ مطلوبی ایجاد که در نهایت منجر به نتایج فوق‌العاده می‌شود.

اصل ماجرای موفقیت‌های عظیم در همین شور و شوق نهفته است. وقتی انسان شور چیزی را داشته باشد، زمان و زحمت زیادی برایش صرف می‌کند. آن زمانی که گذاشته می‌شود در نهایت به مهارت بدل می‌شود و وقتی مهارت پیشرفت کند، نتایج بهتر می‌شود. نتایج بهتر معمولاً منجر به لذت می‌شود و شور و شوق را افزایش می‌دهد، بنابراین باز زمان بیشتری صرف کار می‌شود

هر کسی دارای یک شخص است که یا مهم‌ترین آدم زندگی اوست یا اینکه بر او موثر واقع شده، او را آموزش داده یا مدیریت کرده است. هیچ کس به تنهایی موفق نمی‌شود. هیچ کس.

«فقط یک چیز می‌تواند از همه چیز مهم‌تر باشد. خیلی چیزها شاید اهمیت داشته باشند، ولی فقط یک چیز است که مهم‌ترین است»

کسی که مهارت زیادی دارد، آن را با گذشت زمان کسب کرده است. کسی که دستاوردهای زیادی دارد، آن‌ها را با گذشت زمان به دست آورده است. کسی که پول زیادی دارد، آن را با گذشت زمان به چنگ آورده است. در این‌جا کلمهٔ کلیدی این است: با گذشت زمان. موفقیت پله پله ساخته می‌شود. هر بار یک خشتش گذاشته می‌شود.

کار درست را انجام می‌دهید، سپس کار درست بعدی را انجام می‌دهید. این‌ها در طول زمان روی هم انباشته می‌شوند و نیروی تصاعد هندسی موفقیت آزاد می‌شود. اثر دومینویی هم برای مسائل بزرگ زندگی‌تان مثل شغل یا کسب‌وکارتان صادق است و هم برای لحظاتی کوتاه در طول روز وقتی که می‌خواهید تصمیم بگیرید حرکت بعدی‌تان چه باشد. موفقیت تکیه بر موفقیت دارد و با بارها و بارها تکرار شدن موفقیت، به بزرگ‌ترین موفقیت ممکن دست می‌یابید.

آدم‌های خیلی موفق این نکته را به خوبی می‌دانند. برای همین هم هست که هر روز اولویت‌هایشان را از نو تعیین می‌کنند، دومینوی اول را پیدا می‌کنند و به آن ضربه می‌زنند تا بیفتد.

کم کردن رویکرد ساده‌ای است که نتایج فوق‌العاده‌ای به بار می‌آورد و جواب هم می‌دهد. همیشه، در هر جا و برای هر چیزی جواب می‌دهد. چرا؟ چون فقط یک هدف دارد: رساندن شما به خواست‌تان. وقتی تا آن‌جا که ممکن است فهرست انجام کارها را کوچک و کوچک‌تر کنید، در نهایت فقط روی یک چیز متمرکز خواهید بود. و نکته هم همین است.

برای اینکه بیشترین بهره را از کار و زندگی‌تان ببرید باید تا آن‌جا که می‌توانید تعداد کارها را کم کنید. خیلی‌ها درست برعکس فکر می‌کنند. معتقدند موفقیت بزرگ امری زمان‌بر و پیچیده است. در نتیجه، تقویم و لیست کارهایشان بیش از اندازه پر است. بعد کم‌کم حس می‌کنند موفقیت‌شان دور از دسترس به نظر می‌رسد و به همین دلیل هدف را کوچک‌تر می‌کنند. چون نمی‌دانند موفقیت فقط وقتی حاصل می‌شود که چند کار معدود را به خوبی انجام دهیم، می‌کوشند کارهای زیادی را با هم انجام دهند و در نهایت دستاورد اندکی خواهند داشت. با گذشت زمان، انتظارات‌شان را کاهش می‌دهند، رویاهایشان را رها می‌کنند و با این کار زندگی‌شان را کوچک می‌کنند.

هر جا موفقیت بزرگی نصیبم شده بود، علتش محدود کردن تمرکزم فقط روی یک چیز بود. هر جا موفقیت‌هایم کم و زیاد شده بود، علتش تمرکزم بر امور مختلف بود.

می‌دونی راز زندگی چیه؟ - نه، چیه؟ -اینه [یک انگشتش را بالا می‌گیرد] - انگشت تو؟ - یه چیز. فقط یه چیز. می‌چسبی به یه چیز و به بقیهٔ چیزها محل سگ هم نمی‌ذاری. -چه جالب. ولی اون، «یه چیز» خودش چیه؟ - این دیگه اون چیزیه که خودت باید پیداش کنی.

این شش دروغ می‌توانند وارد ذهن ما شوند و نقش اصول عملیاتی را بگیرند و ما را گمراه کنند و به بن‌بست بکشانند.

اراده مثل ماهیچه‌ای است که سریع از حالتی به حالت دیگر جابجا می‌شود: این ماهیچه زود خسته می‌شود و نیاز به استراحت دارد. خیلی نیرومند است ولی استقامت ندارد.

از خلبانان و جراحان توقع داریم موقع انجام کارشان، به هیچ چیز دیگری توجه نکنند. و انتظار داریم چنین افرادی، اگر موقع انجام کار به چیزهای دیگری توجه کنند، تنبیه شوند. از این متخصصین فقط توقع توجه و تمرکز کامل را داریم و هیچ دلیل و بهانه‌ای را نمی‌پذیریم. و با این حال، خودمان بر اساس استاندارد دیگری زندگی می‌کنیم. آیا برای شغل‌مان ارزش قائل نیستیم یا آن را به اندازهٔ کافی جدی نمی‌گیریم؟ چرا باید در حالی که مهم‌ترین کارمان را انجام می‌دهیم، حاضر باشیم هم‌زمان کارهای دیگری هم بکنیم؟

منظور از اولویت آن چیزی است که از میان چیزهای مهم، اولین و مهم‌ترین چیز باشد.

یکی از چالش‌های بزرگی که پیش روی ماست این است که نگذاریم هدف زندگی‌مان تبدیل به کاسهٔ گدایی شود، یعنی چاه بی‌پایانی که همواره به دنبال چیز جدیدی است بلکه شاد شود.

۴. در بازی «چک کردن و تیک زدن» گیر نکنید. اگر به این باور رسیده باشید که اهمیت چیزها مختلف است، باید بر اساس همین باور دست به کار شوید. نباید به دام این تفکر بیفتیم که هر کاری باید انجام گیرد و فهرست کارها پر از مواردی باشد که باید تیک بخورند. نباید طعمهٔ این بازی شویم، چرا که هیچ‌گاه برنده‌ای نخواهد داشت. حقیقت این است: چیزها اهمیت یکسانی ندارند و موفقیت بستگی به انجام شدن یا نشدن مهم‌ترین کار دارد. گاهی مهم‌ترین چیز همان اولین کاری است که انجام می‌دهید. گاهی یگانه کاری است که می‌کنید. در هر حال، همیشه مهم‌ترین چیز این است که مهم‌ترین کار را انجام دهید.

پارتو مسیر بسیار مشخصی را به ما نشان می‌دهد: بیشتر چیزهایی را که می‌خواهید می‌توانید با استفاده از بخش کوچکی از زحمات‌تان کسب کنید. عمدهٔ مردم متوجه نیستند که نتایج فوق‌العاده به طور نامتناسبی ناشی از یک سری اقدامات انگشت‌شمار هستند.