بریده‌هایی از کتاب غریزه وصلی؛ نسخه‎ی کامل

دایی به من گفت: «تا الان قدرت قشنگ بود از الان قدرت مشنگ»

تنها کسی که تشویقم کرد احسان بود: «آفرین صدآفرین عموی خوب و نازنین سر در هوا سُم بر زمین!»

زنگ تعطیلی که خورد همه داشتیم با خوشی از مهد علم و دانش فرار می‌کردیم

آهی کشید و گفت: «رجبعلی همچی عاشقم بود که...» من فوری به شوخی گفتم «که رفت یک زن دیگه گرفت ها؟»

«ولی مرحوم رجبعلی با اینکه زورش زیاد بود هیچوقت دست رو من بلند نکرد. فقط منِ یک بار توی باغ پرت کرد هوا، سرم به جاخه خورد»

یادته یک‌بار بچه بودیم به من یک پشکل گوسفند دادی گفتی بخور قره قروته؟

یادته یکبار گفتی بریم آبمیوه عطایی شیرموز بخوریم من گفتم یک‌قرانم ندارم تو گفتی بریم مهمان تو، بعد اونجا خودت زودتر شیرموزتِ خوردی و رفتی بیرون از بیرون به من که پول نداشتم حساب کنم، مِخندیدی؟

محسن یادته یکبار از دبیرستان میامدیم جلوی یک دختره تا سرمِ خاراندم گفتی برای شِپشات بجای گِلِ سر باید سرتِ با شامپوی مخصوص بشوری و دختره یک‌جوری نگام کرد انگار واقعا شپشویم؟

- هیچی مثل آبِ صدراباد اینا رِ تمیز نمکنه - ها چون اون بالا بعضیا با همین آبِ جو، کهنه بچه‌هاشانِ مشورن، آبش برای شستن ماشین ویتامین داره

پیراهنم را بالا دادم تا جای چمبولی‌های مادر قدرت پلنگ را ببینم. چون بعضی‌جاها کبود شده بود، آنها را به مامان نشان دادم و گفتم: «تو غذا سیر داشت ببین همه بدنم کهیر زده.» - تو غذا سیر نریخته بودم که - خا پس چون سیر نداشته اینجوری شده. از آن جواب‌هایی که همیشه بی‌بی به ما می‌داد،

برای مادر قدرت پلنگ کلی به جان سعید قسم خوردم تا باور کند من و دایی نقشی در بازداشت پسرش نداشتیم اما باور نمی‌کرد. چون حواسش نبود حتی برایش به جان مادر قدرت‌پلنگ هم قسم خوردم اما نفهمید.

خا حالا بگو محسنِ دیدی یا نه؟» سعید که انگار در یک لحظه یاد تمامی محبت‌ها و دوستی‌هایمان افتاده بود و شنیده بود که به او گفته‌ام برای معذرت‌خواهی آمده‌ام، به مادر قدرت پلنگ گفت: «ها پشت این درخت قایم شده»

پارچ آب را برداشتم و با دهان از گوشه‌اش که مخصوصِ خودم بود، می‌خواستم آب بخورم که بی‌بی گفت: «جانِمّرگ با پارچ آب مخوری؟» قبل از اینکه جواب بدهم فورا تذکر ضدبهداشتی‌اش را گفت: «از اون طرفِ مالِ من نخوری‌ها» - مگه تو با پارچ مخوری؟ - نه! مگه تو با پارچ مخوری؟ - منم نه!

«ها خدا شاهده منم دیگه حوصله این چیزا رِ ندارم..... ولی فیلماتِ خواستی رد کنی همه‌شِ بدی من»

به خودم فحش ادبی می‌دادم و به قدرت از نوعی دیگر

- صاحبش اونه؟ از قدرت مایه گذاشتم و گفتم: «ها بابا یک خر آدمیه، اگه بهش ندم شر راه مندازه» - باشه. آمد بهش مِگم. گفتی اون خر آدمه اسمش چیه؟ - اسمش قدرت پلنگه ولی به جای گربه سانان بیشتر جزو چارپایانه... زلیخا لبخند زد و به قدرت نگاه کرد. قدرت هم دستش را از دور برای او بلند کرد. شاید تصور می‌کرد زلیخا عاشق یکی از چهارپایان شده.

توی خانه ما گیر از بین نمی‌رود بلکه فقط از فردی به فرد دیگر انتقال پیدا می‌کند

راستش اصلا قرار هم نبود که من زلیخا را بپسندم اما مجبورم اینها را بگویم تا بعدها که در ادامه ماجراهای ناخواسته، مجبور شدم به دروغ از زیبایی او تعریف کنم، تصور نکنید نیت قلبی خودم را گفته‌ام.

یک‌بار قدرت پلنگ بعد از دیدن یک فیلم ژان کلود می‌خواسته پاهایش را صد و هشتاد درجه باز کند اما به قول دایی اکبر یکی دیگر از اعضایش سیصد و شصت درجه بازتر شده بود. یک بار دیگر هم به تقلید از فیلم‌ها می‌خواست یک سنگ مرمر را با دست بشکند اما به جای شکستن اجسام سخت با دست، شکستن دست با اجسام سخت اتفاق افتاده بود. همین چند روز پیش هم که می‌خواست مثل بروس‌لی نانچیکوبازی کند، خدا به مادرش رحم کرد و نانچیکو از کنار صورتش پرت شد اما خدا به پدرش رحم نکرد و به میان پاهای او خورد. البته باز هم خدا رحم کرد!

خدایی نگا، باسنش شکل مکعب شده... خا آدم عاقل اونجاشم فیلم مذاره؟