بریده‌هایی از کتاب بازگشت ماهی‌های پرنده

ناامیدی برای خودش یک سبک زندگی‌ست؛ نوعی از بودن در فاصله بین بریدن از زندگی و ناتوانی در به‌پایان‌رساندنش. ناامیدی نظام فکری خودش را دارد. ناامیدی ضرباهنگ خودش را دارد، منطق خودش را دارد و همین منطق متفاوت سبب می‌شود آن چیزی که انجامش برای مردم غیر ناامید عادی تلقی می‌شود برای یک ناامید، الزاماً عادی نباشد. این دقیقاً همان چیزی‌ست که فهمش برای غیرناامیدها مشکل است.

مگر امروز هم در یک دروغ بزرگ کثیف زندگی نمی‌کنیم. دروغ بزرگ آزاداندیشی. ما تکنوکرات‌های فارغ‌التحصیل‌شده از دانشگاه‌های معتبر دنیا، مدافع برابری زن و مردیم. مخالف برده‌داری، مخالف جنگ، مخالف خشونت، مدافع حق آزادی انسان، طرف‌دار آزادی بیان، معتقد به تغییر بدون خون‌ریزی، عاشق زمین، نگران انقراض پروانهٔ خال‌دارِ دم‌قرمز شمال استرالیا، نگران آب‌شدن یخ‌های قطبی، مصرف بیش‌ازحد منابع طبیعی، و از همه مهم‌تر معتقد به قضاوت عادلانه دربارهٔ جهان. برای همین هم هست که اخبار جهان را فقط از یک کانال دنبال نمی‌کنیم و مفتخریم که صدای مخالف را هم می‌شنویم.

رؤیا رؤیاست و رؤیاها همیشه از ارتفاع ساده‌لوحی خود پرت می‌شوند و می‌میرند.

واقعیت این‌ست که بعضی زخم‌ها مشمول گذر زمان نمی‌شوند.

هنوز هم فکر می‌کنم مهم‌ترین پیمان نانوشته‌ای که همهٔ ما را به هم پیوند می‌دهد توافق ملی‌مان در فراموشی گذشته است. بیش‌تر شاید نوعی انتقام خونین از خودمان بابت ناکامی‌هایی که اگرچه بزرگ نیستند اما گزنده‌اند و سخت دیرالتیام. آن‌ها که انقلاب کردند از انقلاب حرف نمی‌زنند. آن‌ها که جنگیدند از جنگ نمی‌گویند، یا اگر هم چیزی بگویند بیش‌تر به خاطره‌ای دور و مرده می‌ماند که از تأثیرگذاری بر زندگی امروزمان ناتوان است. انگار هر چیزی که رنگ‌وبوی آن سال‌ها و آن روزها را می‌دهد محکوم به نابودی‌ست

برق چشمان الیاس مرا به غلط‌کردن انداخته بود. امید در دلش روییده بود و رؤیای داشتن یک سرزمین متفاوت داشت تمام ذهنش را اشغال می‌کرد. دلم می‌خواست به الیاس بگویم همهٔ آن حرف‌ها صرفاً بازی با کلمات بوده. ترسیده بودم. مثل سگ ترسیده بودم

اگر داستان مفقودالاثر شدن داوود برای ما به‌معنای بی‌اطلاعی از وضعیت داوود بود، برای آن‌هایی که به دیدن‌مان می‌آمدند تعبیری جز به تعویق‌افتادن خبر شهادتش نداشت. و همین اختلاف، صحنهٔ دل‌جویی مهمان‌ها را برای ما به فضای جنگ روانی تبدیل کرده بود.