بریده‌هایی از کتاب طنز پس کوچه

کلاً بدون این که به هیچ دردی بخورد همین‌طور هست و فضایی را اشغال کرده و از امکاناتی سود می‌برد. (اشتباه نکنید مشخصات یک مدیر را عرض نمی‌کنم در مورد آپاندیس توضیح می‌دهم).

جرم اصولاً تعریف دقیقی ندارد و هر آن چیزی‌است که خوشمان نیاید از مانتو کوتاه و ساپورت تا خبر و تیتر و مقاله در نوسان است!

تاریخ تنها جایی‌است که در آن به قاتل می‌گویند ظفرمند. به سفاک و خون‌ریز می‌گویند مقتدر. به جلاد و آدم‌کش می‌گویند فاتح. به دسیسه‌گر و نیرنگ‌باز می‌گویند زیرک و به انسان‌های اهل گفت‌وگو می‌گویند مغلوبِ بی‌شعور!

تاریخ: به دروغ‌هایی می‌گویند که گذشتگان برای آیندگان تعریف می‌کنند. یک‌جور دروغ‌گویی دوراندیشانه است. درواقع مجموعهٔ خالی‌بندی‌های پادشاهان، جنگجویان، فاتحان، حکّام و قدرتمندان در یک‌جا را تاریخ گویند.

پاره با لغات مختلف ترکیبات لغوی خاصی می‌سازد نظیر «کاغذپاره» که رئیس دولتی آن‌را برای توصیف قعطنامه‌های شورای امنیت و سازمان ملل به کار می‌برد اما به‌رغم آن که او اصرار داشت آن‌ها کاغذ پاره است چیزهای دیگری پاره شد که اسنادش هم موجود است!

در توضیح افسردگی آمده یک نوع بیماری است که به علت کثرت شادی، حال خوب، توفیق در امور، نبود ترافیک، ارزانی ارزاق، سهولت زندگی، امید به آینده، تمیزی مفرط هوا، و ... بر آدمی عارض می‌شود! با این تفاسیر معلوم نیست مردم ما که از تمام این بلایا در امان هستند چرا این‌قدر دچار افسردگی می‌شوند.

اخوی گاهی مانند یک فیلتر عمل می‌کند. یعنی با عبور از اخوی فعل قبیح دختربازی بدل به امر پسندیدهٔ خواستگاری می‌شود. عشق‌وحال می‌شود فسق‌وفجور، زنان خیابانی می‌شوند زنان دائم‌النکاح، عرق سگی می‌شود شرب خمر، بروبچ می‌شود اراذل و اوباش، BF و GF می‌شود شما باهم نسبتی دارید؟ اینستاگرام می‌شود صورقبیحه، شادی می‌شود لهوولعب و ...

اهل قلم ایضاً اعتقاد دارند یک رئیس دولتِ کاملاً پاکدست شعرهای طنز زیادی گفت منتها آن‌ها را به شکلی جدی در کشور اجراء کرد!

آموزش گاهی چیزی است مانند مرگ، یعنی خوب است اما برای همسایه.