بریده‌هایی از کتاب گمشده در غبار

پسران مجرد. به این دلیل که با دیدن زیبایی‌های یک زن از اون‌جایی که دستشون بهش نمی‌رسه دچار سرخوردگی جنسی و انواع بیماری‌های روانی می‌شن. یا اینکه به سمت ارضا کردن میلشون از طرق مختلف غیرشرعی و غیرعقلی می‌رن. چهارم مردان متأهل که با دیدن زیبایی یک زن و مقایسه‌اش با همسر خودشون از زندگی دلسرد شده و زندگی تلخی خواهند داشت. پنجم دختران کوچک و معصوم که با دیدن یک زن بی‌حجاب ترغیب می‌شن در بزرگسالی این‌طوری باشن.»

چرا آن‌ها توی راه باطلشان این‌قدر مصمم‌اند و ما توی راه حقمان نه!

یاد آیاتی می‌افتم که خداوند بر پیامبر (ص) نازل می‌کرد و می‌فرمود مبادا جان بدهی از غصهٔ هدایت نشدن این‌ها.

«گویند امام هر عصر بابای مهربان است.»

زمزمه می‌کنم: «به سوی او برمی‌گردیم... برمی‌گردیم.»

اگر خودکشی باشد شاید من اولین مقصرش باشم. منی که لابه‌لای خودِ الکی مهم‌شده‌ام گم شده بودم. می‌دانستم چقدر توی زندگی‌اش رنج می‌کشد. می‌دانستم چقدر تنهاست. می‌دانستم چه فشارهایی رویَش است. فشارهایی که می‌تواند مغز هر دختری را خرد کند. نابود کند و نابود کرد؛ تمام. حرف زدن با او را جزء وظایفم می‌دانستم ولی از آن وظایفی که مدام به فردا می‌اندازیم. از آن‌هایی که از بس سخت است ازشان فرار می‌کنیم و به سراغ آسان‌ترها و به ظاهر مهم‌ترها می‌رویم.