بریده‌هایی از کتاب کار عمیق

حوزه‌های مختلف علوم، از انسان‌شناسی تا آموزش، از اقتصادِ رفتاری تا مشاورهٔ خانواده، همه‌وهمه یک چیز را می‌گویند و آن اینکه «مدیریتِ هوشمندانهٔ توجه» عنصر اساسیِ زندگی خوب است و کلید ارتقای تقریباً تمام جنبه‌های تجربهٔ شما.

اگر با جدی‌گرفتنِ کار مشکلی ندارید، مسلط‌شدن بر سیستم‌هایی که روزبه‌روز پیچیده‌تر می‌شوند نیز برایتان راحت خواهد شد و آموختنِ مهارت‌هایی که برای پیشرفت در اقتصاد ما لازم است نیز برایتان دشواری‌ای به همراه نخواهد داشت؛

تصمیم‌هایی که منطبق بر قواعدِ مشخص‌اند (مثل مسئله‌ای ریاضی) بهتر است توسط ذهن خودآگاه گرفته شوند و تصمیم‌هایی که با اطلاعات ساختارنیافتهٔ حجیم‌تر و مبهم‌تر و حتی داده‌های متناقض طرف‌اند بهتر است توسط ذهن ناخودآگاه گرفته شوند.

بهترین لحظاتِ فرد معمولاً وقتی رخ می‌دهند که ذهن یا جسم فرد، عامدانه و ارادی، برای دستیابی به دستاوردی دشوار و ارزشمند، به آستانهٔ تحملِ جسمی یا ذهنی برسد.

کار استادکار، نه خلق معنا، که پرورش خویشتن برای تشخیص معنایی است که در بطن کار است. این وضعیتْ استادکار را از پوچی می‌رهاند.

رضایتمندی‌های حاصل از تلاشِ فیزیکی برای نشان‌دادن جایگاه خود در دنیا، آدمی را آرام و آسوده می‌کند