بریده‌هایی از کتاب دوئل دو صندلی خالی

۴۲: به پیلهٔ نهایی به پیلهٔ تنهایی خود برمی‌گردد اما هرگز دوباره کرم نمی‌شود پروانه

۴۱: هنوز هنوز گلی از دستت نگرفته‌ام هربار که مشتت را باز می‌کنم پوچ است پوچ

۴۰: خلع سلاح خلع‌سلاح شده‌ام جز مشتی گره‌کرده در سینه سلاحی ندارم برای دوست داشتنت

۳۹: در آغوش می‌گیرد در آغوش می‌گیرد جنگل را و سر به سینهٔ کوه می‌گذارد عنکبوتی که به شیشه چسبیده است

۳۸: نمی‌گذارم نمی‌گذارم زودتر از من بمیرد مردی که سال‌هاست با تو زندگی می‌کند در سینه‌ام

۳۷: نکند نکند از قلم بیندازد سرنوشت آن چند لحظه‌ای را که قرار است در آغوشت بگیرم و ببوسمت

۳۶: دیدن دیدن، شنیدن بوییدن، چشیدن و لمس کردن: با همهٔ حواسم دلتنگ توام

۳۵: صف کشیده‌اند صف کشیده‌اند کنار جاده منظره‌ها وقت استراحت به کدام‌شان اضافه می‌شوی؟

۳۴: نیمهٔ خالی لیوان نیمهٔ خالی لیوان ندیدن اندام توست و نیمهٔ پُر پیراهنی که جا گذاشته‌ای

۳۳: دوست داشتن دوست داشتن ساده است مثل چیدن سیبی از درخت که به‌دشواری از آن بالا رفته‌ای

۳۱: انتظار انتظار پاییز را می‌کشد برگ چنار تا فرو ریزد بر خاکی که تو در آن خوابیده‌ای

نکند از قلم بیندازد سرنوشت آن چند لحظه‌ای را که قرار است در آغوشت بگیرم و ببوسمت

مثل محکومان به اعدام چشمانم را می‌بندم تا رفتن از کنارت را نبینم

اگر اسکندر سربازانش را از تاریخ بیرون بیاورد و خون‌های ریخته به رگ‌های صاحبان‌شان برگردند من هم دست‌وپای گم‌شده‌ام را پیدا می‌کنم برای بغل کردنت