بریده‌هایی از کتاب دنیا بدون تو

گاهی اوقات قطار زندگی آن‌قدر دچار روزمرگی می‌شود که هِن هِن کنان با یکنواختی تمام، راهی را در پیش می‌گیرد و جلو می‌رود. اما وقتی در این میانه، اتفاق خاصی رخ می‌دهد باعث می‌شود توقف کنی و توجهت جلب شود و تازه آن وقت است که متوجه می‌شوی در سایهٔ بی‌توجهی تو چه‌قدر زمان گذشته است. سالگردها، روزهای تولد و یا تعطیلات مهم از آن دست اتفاقات هستند.

یکی از نکات جالب توجه بارداری برای من این است که تجربه‌های آدم‌ها از این اتفاق کاملاً با هم فرق دارد. علائمش هم از روزی به روزی دیگر تغییر می‌کند. بسیار شنیده‌ام که یک زن در بارداری‌های متعددش علائم متفاوتی بروز داده است. نکته‌ای که همیشه برایم عجیب بوده است. مگر نباید بدن هر بار واکنش مشابهی داشته باشد؟ واقعیت دارد.

تهیهٔ همچین لیستی اصلاً از درن بعید نبود برای همین شگفت‌زده‌ام نکرد. اما باعث شد فکر کنم عشقی که به من دارد بیشتر از این‌که واقعی باشد، حساب و کتاب شده بود. حسی که به من دست داد را دوست نداشتم. شأن من در حد چند متغیر، پایین آورده شده بود.

تهیهٔ همچین لیستی اصلاً از درن بعید نبود برای همین شگفت‌زده‌ام نکرد. اما باعث شد فکر کنم عشقی که به من دارد بیشتر از این‌که واقعی باشد، حساب و کتاب شده بود. حسی که به من دست داد را دوست نداشتم. شأن من در حد چند متغیر، پایین آورده شده بود.

بعضی وقت‌ها اگر سطح توقعت را پایین بیاوری روزهای معمولی می‌توانند خارق‌العاده شوند.

بعضی از لحظاتی که در زندگی داشته‌ام آن‌قدر در ذهنم تازه هستند که آن‌ها را با تمام جزئیاتشان و با تک‌تک کلماتی که رد و بدل شده‌اند، به خاطر دارم. در مقابل، روزها و هفته‌های زیادی هم هستند که یا در ذهنم نمانده‌اند یا جزئیاتشان در خاطرم نیست.

دوست داشتم بپرسم «عذرخواهی برای چی؟» تا مطمئن شوم عذرخواهی‌اش صرفاً برای پایان دادن به دعوا نیست. اما گفتم: «عذرخواهیت پذیرفته شد.»

وقتی نامزد کردم، به ناگاه احساس کردم که عضو یک باشگاه جدید شده‌ام. باشگاهی که پیشینه‌اش به دهه‌ها، قرن‌ها و حتی هزاره‌های قبل بازمی‌گشت. «باشگاه زنان نامزددار!» همین حس را در زمانی که عروسی کردم هم، داشتم. وقتی آن روز لباس سفید پوشیدم، از راهروی محل عقد رد شدم و «بله» گفتم عضویتم در باشگاه زنان متأهل، رسماً آغاز شد. اما هیچ‌کدام از این دو حس، شبیه حس پیوستن به باشگاه مادران نبود. به نظرم بین زنانی که فرزندی دارند و آن‌هایی که ندارند، یعنی آن‌هایی که مادر شده‌اند و آن‌ها که نشده‌اند، مرز مشخصی وجود دارد.

مجموعه‌ای از چند آهنگ را انتخاب کرده بود که در زمان زایمان گوش کنم. مطمئن نبودم دوست داشته باشم هیچ‌کدام از آهنگ‌ها را گوش بدهم، ولی به هرحال جمع کردن آن‌ها باعث شده بود درن احساس مشارکت و آماده‌شدن برای زایمان کند.

یکی از درس‌هایی که از کارم یا زندگی با تو و درن گرفته‌ام این است که نود و نه درصد نقشه‌هایی که با هدف غافلگیرکردن دیگران می‌کشیم، هیچ جذابیتی ندارند! اگر آدم بداند چه اتفاقی قرار است بیفتد می‌تواند خودش را برای روبرو شدن با آن بهتر آماده کند.