بریده‌هایی از کتاب ایهام

نگاه کن تو را به خدا! به کجا رسیده‌ام... درگیر چه چیزهایی شده‌ام... چقدر دلم برای خودم تنگ شده‌است. همان خودی که همه می‌دانستند راهی به قلبش ندارند!

حقیقتی که وجود دارد این است که هرقدر دست‌نیافتنی‌تر باشی، به تناسب تخیلی که از تو در ذهن بقیه ساخته می‌شود، می‌توانی محبوب‌تر و جذاب‌تر باشی! و آن دیگر به تخیل دوست‌دارانت بستگی دارد! اما به‌محض مواجهه با اصل تو و نزدیک‌شدن به تو، خیلی از تصورات فرو می‌ریزند و جای خودشان را به واقعیت می‌دهند. روزگار عجیبی‌ست...

دانشگاه، پر است از عشق‌های یواشکی. مخصوصاً اگر عضو انجمنی، گروهی، کانونی جایی باشی! مخصوصاً اگر با دیگران زیاد در تعامل باشی و این تحت هر عنوانی و در هر جمعی پیش می‌آید. آن‌هایی که این داستان‌ها را نفی می‌کنند اصلاً نمی‌فهمم! کتمان بله. کتمان غیرعادی نیست. اما عشق‌های خاموش و یواشکی انکارشدنی نیستند! فقط بیان نمی‌شوند...

آقا جان من! کسی نگفت کسی رو دوست نداشته‌باش! کسی نگفت! ملتفت باشید!... گفته‌اند جای خداست و هرچه رنگ و بوی خدا را بدهد!

مرحوم آیت‌الله فاضل لنکرانی. ایشون می‌گفتند من ۵۰ ساله دارم اسلام می‌خونم. بذار خلاصه‌اش رو برات بگم: واجباتت رو انجام بده، به جای مستحبات، تا می‌تونی به کار مردم برس! کار مردم رو راه بنداز. اگر قیامت کسی از تو سؤال کرد، بگو فاضل گفته بود...! آقای فاضل... این مرد خدا...»

آه مرواریدِ اصلِ با بدل‌ها هم‌نشین...

این دوا، ردخور نداره. هرچی هم من بگم اضافه‌ست و گزاف... فقط یه چیزی می‌گم! اونم اینکه حواست رو جمع کن. به باد نده چیزی رو که براش سال‌ها تلاش کردی!... چیو؟ دلت رو... دلت رو صاف نگه‌دار... نذار تیره بشه...

ماهم این هفته برون رفت و به چشمم سالی‌ست... حال هجران تو چه دانی که چه مشکل حالی‌ست...

همیشه از سکوتی لذت برده‌ام که بسیاری از آن فراری‌اند! همیشه مشتاق خلوتی بوده‌ام که بسیاری در آن حضور نداشته‌باشند!

خدا وقتی ببینه توی خونه‌ش چیزایی رو راه دادید، کسایی رو راه دادید که خوشش نمیاد، تعارف نداره آقا! می‌ذاره می‌ره از اون خونه. انگار راحت نباشه... می‌ره! حالا تو هزاری هم برو دنبالش! نمیاد دیگه جانم... برنمی‌گرده تا وقتی‌که خونه‌ش رو خالی کنی از هرچی بدش میاد...

ما بدین در نَه پی حشمت و جاه آمده‌ایم! از بدِ حادثه این‌جا به پناه آمده‌ایم...

در شدیدترین حالت عاطفی، در ضعیف‌ترین حالت ممکن

سخت می‌خواهم که در آغوش تنگ آرم تو را هر قدر اَفشرده‌ای دل را، بیفشارم تو را عمرها شد تا کمندِ آه را چین می‌کنم بر امید آن که روزی در کمند آرم تو را از لطافت گرچه ممکن نیست دیدن، روی تو رو به هر جانب که آرم در نظر دارم تو را...

حد اعلایی و با حداقل‌ها هم‌نشین آه مرواریدِ اصلِ با بدل‌ها هم‌نشین! من به لطفِ دوستانت رفتم امّا سعی‌کن بعد من کمتر شوی با این دغل‌ها هم‌نشین! دل به مفهوم سیاهی کم‌کم عادت می‌کند چشم وقتی می‌شود با مبتذل‌ها هم‌نشین گردن‌آویزی چنین را پاره‌کن، آزاد شو آه مرواریدِ اصلِ با بدل‌ها هم‌نشین... دلخورم از تو و می‌دانم برایت مهم نیست...

«شاه‌نشین چشم من تکیه‌گَهِ خیال توست»

ما تو رو بیرون کردیم و چیزایی رو راه دادیم که برامون نمی‌مونن... آخدا ببخش ما رو... ببخش همهٔ ما رو...

من پر از حرف‌های ناگفته‌ام. پر از صحبت‌هایی هستم که یا رویم نمی‌شود بگویم، یا احساس می‌کنم اگر بگویم ارزششان می‌افتد.

«همه هست آرزویم که ببینم از تو رویی! چه زیان تو را که من هم برسم به آرزویی...» می‌دانم مخاطب این شعر امام زمان است...

می‌دانی! قبل از تو هر چیزی معنای خودش را داشت. بعد از تو همه‌چیز معنای تو را به خودش گرفت! حالا هرچیزی بهانه‌ای‌ست برای اینکه یاد تو را در دل من زنده کند.

سیر نمی‌شوم ز تو ای مه جان‌فزای من...