بریده‌هایی از کتاب آن یک چیز

در دنیای موفقیت حرفه‌ای، مسأله این نیست که چقدر نسبت به دیگران بیشتر وقت بگذارید، بلکه مسأله این است که در گذر زمان، چه میزان وقت‌تان را با تمرکز سپری کرده‌اید.

واقعاً فکر می‌کنید می‌توانید داستانی را که موقع خوابیدن فرزندتان برایش نخوانده‌اید یا تولدش را که در آن حضور نداشته‌اید برایش جبران کنید؟ آیا برگزاری مهمانی‌ای برای کودکی پنج ساله با دوستان خیالی‌اش با شامی که در کنار نوجوانی خورده می‌شود که دوستان دبیرستانی دارد، یکسان است؟ آیا ارزش کار بزرگسالی که به تماشای مسابقهٔ فوتبال کودکش می‌آید با ارزش کار بزرگسالی که به تماشای مسابقهٔ کودکی می‌آید که دیگر بزرگ شده است، یکسان است؟

۱. اراده‌تان را صرف چیزهای زیادی نکنید. یادتان باشد که هر روز، مقدار محدودی اراده دارید، بنابراین مشخص کنید که چه چیزی اهمیت و لیاقت ارادهٔ شما را دارد.

محققی به نام والتر میشل در اواخر دههٔ ۶۰ و اوایل دههٔ هفتاد میلادی در مهد کودک بینگ واقع در دانشگاه استنفورد به شکنجهٔ منظم کودکان چهارساله دست زد. والدین بیش از ۵۰۰ کودک اجازه دادند فرزندان‌شان در این پژوهش آزاردهنده شرکت کنند. بسیاری از این والدین، مثل میلیون‌ها والدین دیگر، بعدها با دیدن ویدیوهای آن کودکان که در اوضاع بد و ناراحت‌کننده‌ای بودند، با بی‌رحمی خندیدند.

نتایج نشان داد که به طور میانگین ۶۶ روز طول می‌کشد تا عادت تازه‌ای شکل بگیرد. طیف کامل تشکیل عادت، بین ۱۸ تا ۲۵۴ روز بود، اما ۶۶ عدد میانگین است: رفتارهای آسان‌تر کمتر طول می‌کشند تا تبدیل به عادت شوند و رفتارهای سخت‌تر، بیشتر. حلقه‌های خودیاری می‌گویند ایجاد تغییر ۲۱ روز طول می‌کشد، ولی علم این ادعا را تأیید نمی‌کند.

از جمله مضرات چندکارگی، می‌توان به موارد زیر اشاره کرد: ۱- گرچه ظرفیت ذهن بسیار زیاد است، اگر آن را برای چند کار تقسیم کنید از نظر کارایی و زمانی که باید صرف کنید هزینهٔ بیشتری خواهید پرداخت. ۲- هر چقدر زمان بیشتری برای تغییر وظیفه سپری کنید، احتمال اینکه به کار قبلی بازگردید کمتر می‌شود. در این حالت، کارهای نیمه‌کارهٔ بسیاری انباشته می‌شوند. ۳- اگر ذهن شما بین دو فعالیت در رفت و آمد باشد، وقت زیادی از دست می‌دهید چرا که مدتی زمان می‌برد تا ذهن به کار تازه خو بگیرد

«چندکارگی بدین معنی است که می‌توانید هم‌زمان به بیش از یک کار گند بزنید»

در واقع، بیشتر فهرست‌های کار فقط فهرست بقا هستند، یعنی بقای شما را در خلال روز کاری و زندگی‌تان تضمین می‌کنند، بی‌آنکه هر روز را تبدیل به گامی در جهت موفقیت بزرگ‌تر کنند.

آنچه آدم را دچار دردسر می‌کند بی‌اطلاعی‌اش نیست، بلکه چیزهایی است که به صحت‌شان اطمینان دارد، در حالی که درست نیستند مارک تواین

مشکل این‌جاست که زندگی لطف نمی‌کند همه چیز را پشت هم بچیند و به ما بگوید: «بفرما از این‌جا شروع کن». آدم‌های خیلی موفق این نکته را به خوبی می‌دانند. برای همین هم هست که هر روز اولویت‌هایشان را از نو تعیین می‌کنند، دومینوی اول را پیدا می‌کنند و به آن ضربه می‌زنند تا بیفتد

یعنی یادتان باشد که اهمیت همهٔ کارها با هم برابر نیست و باید کارهایی را که از همه مهم‌ترند مشخص کنید

پس اگر «چی کار می‌تونم بکنم که فروشم در عرض ۶ ماه دوبرابر بشه؟» پرسشی عالی است، باید ببینیم چطور می‌توانیم این پرسش را بهتر کنیم؟ باید به پرسشی تمرکزبخش تبدیلش کنیم: «اون یه کاری که می‌تونم برای دو برابر کردن فروشم طی شیش ماه انجام بدم، چیه، طوری که با انجامش، بقیهٔ چیزها آسون‌تر یا غیرضروری بشن؟» وقتی پرسشی عالی را تبدیل به پرسشی تمرکزبخش می‌کنید مستقیم به سمت موفقیت می‌روید، زیرا پرسش تمرکزبخش به شما کمک می‌کند ببینید چه چیز از همه مهم‌تر است و باید از کجا شروع کنید.

به یک عادت تبدیلش کنید. وقتی مطرح کردن پرسش تمرکزبخش را تبدیل به عادت کنید، از همهٔ نیروی آن در جهت کسب نتابج فوق‌العادهٔ مدنظرتان بهره می‌گیرید. ایجاد عادت صحیح، همان عاملی است که می‌تواند تفاوت ایجاد کند. تحقیقات نشان می‌دهند که ایجاد عادت حدود ۶۶ روز وقت می‌گیرد. صرف نظر از اینکه فقط چند هفته طول بکشد یا چند ماه، کار شما این است که آن‌قدر پیگیر باشید تا تبدیل به بخشی از زندگی روزمره‌تان شود. اگر دربارهٔ ایجاد عادت موفقیت جدی نباشید، پس در کسب نتایج فوق‌العاده نیز جدی نیستید.

وقتی شیوهٔ جدیدی را در تفکر شروع کنیم و ادامه دهیم، یا شیوهٔ تازه‌ای را برای فعالیت در مدتی طولانی اتخاذ کنیم، عادت جدیدی شکل داده‌ایم.

«اما همهٔ آن می‌کنم‌ها و می‌توانستم‌ها و بهتره بکنم‌ها از دست یک «کردم» کوچولو فرار کردند و پنهان شدند»

پرسش باعث می‌شود تفکر انتقادی ما درگیر شود.

پرسش‌های خوب، سریع‌ترین مسیر به سمت پاسخ‌های خوب هستند.

«نیروی پرسش، بنیاد همهٔ پیشرفت‌های بشری است».

ولتر گفته است: «مرد را با پرسش‌هایی که می‌کند قضاوت کنید و نه با پاسخ‌هایش».

کتاب اسلحه، میکروب و فولاد: