بریده‌هایی از کتاب کتابی که آرزو می‌‌‌‌کنید والدینتان خوانده بودند

حتی اگر کودکتان به راهنمایی نیاز دارد، وقتی عصبانی هستید انجام‌دادنش هیچ فایده‌ای ندارد. اگر موقع عصبانیت راهنمایی کنید، آن‌ها فقط عصبانیتتان را می‌شنوند، نه آنچه را سعی می‌کنید به آن‌ها بگویید.

حتی خودآگاه‌ترین و خوش‌نیت‌ترینِ ما ممکن است دچار پرش زمانیِ احساس شود و متوجه شویم که به گذشته‌مان واکنش نشان می‌دهیم؛ به‌جای اینکه به اتفاقی واکنش نشان دهیم که حالا و همین‌جا رخ داده است.

قضاوت کودک به‌عنوان خوب یا بد یا درواقع هر قضاوت دیگر هیچ فایده‌ای ندارد؛ چراکه پیشرفت‌کردن، با محدودیتِ یک برچسب، سخت است: «بچهٔ آروم»، «بچهٔ دست‌وپاچلفتی»، «بچهٔ پرسروصدا»،... . انسان‌ها همیشه درحالِ تغییر و رشدند، به‌خصوص بچه‌ها. بهتر است آنچه را می‌بینید توصیف کنید و آنچه را تحسین می‌کنید بگویید، به‌جای آنکه قضاوت کنید. پس بگویید: «خوشم اومد که موقع جمع و تفریق چقدر حواست رو جمع می‌کردی»، به‌جای آنکه بگویید «تو ریاضی‌ت عالیه.»

تمرین: دیگر قضاوت نکنید به‌جای اینکه کارهایتان را قضاوت کنید، به کارهایی که به‌درستی انجام می‌دهید توجه کنید و قدر آن‌ها را بدانید. به تفاوت احساسی که در شما ایجاد می‌کند توجه کنید. به‌عنوان مثال، به‌جای فکرکردن یا گفتنِ این جمله: «من عالی نون می‌پزم»، این جمله را امتحان کنید: «تمرکزکردنم روی نون‌پختن داره نتیجه می‌ده.» به‌جای «من توی یوگا خیلی ضعیفم»، بگویید: «من یوگا رو شروع کردم و از هفتهٔ قبل تا الان پیشرفت کرده‌م.» مسئله کلمات نیست ـ‌من کاملاً کلمات «خوب» یا «بد» را ممنوع نمی‌کنم‌ــ مسئله به‌تعویق‌انداختن قضاوت است و اینکه به‌جای نتیجه‌گیری‌های سفت‌وسخت، نتیجه‌گیری‌های ملایم‌تری داشته باشیم. این آسیبِ کمتری به خودمان و فرزندانمان خواهد زد.

اصلی‌ترین نکتهٔ فرزندپروری رابطه‌ای است که با فرزندتان دارید. اگر انسان‌ها گیاه بودند، آن رابطه خاک می‌بود. این رابطه حمایت می‌کند، پرورش می‌یابد، و رشد را ممکن می‌سازد یا مانع رشد می‌شود. کودکان، بدونِ داشتنِ رابطه‌ای که بتوانند به آن تکیه کنند، احساس امنیت درِشان کاهش می‌یابد. شما می‌خواهید این رابطه منبع قدرت برای کودکتان باشد و روزی برای فرزندان آن‌ها نیز همین‌طور.

وقتی احساس بدی داریم نیازی به اصلاح‌شدن نداریم. می‌خواهیم با ما همدردی کنند، نه اینکه درگیر شوند. می‌خواهیم یک نفر دیگر احساس ما را درک کند تا در این احساس تنها نباشیم.

هدف این کتاب به‌اشتراک‌گذاشتنِ مسائلی است که در فرزندپروری مطرح‌اند. این موارد شامل نحوهٔ کنارآمدن با احساسات است، احساسات خودتان و آن‌ها؛ اینکه خودتان را با فرزندتان هماهنگ کنید تا یاد بگیرید چطور آن‌ها را بهتر درک کنید و چطور رابطه‌ای واقعی با آن‌ها داشته باشید، نه اینکه در الگوهای خسته‌کنندهٔ دعوا یا عقب‌نشینی درگیر باشید.

اصلی‌ترین نکتهٔ فرزندپروری رابطه‌ای است که با فرزندتان دارید. اگر انسان‌ها گیاه بودند، آن رابطه خاک می‌بود.

آنچه کودکان نیاز دارند این است که شما واقعی و قابل‌اعتماد باشید، نه بی‌نقص.

کودکان آنچه را ما می‌گوییم انجام نمی‌دهند، آنچه را انجام می‌دهند که ما انجام می‌دهیم.