بریده‌هایی از کتاب هوش عاطفی

یکی از دلایل آن که چرا الکتروشوک ‌(درمان با شوک الکتریکی) برای اکثر افسردگی‌های شدید مؤثر است این است که باعث از بین رفتن حافظهٔ کوتاه‌مدت فرد می‌شود و بیمار احساس بهتری می‌کند زیرا نمی‌تواند به خاطر بیاورد که چرا غمگین بوده است

در همان لحظات حیاتی که اگر منتظر نئوکورتکس بمانیم تا به ارزیابی کامل از موقعیت بپردازد همه چیز از دست می‌رود، مسیر کوتاه و اضطراری از چشم یا گوش به تالاموس و از آن جا به آمیگدال مسیری حیاتی است، زیرا در مواقعی که واکنش سریع لازم است در وقت صرفه‌جویی می‌کند

در موقع بروز غم و غصه،‌ وظیفهٔ اصلی بدن کمک به سازگاری با آن ضایعه (مثلاً مرگ یکی از نزدیکان)‌ است. غم و ناراحتی (بویژه افسردگی) انرژی و شور و شوق برای زندگی را کاهش می‌دهد و هر چه عمیق‌تر می‌شود سوخت و ساز بدن کندتر می‌شود. این عقب‌نشینی درون‌گرایانه فرصتی را ایجاد می‌کند تا بتوانیم با غم یا مصیبت وارده و پیامدهای آن کنار بیاییم.

احساس ترس باعث می‌شود خون به طرف عضله‌های استخوانی بزرگ، مثل عضلات پا، برود تا فرار را آسان‌تر کند. به همین خاطر است که به هنگام ترس، رنگ چهره مثل گچ سفید می‌شود زیرا خون به طرف پاها جاری شده است (در این لحظات حس می‌شود خون سرد شده است). در همین موقع بدن برای مدتی کوتاه سرد می‌شود.

وقتی نتوانیم نیاز یا نومیدی دیگران را درک کنیم، بالطبع قادر نخواهیم بود به آنها توجه و از آنها مراقبت کنیم.

شکل‌گیری هوش عاطفی، یعنی توانایی برای مهار کردن تکانه‌های عاطفی و هیجانی خود، شناخت و درک خصوصی‌ترین احساسات افراد دیگر، رفتار آرام و سنجیده داشتن در روابط انسانی با دیگران و خلاصه همان طور که ارسطو گفته است مهارت کمیاب و نادر « بحق عصبانی شدن یعنی در حد و اندازهٔ معقول، در زمان مناسب، با دلایل موجه و به شیوه‌ای مناسب عصبانی شدن» ایفای نقش می‌کند.