بریده‌هایی از کتاب هنر صلح

خود را مشغول قضاوت درستی یا نادرستیِ دیگران نکن. گرفتار محاسبه نشو و غیرطبیعی عمل نکن.

روح تو، سپر حقیقی است.

اقتصادِ ایده‌آل، معنویت و مادی‌گرایی را باهم ترکیب می‌کند و بهترین کالاها برای معامله در آن، صداقت و عشق هستند.

آزمودن دیگران، رقابت با آن‌ها و نقد کردن‌شان، مایهٔ تضعیف و شکست تو خواهد بود.

هرج‌ومرج از آن رو در جهان وجود دارد که مردم فراموش کرده‌اند که همه‌چیز از یک منبع واحد نشأت گرفته است.

زندگی یعنی رشد. اگر فرآیندِ رشد ما متوقف شود، چه از نظر اجرای فنون و چه از نظر معنوی، ما مرده‌ایم

هرگز خود را یک استاد کامل مپندار که از همه‌چیز آگاه است؛ بایستی هرروز با دوستان و شاگردانِ خود تمرین کرده و همراه هم در «هنر صلح» پیشرفت کنید. پیشرفت از آن‌ِ کسانی است که پیوسته تمرین می‌کنند؛ اتکا به فنون سِرّی، تو را به جایی نمی‌رساند. کلنجار رفتن با فن‌ها فایده‌ای ندارد. فقط با قاطعیت و بدون اکراه وارد عمل شو.

«هنر صلح» از خودِ شما آغاز می‌شود. با کار کردن روی خویش و رسالتی که در «هنر صلح» دارید. هرکس، روحی دارد که می‌تواند پالایش شود؛ بدنی دارد که می‌توان آن را تربیت کرد؛ و مسیری مناسب برای پیمودن. شما فقط برای این اینجا هستید که به درکِ ذاتِ الهیِ خود رسیده و این بینش و آگاهی را نمایان سازید. صلح را در زندگی خود بپرورانید و سپس، این هنر را در مواجه با هرآنچه بر سر راهِ شما قرار می‌گیرد، به کار گیرید. هیچ‌کس نیازی به املاک، پول، قدرت و یا مقام برای تمرینِ «هنر صلح» ندارد. بهشت، همان جایی است که شما اکنون ایستاده‌اید. آنجا، مکان تمرین است.

حریفان دائم با ما مواجه می‌شوند، اما در حقیقت هیچ حریفی وجود ندارد.

فرابگیر و فراموش کن!