بریده‌هایی از کتاب دوئل دو صندلی خالی

به پیلهٔ تنهایی خود برمی‌گردد اما هرگز دوباره کرم نمی‌شود پروانه

نکند از قلم بیندازد سرنوشت آن چند لحظه‌ای را که قرار است در آغوشت بگیرم و ببوسمت

حرف‌هایت همه به دلم نشست حالا می‌توانی پوکه‌هایت را جمع کنی

همهٔ گلوله‌هایی که شلیک کردید مغزم را متلاشی کردند اما هیچ‌کدام در قلبم ننشستند

به جریان قوی برقی فکر می‌کنم که هر آن می‌تواند مرا خشک کند حالا که مثل گنجشکی به سیم آخر زده‌ام و نشسته‌ام روی اتصال برهنه‌ای که یک سرش دست توست و سر دیگرش دست دنیایی که لابد از تو مهربان‌تر نیست

همهٔ چیزهایی که می‌خواهم نیستند: آزادی عدالت صلح و تو

۳۲: هیچ‌کس شاهدی هیچ‌کس شاهدی ندارد وقتی گلویش را می‌فشارد و به مرگ تهدیدش می‌کند تنهایی

در پیراهن تو مادهٔ مهربانی‌ست که سرعت نور را دارد یعنی درست همان لحظه‌ای که مرا ترک می‌کنی به نزدم بازمی‌گردی

صلح نامی‌ست که به مجال آدم‌ها می‌دهیم وقتی دستمال سفید را بالا می‌آورند تا دهان خونین‌شان را پاک کنند

جنازه‌اش را هم کنار کتاب‌هایش دفن کردیم پای همان درختی که سال‌هاست خشکیده و روزی پُربارترین درخت باغ بود و می‌خواست علی‌رغم فصل‌ها جهان را تغییر دهد

و جهان با پای خونین از پایان خود عبور خواهد کرد

سربازان از جنگ برمی‌گردند اما جنگ از سربازان برنمی‌گردد

نیمهٔ خالی لیوان ندیدن اندام توست و نیمهٔ پُر پیراهنی که جا گذاشته‌ای

کاش می‌شد بی‌پرده پنجرهٔ اتاقت را باز می‌کردی به هوای من

هیچ‌کس گوش به حرف دیگری نداد نه شاکی نه متهم و نه قاضی

همهٔ گلوله‌هایی که شلیک کردید مغزم را متلاشی کردند اما هیچ‌کدام در قلبم ننشستند

صبور باش عاقبت یک روز به مهر از تو سخن می‌گویند و به افتخار به دوشت می‌برند از سردخانه تا قبرستان

صلح نامی‌ست که به مجال آدم‌ها می‌دهیم وقتی دستمال سفید را بالا می‌آورند تا دهان خونین‌شان را پاک کنند

سال‌ها پیش مصر و سوریه با اسراییل جنگیدند امروز سوریه با سوریه می‌جنگد و مصر با مصر کشور به کشور خانه به خانه و تن به تن ادامه خواهد داشت جنگ و آخرین سرباز آخرین گلوله را در سینهٔ خود شلیک می‌کند

دهان کلمات خونی‌ست دست‌های کلمات خونی‌ست پیراهن کلمات خونی‌ست سربازان از جنگ برمی‌گردند اما جنگ از سربازان برنمی‌گردد... هیچ‌کس نمی‌تواند در خانه‌های شطرنج زندگی کند جز مهره‌های سیاه و سفید که قاعدهٔ بازی را می‌دانند به قیامت اعتقاد دارند به تناسخ اعتقاد دارند به دنیای بعد از دنیای مرگ اعتقاد دارند اصلاً اعتقاد دارند به شاه، وزیر، قلعه و این‌که پیاده‌ها قربانی‌اند سبقت از مسابقه ممکن نیست و گلوله‌هایی که سال‌ها پیش شلیک شده بودند تا ما را از پا درآورند خونین برگشته‌اند تا از پا درآمدن‌مان را نگاه کنند