بریده‌هایی از کتاب هرگز به جایی نمی‌رسد!

«هرکسی که دوش گرفته باشد ایده‌ای در سر پرورانده؛ اما افرادی که از حمام بدون حوله بیرون می‌روند و کاری درراستای ایدهٔ خود می‌کنند تفاوت ایجاد می‌کنند.»

باید یاد بگیرید به مشکل علاقه‌مند باشید، نه راه‌حل آن. به این شکل وقتی کارها بیش‌از حدِ انتظارتان طول بکشند، با آن سرگرم می‌شوید.

اما آیا می‌دانید من به چه‌چیزی افتخار می‌کنم؟ من تمام این کارها را انجام داده‌ام، درحالی‌که همسرِ بهترین دوستم باقی ماندم و فرزندانی دارم که همین‌طورکه بزرگ می‌شوند، من را می‌شناسند و به بهترین وجهی که می‌توانم بگویم، دوستم دارند. من دو هفتهٔ کامل را در ساحل با لورین، لوگان، مورگان و هانتر گذراندم. مطلقاً کاری انجام ندادم. فقط از همراهیِ آن‌ها لذت می‌بردم. فکر می‌کنم این نسخهٔ موفقیتی است که قوانینِ رندولف به آن اشاره می‌کنند، همان چیزی که پدرم همیشه از من می‌خواست: تحقق اهداف خود، تبدیل رؤیاهای خود به واقعیت و لبریزکردن خانواده از عشق خود. پول را فراموش کنید، امتیاز خریدوفروش سهام را فراموش کنید. این موفقیت است.

محصولِ نهاییِ نت‌فلیکس رؤیای من نبود. رؤیای من ساختن بود. رؤیای من روندِ ساختِ نت‌فلیکس بود. ترک آن این امکان را به من داد که ساخت‌وسازها را ادامه دهم و به دیگران در روند تبدیل رؤیاهای خود به واقعیت کمک کنم و حرکت به مرحلهٔ بعدیْ این فرصت را به من داده است تا کارهای دیگری را دنبال کنم که در زندگی‌ام مهم‌اند.

داستان چقدر می‌تواند مفید باشد. وقتی سعی می‌کنید نیروی عظیمی را سرنگون کنید، داستان تأسیسِ شرکتتان نمی‌تواند یک کتابِ چندصدصفحه‌ای مانند این باشد. این باید یک پاراگراف باشد.

وقتی نوبتش می‌شود که رؤیایتان به واقعیت تبدیل شود، یکی از قدرتمندترین اسلحه‌ها که در اختیار شماست، اصرارِ سخت‌گیرانه است. این مربوط به شخصی است که هیچ پاسخی دریافت نکرده است؛ زیرا در تجارت، همیشه نهْ به‌معنای نه نیست.

این حقیقت طول عمر استارتاپ است: حتماً اشتباهاتی خواهید داشت. فقط نباید یک اشتباه را دو بار تکرار کنید.

«اگر مرخصی نیاز دارید، مرخصی بگیرید؛ لزومی ندارد من درمورد دندان‌پزشکی یا برنامهٔ مدرسهٔ کودکتان بدانم. فقط کارتان را انجام دهید و زمانی‌که می‌روید، کسی را جایگزین کنید.»

افراد دوست دارند مثل بزرگ‌سال‌ها با آن‌ها رفتار شود. می‌خواهند مأموریتی داشته باشند که به آن معتقدند، مسئله‌ای حل کنند و فضایی برای حلِ آن داشته باشند. می‌خواهند با کسانی باشند که به توانایی‌هایشان احترام می‌گذارند. سال‌ها بعد، پتی درزمینهٔ منابع انسانی انقلابی به وجود آورد و بسیاری از فلسفه‌هایش به آنچه آن روز هر دو در بورلند تشخیص داده بودیم برمی‌گشت: آدم‌ها دراصل وان داغ نمی‌خواهند. آن‌ها تنقلات یا میزهای پینگ‌پنگ یا لیوانی شربت روی میزشان نمی‌خواهند؛ چیزی که آن‌ها واقعاً می‌خواهند آزادی و مسئولیت‌پذیری است. می‌خواهند کمتر وابسته، اما کاملاً هماهنگ باشند.

ساکت‌اند، چون هیچ علاقه‌ای به حرف‌هایتان ندارند یا بدتر، با خودشان فکر می‌کنند حرف‌هایتان آن‌قدر ضعیف و رقت‌انگیزند که ارزشِ بحث ندارند.