بریده‌هایی از کتاب هنر صلح

زندگی یعنی رشد. اگر فرآیندِ رشد ما متوقف شود، چه از نظر اجرای فنون و چه از نظر معنوی، ما مرده‌ایم. «هنر صلح»، جشن‌گرفتنِ پیوندِ آسمان، زمین و انسان است. درواقع، «هنر صلح» هر آن چیزی است که حقیقی، خوب و زیباست.

«هنر صلح»، درمانِ یک دنیای بیمار است. بدی و هرج‌ومرج از آن رو در جهان وجود دارد که مردم فراموش کرده‌اند که همه‌چیز از یک منبع واحد نشأت گرفته است. با بازگشت به آن منبع می‌توان تمام افکار منفی، امیالِ پست و خشم را رها نمود. آنان که به هیچ‌چیز تعلق ندارند، همه‌چیز متعلق به آن‌هاست.

بهشت، همان جایی است که شما اکنون ایستاده‌اید. آنجا، مکان تمرین است.

«هنر صلح» از خودِ شما آغاز می‌شود. با کار کردن روی خویش و رسالتی که در «هنر صلح» دارید. هرکس، روحی دارد که می‌تواند پالایش شود؛ بدنی دارد که می‌توان آن را تربیت کرد؛ و مسیری مناسب برای پیمودن.

حقیقتی را که پیش چشمان توست، از دست نده. ببین که چگونه آب در نهر، به نرمی و آزادانه، از میان دره‌ها و بین صخره‌ها در جریان است. همچنین از کتاب‌های آسمانی و انسان‌های فرزانه بیاموز. همه‌چیز، حتی کوه‌ها، رودها، گیاهان و درختان، بایستی مربی تو باشند.

عمیقاً به سازوکار این دنیا بیندیش، به سخن خردمندان گوش کن و هر آنچه را که خوب است، برگزین. با بنا نهادن بر این‌ها، درب مختصِ خودت به حقیقت را بگشا.

هرآنچه در آسمان و زمین است، نفَس می‌کشد. تنفس، ریسمانی است که خلقت را به‌هم متصل می‌کند. زمانی که گوناگونی‌های گسترده در تنفس عالَم درک شوند، هر یک از فنونِ «هنر صلح» متولد می‌شوند.

همه‌چیز، چه مادی و چه معنوی، از یک منبع سرچشمه می‌گیرند و چنان به یکدیگر مرتبط‌اند، که گویی یک خانواده‌اند. گذشته، حال و آینده، همه در نیروی حیات حاضر هستند. جهان هستی از یک منبع پدید آمده؛ بسط پیدا کرده؛ و ما از طریق فرایندِ بهینه‌یِ یکی‌شدن و هماهنگی، تکامل یافته‌ایم. «هنر صلح»، درمانِ یک دنیای بیمار است. بدی و هرج‌ومرج از آن رو در جهان وجود دارد که مردم فراموش کرده‌اند که همه‌چیز از یک منبع واحد نشأت گرفته است. با بازگشت به آن منبع می‌توان تمام افکار منفی، امیالِ پست و خشم را رها نمود.