بریده‌هایی از کتاب بی‌نهایت بلند و به غایت نزدیک

چرا جایی که تو هستی من نیستم

آن راز مثل سوراخی توی وجودم بود که هر چیز شادی می‌افتاد توش.

پایان رنج نمی‌تواند رنج را توجیه کند و برای همین پایانی برای رنج نیست

اما فکر کردن رنج داشت و به من بگو فکر کردن چی نصیبم کرده بود، فکر کردن من را به چه جای بزرگی رسانده بود؟ من فکر می‌کنم و فکر می‌کنم و فکر می‌کنم، میلیون‌هابار با این فکرها شادی را از وجودم بیرون کردم و یک‌بار هم نشد که با این فکر کردن‌ها شاد بشوم

عجیب نیست که مُرده‌ها این‌قدر دارند زیاد می‌شوند، درحالی‌که زمین همان اندازه مانده، برای همین روزی می‌رسد که برای دفن کسی دیگر جایی نخواهد بود؟

نوشته بود، کاش باز هم دختربچه‌ای می‌شدم که شانس دوباره زندگی کردن داشته باشم. بیشتر از آن چیزی که نیاز داشتم، زجر کشیده بودم. و شادی‌هایی که چشیده‌ام هرگز شادی نبوده است. می‌توانستم زندگی دیگری داشته باشم.

هر کتاب برای من تعادلی است میان بله و نه

یک چیزی که فکر کردن درباره‌اش خوب است این است که آدم در فهرست خیلی از آدم‌ها نفر اول باشد

بهتر است آدم از دست بدهد تا این‌که هرگز نداشته باشد.