بریده‌هایی از کتاب شاید نیاز داری با یک نفر حرف بزنی

«انسان مدرن وقتی کارها را سریع انجام نمی‌دهد فکر می‌کند چیزی را – زمان را – از دست می‌دهد؛ اما نمی‌داند با زمانی که به دست می‌آورد چه کار کند جز کشتنش.»

تغییر و فقدان، دو یار جدایی‌ناپذیرند. بدون فقدان نمی‌توانیم تغییر داشته باشیم، به این خاطر است که مردم اغلب می‌گویند خواهان تغییرند، اما دقیقاً همان‌طور باقی می‌مانند.

سلسله‌مراتبی برای رنج وجود ندارد. درد و رنج نباید رتبه‌گذاری شود چون دردکشیدن، مسابقه نیست.

«کمال‌گرایی دشمن دست‌یافتن به چیزهای خوب است»

البته داستانی که بیمار با خود به درمان می‌آورد ممکن است داستانی نباشد که با آن زندگی می‌کند. ممکن است چیزی که در ابتدا ضمنی تعریف شده، حالا به تفصیل نوشته شود یا ممکن است چیزی که کنار گذاشته شده، تبدیل شود به نکتهٔ اصلی پیرنگ داستان

خوشبختی از اینکه چیزها چقدر خوب پیش بروند ناشی نمی‌شود بلکه از این منتج می‌شود که آیا چیزها بهتر از انتظار پیش رفته‌اند یا نه.

چطور می‌توان نقطهٔ پایانی برای عشق و فقدان فرض کرد؟ اصلاً ما می‌خواهیم چنین نقطه‌ای وجود داشته باشد؟ بهای عشقی چنان عمیق، حسی چنین عمیق است، اما این یک موهبت هم هست، موهبت زنده بودن. اگر دیگر حسی نداشته باشیم، باید سوگوار مرگ خودمان باشیم.

سلسله‌مراتبی برای رنج وجود ندارد. درد و رنج نباید رتبه‌گذاری شود چون دردکشیدن، مسابقه نیست.

«طبیعت زندگی، تغییر است و طبیعت آدم‌ها، مقاومت در برابر تغییر.»

در این دنیا هیچ چیز شبیه به خندیدن با پدرم نیست.

«میان محرک و پاسخ فاصله‌ای هست. قدرت ما برای انتخاب پاسخمان در این فاصله قرار دارد. رشد و آزادی‌مان در پاسخمان نهفته است.»

آگاهی ما به مرگ کمکمان می‌کند کامل‌تر زندگی کنیم – و با اضطراب کمتر، نه بیشتر.

«نیازی خستگی‌ناپذیر به فرار کردن از لحظه‌ای که هرگز تمام نمی‌شود»

«انسان مدرن وقتی کارها را سریع انجام نمی‌دهد فکر می‌کند چیزی را – زمان را – از دست می‌دهد؛ اما نمی‌داند با زمانی که به دست می‌آورد چه کار کند جز کشتنش.»

من توی خانهٔ خودم در اقلیتم و همه هردقیقه چیزی از من می‌خواهند و هیچ‌کس درک نمی‌کند که من هم ممکن است نیازهایی داشته باشم – مثل آرامش و سکوت و اینکه یک نفر حالم را بپرسد!»

آزادی مستلزم مسئولیت‌پذیری است و در اغلب ما بخشی هست که مسئولیت‌پذیری را ترسناک می‌داند.

ما دوست داریم فکر کنیم که آینده دیرتر اتفاق می‌افتد ولی هرروز داریم آن را توی ذهنمان خلق می‌کنیم.

از دست دادن اعتماد است که جبرانش سخت است.

بیشتر تغییرات بزرگ از صدها قدم کوچک و تقریباً نامحسوسی که در طول مسیر برمی‌داریم، حاصل می‌شوند.

«کمال‌گرایی دشمن دست‌یافتن به چیزهای خوب است»