بریده‌هایی از کتاب نظم و زوال سیاسی

ظرفیت دولت تابع منابع است. حتی بهترین و مشتاق‌ترین کارکنان هم اگر حقوق دریافت نکنند یا فاقد ابزارهای لازم برای انجام کار باشند به تعهدات خود پای‌بند نخواهند ماند. یکی از دلایل ضعیف‌بودن حکومت‌ها در کشورهای فقیر همین امر است.

ظرفیت بوروکراتیک چیزی بیشتر از جمع جبری ظرفیت تک تک کارکنان یک بوروکراسی بوده و تابع سرمایهٔ اجتماعی بوروکراسی‌هاست.

برخی از موفق‌ترین دولت‌های مدرن در شرایط اقتدارگرایانه به وجود آمدند، آن هم در کشورهایی که امنیت ملی آنها با انواع تهدیدات مواجه بود. چین باستان، پروس/آلمان، ژاپن مدرن و برخی کشورهای دیگر مصداق این تحول‌اند. برعکس دموکراسی وقتی پیش از تحکیم دولت مدرن به وجود می‌آید، اغلب باعث تضعیف کیفیت حکومت می‌شود.

کشورها در هر سطحی از توسعه می‌توانند از حکومت اقتدارگرا به حکومت دموکراتیک گذر کنند، اما اگر درآمدسرانه آنها از آستانه معینی بیشتر شود احتمال دموکراتیک ماندن‌شان بیشتر می‌شود

یکی از بزرگترین آسیب‌های حکومت‌های اقتدارگرا در بخش‌های مختلف دنیا بی‌میلی رهبران برای کناره‌گیری محترمانه بعد از یک دورهٔ زمانی و نبود نظام تصمیم‌گیری نهادینه شده دربارهٔ جانشینی است.

انسان‌ها در مقاطع حساس تاریخی دست به انتخاب‌هایی سیاسی می‌زنند که جوامع را مجبور می‌کند در مسیرهای بهتر یا بدتر گام بردارند. به بیان دیگر، انسان‌ها کارگزارانی هستند که سرنوشت خودشان را کنترل می‌کنند، حتی اگر شرایط مادی انتخاب‌های آنها را شکل دهد.

تورم شکل پنهانی از مالیات‌گیری است و برای جمعیتی که ناگزیر از تحمل آن هستند پیامدهای نامناسب بسیاری دارد.

اگر کشوری تحت حاکمیت نخبگانی باشد که هدف اولیهٔ آنها استفاده از منابع عمومی برای پر کردن جیب خودشان باشد، اگر حق مالکیت مورد احترام نباشد، اگر کشوری نتواند سیاست‌های منسجم داشته یا مردم را آموزش دهد، در این صورت حتی داشتن منابع زیرزمینی ارزشمند مثل نفت هم نمی‌تواند به تداوم رشد اقتصادی بیانجامد. وجود ظاهری نهادهای دموکراتیک برای تضمین نتایج و پیامدهای مفید کافی نیست؛ دولت و حاکمیت قانون بخش‌های مهمی از این ترکیب‌اند.

سیمور مارتین لیپسِت گفته است اگر در آلمان یا یونان می‌توان یک نفر را به غیر آلمانی و غیریونانی بودن متهم کرد، در آمریکا چنین کاری ممکن نیست، زیرا آمریکاگرایی یا آمریکایی بودن متشکل از مجموعه‌ای از ارزش‌هاست که پذیرش آنها اختیاری و داوطلبانه است و جزو خصایص قومی به ارث رسیده از گذشته نیست.

از همان روزهای آغازین جمهوری، آمریکا هویت ملی قدرتمندی داشت که بیشتر از آنکه مبتنی بر قومیت یا مذهب باشد در مجموعه‌ای از ارزش‌های سیاسی با محوریت وفاداری به نهادهای دموکراتیک ریشه دوانده بود. از جهاتی می‌توان گفت آمریکایی‌ها قانون اساسی خود را به عنوان تجلی ارزش‌های جهانشمول که شبیه‌سازی مهاجران جدید با فرهنگ‌های متفاوت را تا حدی آسان‌تر می‌کرد، می‌پرستیدند.