بریده‌هایی از کتاب واژه‌هایی در اعماق آبی دریا

«فکر نکنم بشه برای همچین نامه‌ای تاریخ تعیین کرد. برای توضیح بیشتر باید بگم که یک نامهٔ عاشقانه نباید تاریخ مشخصی داشته باشه وگرنه چه معنی داره که من بخوام بگم تو رو دوست دارم، ولی فقط همون لحظه این حرف رو بزنم و بعدش تاریخ عشقم منقضی بشه؟ مشکل جهان هستی با واژهٔ «تا ابد» چیه؟ اون اجازه داده که غازها این واژه رو در زندگی‌شون درک کنن.»

«هنری اگه عشق زندگی‌ت داره یه عوضی رو می‌بوسه الان وقتشه که دوباره فکر کنی و ببینی آیا واقعاً اون عشق زندگی‌ت هست یا نه.»

باید یک دکمهٔ قطع وجود داشته باشد که وقتی کسی ترکت می‌کند بتوانی آن را فشار دهی و بگویی: تو دمار از روزگار من درآوردی و من هم دیگر تو را دوست ندارم.

کتاب باید تبری باشد برای درهم‌شکستن دریای منجمد وجودمان. «کافکا»

چه فایده‌ای دارد که ما بعداز ازدست‌دادن عزیزانمان به زندگی ادامه دهیم؟ و چگونه می‌توانیم خودمان را ببخشیم که اجازه داده‌ایم آنها از پیش ما بروند؟

«حس می‌کنم بند بند وجودم از هم جدا شده ولی من هنوز هم زنده‌ام.»

زندگی همچنان مزخرف است، ولی درعین‌حال فوق‌العاده هم هست.

می‌گوید: «مشکل همین‌جاست.» «مشکل ما؟» «مشکل همه. هیچ‌کس حرفی رو که می‌خواد نمی‌زنه.»

تو را در سطربه‌سطر کتاب‌هایی که می‌خوانم می‌بینم.

به او می‌گویم که چقدر خوب است وقتی کسی که دوستش داری بخواهد وقتش را با تو بگذراند.

تو فکر می‌کنی خواهی مرد اما هرروز پس‌از آن روز وحشتناک به زندگی ادامه خواهی داد

من عاشق نقطه‌به‌نقطهٔ کتاب‌ها هستم. آن‌قدر عاشقشان هستم که در عقل و منطق نمی‌گنجد. عشق من به آنها دقیقاً به همین اندازه‌ای‌ست که می‌گویم.

تا آخر عمر همیشه نگران خواهی بود که بازهم مثل دفعهٔ پیش تو را فراموش کند. همیشه این را می‌دانی که حال او بدون تو صددرصد خوب است ولی حال تو بدون او خوب نخواهد بود.

وقتی خاطرات کس دیگری را می‌پذیری باید بخشی از وجود خود را از دست بدهی.

حس می‌کنم تکه‌ای از دنیا شکسته و او را از من دور کرده است.

روح همهٔ ما در چیزهایی‌ست که از خود به‌جا می‌گذاریم.

ما همان کتاب‌هایی هستیم که خوانده‌ایم و چیزهایی که دوستشان داریم.

چون من عاشق نقطه‌به‌نقطهٔ کتاب‌ها هستم. آن‌قدر عاشقشان هستم که در عقل و منطق نمی‌گنجد. عشق من به آنها دقیقاً به همین اندازه‌ای‌ست که می‌گویم.

هیچ‌کس پیش کسی که دوستش ندارد برنمی‌گردد.

کتاب‌فروشی درحقیقت با همان کتاب‌هایی معنا پیدا می‌کند که در آن وجود دارند. انسان‌ها فقط یک جسم نیستند. اگر امیدی نباشد که بتوانیم چیزهایی را که دوستشان داریم به همان شکلی که هستند حفظ کنیم پس باید آنها را به طریقی که می‌توانیم حفظ کنیم