بریده‌هایی از کتاب سفر سیلکا

بعدها حتماً برای جوزی شرح خواهد داد که شاید او بتواند جسم تو را از آنِ خویش کند، اما روح و ذهن و قلبت را هرگز نخواهد داشت.

لکساندر سولژنیتسین که در سرآغاز اثر کلاسیک خود به نام، مجمع‌الجزایر گولاگ، آورده است: تقدیم به آنان که چندان زنده نماندند که این حکایت‌ها را بازگویند، و باشد که از سر تقصیر من بگذرند که همه‌چیز را ندیدم، همه‌چیز را به یاد نسپردم، و همه‌چیز را به فراست درنیافتم.

شاید وحشتناک‌ترین دیدگاه روانشناسانه‌ای که خاطرات ایوان سعی در به تصویر کشیدنش دارد، سازگار شدن انسانی مهربان و خیرخواه با سیستمی غیرانسانی است. «کم‌کم حس می‌کنم مُهر حماقت بر پیشانی دارم و احساس خفقان می‌کنم. قلبم به مخروبه‌ای مبدل شده و این موضوع به من هشدار می‌دهد.»

نماد خانواده برای سیلکا این است: مرد، زن، کودک و نعمت نگران هم بودن.

عشق باوجود بدترین ناملایمات امکان‌پذیر است.

خوش‌بینی‌اش را حفظ کند زیرا استوار نگهش می‌دارد.

پدرش مرد خوبی بود. حتماً مردهای دیگری چون او وجود دارند، مثل لالیِ گیتا. عشق باوجود بدترین ناملایمات امکان‌پذیر است.

مردم از خودشان سلسله‌مراتبی از خیر و شر درست می‌کنند و بعد تصمیم می‌گیرند که جایگاه تو کجاست.

هر بار که آنها را از هم جدا می‌کنند، ممکن است آخرین دیدارشان باشد.

بعدها حتماً برای جوزی شرح خواهد داد که شاید او بتواند جسم تو را از آنِ خویش کند، اما روح و ذهن و قلبت را هرگز نخواهد داشت.