بریده‌هایی از کتاب بلندترین پنج‌شنبه‌ی دنیا

یاد بازی‌های کودکانه می‌افتم. بعد از ظهرهای تابستان توی گرما و سکوتی دل انگیز، بی صدا و آرام، زیر سایه‌ی درخت انار، کنار باغچه، من و هم بازی کودکیم، بساط بازیمان را پهن می‌کردیم. یادش به خیر... یاد روزهایی که شادی نقد بود و همیشه در دسترس. یاد روزهایی که غم و غصه دو واژه‌ی ناشناخته بودند.