بریده‌هایی از کتاب ذهن، بدن، سرطان

اما چرا اینقدر عدم وابستگی در همه جا آموزش داده می شود؟ به خاطر ترس از گرفتار شدن است.

پدربزرگم همیشه در بشقاب دور طلایی اش غذا می خورد. او مردی ثروتمند و مغرور بود. حتی زمانی که به سفر می رفت، بشقاب طلایی دیگری داشت که همراه با خود می برد. اگر بر فرض آن بشقاب همراهش نبود، او چیزی نمی خورد. غذای کوفتی که همان است، چه فرقی می کند شما در بشقاب طلا آن را بخورید و یا در ظرف استیل؟ بسیار خوب، می خواهید برازنده باشید. اما هم هویت شدن با چیزی به این سادگی آنقدر عمیق هست که اگر پدربزرگم در بشقاب دیگری غذا می خورد، چه بسا مریض می شد. معده اش به هم می ریخت.

به محض اینکه عقل و هوش تان با این و آن هم هویت شد، به هویت ها گره خورده و اسیر می شود. به محض اینکه این اتفاق بیفتد، تجربه کاملاً تحریف شده و معوجی از ذهن خواهید داشت. با هم هویت شدن عقل با چیزی، آشقتگی امری اجتناب پذیر است. این هویت در یک سطح رخ نمی دهد، بلکه سطوح بسیاری دارد. به دلیل سیستم پیچیده هویت سازی شما، دچار یک بهم ریختگی پیچیده می شوید.

کیفیت زندگی تان را لباسی که می پوشید، ماشینی که سوار می شوید و خانه ای که در آن زندگی می کنید، مشخص نمی کند بلکه این آرامش و خوشی درونی ست که کیفیت زندگی شما را می سنجد. آرامش و خوشی ضرورت کیفی زندگی شما است. انسان همه کار انجام می دهد تا به آرامش و خوشی برسد. اگر چنین امری به انجام نرسد، هر چیز دیگر بی فایده خواهد بود.

از آن جا که مردم قادر به تحمل شکنجه ذهن خودشان نیستند، دست به ابداع انواع مختلفی از انحرافات و گمراهی ها (ضلالت) در این کره خاکی زده اند تا به طریقی با آشفتگی ذهن خود کنار بیایند. این گمراهی ها موجب آرامش موقت آن ها می شود اما چندی نمی گذرد که این انحرافات بر آشفتگی شان می افزاید. نمیتوانند کاملا این رنج را از خودشان دور کنند.

اولین و مهمترین مسئولیت بشر همانا شاد و مسرور بودن است. تنها در صورت وجود شادی ست که فرصت های شگرف در به روی تان باز می کنند.

اگر به درون برگردید، همه چیز آن جاست، شما برای خودتان جهانی هستید (جهان اصغر).

از آن جا که در ناآگاهی به سر می برید، آزادی که خود می تواند راهی به سوی بی کرانی باشد، به آسانی به درد و رنج منتهی می شود. آزادی تنها زمانی مشکل ساز می شود که در ناآگاهی بسر برید. اگر آگاه باشید، همان آزادی می تواند تبدیل به برکت شود

هر آن چه که از آن بیزارید، بر ذهن تان چیره و مسلط می شود. ماهیت ذهن بدین شکل است که اگر بگویید: "من چیزی را نمی خواهم"، درست همان چیز ذهن شما را تسخیر می کند.

"تنها در صورتی که از سیرک ذهن تان خارج شوید، صد در صد از دیوانگی رهایی یافته اید."

یوگا تمرین ورزشی نیست. بلکه بعد بسیار لطیف تری است. یک تکنولوژی و فن آوری ست که از طریق آن بعدی فراتر از فیزیک به شکل واقعیت زنده شما درمی آید. یوگا آن چیزی است که شما را به سوی تعالی در زندگی سوق می دهد. اگر چیزی چنان قدرتی برای تحول دارد، بی شک اگر درست مدیریت نشود می تواند آسیب زا باشد. بنابراین یوگا باید در فضایی کاملاً متعهد و مسئولانه مدیریت شود.

اساساٌ یوگا شکلی از درمان نیست. بلکه روشی برای متعادل کردن انرژی های درونی تان است. ما هرگز بیماری های جسمی و یا ذهنی را درمان نمی کنیم. قطع نظر از اینکه فرد به چه بیماری مبتلاست، هدف ما متعادل و فعال کردن بدن انرژی است.

درمجموع، تمام شیوه هایی که از غرب می آیند، مصرف کوتاه مدت دارند. همه چیز فقط استفاده و دور انداخته می شود، خود انسان هم شامل آن می شود. ما به دلیل سیاست و انواع دیگر غلبه، به این نوع نتیجه گیری رسیده ایم که هر آن چه از غرب بیاید علمی است و اگر از شرق بیاید تبدیل به خرافه می شود.

"سراسر علم یوگا درک هندسه وجودی خودتان است زیرا تمام هستی از هندسه ای معینی برخوردار است و بدن شما نیز دارای نوع خاصی از هندسه است."

حتی اگر کتاب های تمامی کتابخانه های دنیا را نیز خوانده باشید، همچنان چیزی نمی دانید. اما اگر فقط برای یک لحظه به درون برگردید، هر آنچه که در جهان هستی، ارزش دانستن داشته باشد را درخواهید یافت.

انسان از اسارت اش در رنج و عذاب نیست، بلکه این آزادی ست که او را به زحمت انداخته و این خود بزرگ ترین تراژدی ست.

آیا تا بحال دقت کرده اید که در صورت حیوانات هیچ سردرگمی وجود ندارد؟ آن ها همیشه شفافند، همیشه می دانند چه می خواهند. اما در مورد انسان، هر چه باهوش تر می شود، گیج تر و سردرگم تر می شود، هر قدمی که بر می دارد برایش سرشار از سردرگمی ست. فقط احمق ها هستند که به خودشان کاملاً مطمئنند.

به دعاها در دنیا نگاه کنید، نود و نه درصد از آن ها فقط می گویند: "این را به من بده، آن را به من بده، مرا نجات بده، از من حمایت کن." اینطور نیست؟ این خدمتگذاری نیست، این یک معامله است. سعی در انجام معامله ای احمقانه دارید. اگر می خواهید یک خادم واقعی شوید و از آن طریق به هدف غایی متعالی برسید، نباید به دنبال هدفی برای خود باشید. نباید از زندگی بخواهید به شیوه مورد نظر شما عمل کند. فقط باید اشتیاق ذوب شدن در بی نهایت را داشته باشید، فقط همین و بس.

حتی با وجود روند مدرن پردازش اطلاعات راجع به جهان هستی، ما به دانستن چیزی از جهان هستی نزدیک تر نشده ایم (کشفی در دانستن بیشتر جهان هستی برای مان حاصل نشده است). ما بیش از هر مقطع دیگری از تاریخ خود سردرگم شده ایم. قبل از پیدایش علوم جدید، مردم در عین سادگی، کاملاً به چگونگی امور خود مسلط بودند. اما اکنون هیچ کس هیچ چیز نمی داند. اطلاعات زیادی جمع آوری شده اما شما را به دانستن نزدیک تر نکرده است

دنیا اهمیت بسیاری به نظریه ارسطو و هم کیشان او داد، از اینرو، علم تنها در بعد فیزیکی اش رشد کرده و گسترش یافت. و این یعنی رشد بعد فیزیکی علم، رفاه و آسایش زیادی را به دنبال داشت. شاید از حجم وسیعی از آنچه که کامپیوتر یا اینترنت می تواند انجام دهد هیجان زده باشید، اما اگر درست به آن نگاه کنید، هیچ کاری برای زندگی تان انجام نداده است. برای تان راحتی و رفاه آورده اما در نهایت هیچ خوشی و لذت نابی به شما نداده است. شما را به ابعاد متعالی تری از تجربه یا هستی نبرده است.