بریده‌هایی از کتاب جهان را به شاعران بسپارید

من پُر از هوای تو ای که در هوای من عاشقانه هستی و همیشه نیستی! من هوایی‌ام هواییِ تواَم هر کجا که دست می‌کشم می‌رسم به هیچ‌چیز و هیچ‌کس پس تو چیستی؟! پرسشم من و تو پاسخی ای سؤال بی‌جواب من تو کیستی؟!

زمانی که چشمانت را فهمیدم عشق متولد شد و دلم تَرَک برداشت

من دلم برای روزهای زندگی گرفته است

برای همهٔ ما همهٔ روزها فراموش می‌شوند به‌جز همان یک روز که نشانیِ آن را به هیچ‌کس نگفته‌ایم

غربال عمر را چو تکاندم فقط همین من ماندم و تو ماندی و یک مشت خاطره!

هر کجا نگاه می‌کنم ردپای اوست پس چرا هر چه می‌روم نمی‌رسم به دوست؟!

ما از پس شاعران برنمی‌آییم! آنان با همین کلمات پیش‌پاافتاده همه‌چیز را عوض می‌کنند! بی‌آن‌که گلوله‌ای شلیک شده باشد!