بریده‌هایی از کتاب سوسیالیسم

احساس و عقل ناقض هم نیستند. رابطهٔ بین آنها بیشتر شبیه رابطهٔ کارفرما و کارمند است. بخش احساسی، شهودی، ذهن ما موضعی را انتخاب می‌کند و سپس عقل را «به کار می‌گیرد» تا استدلال‌های خوبی برای آن پیدا کند.

دیوار برلین و پردهٔ آهنین «خیانت» به سوسیالیسم نبوده بلکه در واقع اعمال سوسیالیسم بوده است.

کشورهای غربی پیشرفته می‌توانستند با صادر کردن نظام اقتصادی خود، حقوق مالکیت و بازارهای آزاد شایان توجه‌شان، به جای نظام‌های سیاسی‌شان که پس از دست یافتن به استانداردهای معقول زندگی توسعه پیدا کرده بودند، به سعادت ملت‌های فقیر کمک کنند. باز هم، دموکراسی و کامیابی به هم مرتبط هستند، اما علیت وارونه است

صرفاً چون آنها چفیه می‌پوشند و سنگر درست می‌کنند به این معنی نیست که برای دموکراسی یا عدالت اجتماعی مبارزه می‌کنند.

«نخستین درس اقتصاد، کمبود است. منابع، هرگز برای تأمین نیازهای همگان کافی نخواهند بود. اولین درس سیاست هم این است که باید نخستین درس اقتصاد را نادیده بگیرید.»

یکی از ویژگی‌های همیشگی رژیم‌های سوسیالیستی این است که برای پاسخ به شکست‌های اقتصادی به دنبال فردی برای قربانی‌کردن می‌گردند؛ کسانی که مثلا خرابکار، جاسوس، محتکر، دلال و ضدانقلاب هستند. این رژیم‌ها توهمات خود را تعقیب می‌کنند. آن‌ها مجبور به انجام چنین کاری هستند؛ زیرا مشکلات اقتصادی تحت سوسیالیسم که هیچ‌وقت نمی‌تواند تقصیر خود سوسیالیسم باشد، بنابراین باید «شخصی» وجود داشته باشد که از عمد در حال خراب‌کردن اقتصاد است.

تنها روش‌های متقاعدکردن و تشویق می‌توانند طبقه کارگر را متحد کنند و فعالیت مستقل را افزایش دهد. این جمله از استالین (۱۹۲۱) بود.

چیزی که اسماً متعلق به همه است، در عمل متعلق به هیچ‌کس نیست. معادن ذغال سنگ، راه آهن‌ها، مدارس و بیمارستان‌هایی که «مردم» مالک آن هستند، در دنیای واقعی خواب و خیال است. هیچ صاحب بالقوه‌ای نمی‌تواند بفروشد، استخدام کند، قرض دهد، وقف کند یا آنها را به خانواده، دوستانش و یا خیریه بدهد. مالکیت عمومی افسانه و سراب است. وعدهٔ دروغ و پاشنه آشیل سوسیالیسم است.

تنها ۲۹ درصد از افراد بین ۱۸ تا ۵۰ سال با این بیان موافقت کردند که «رقابت بین شرکت های خصوصی، استانداردهای زندگی را برای اکثریت قریب به اتفاق مردم افزایش می‌دهد، زیرا به کالاها و خدمات جدید و بهتر منجر می‌شود، مشاغل اضافی ایجاد می‌کند و قیمت‌ها را پایین می‌آورد»

پژوهش جاناتان هایت که نشان می‌دهد بیشتر استدلال‌های سیاسی و اخلاقی در حال یافتن توجیهات ثانویه برای قضاوت حسی اولیه هستند، برای توضیح چرایی این مسئله راهی دراز در پیش دارد.