بریده‌هایی از کتاب روایت رهبری

پیروزی نهایی از آن ما است.

ما باید مدافع افرادی باشیم که منافقین، سرهایشان را در مقابل زنان و فرزندانشان، سر سفرهٔ افطار، گوش‌تاگوش بریدند.

نفوذی‌ها بارها اعلام کرده‌اند که حرف خود را از دهان ساده‌اندیشان موجّه میزنند.

انقلاب به هیچ گروهی بدهکاری ندارد و ما هنوز هم چوب اعتمادهای فراوان خود را به گروه‌ها و لیبرال‌ها میخوریم.

ما همهٔ شعارهایمان را با عمل محک زده‌ایم.

ما مأمور به ادای تکلیف و وظیفه‌ایم نه مأمور به نتیجه.

ما در جنگ برای یک‌لحظه هم نادم و پشیمان از عملکرد خود نیستیم. راستی مگر فراموش کرده‌ایم که ما برای ادای تکلیف جنگیده‌ایم و نتیجه فرع آن بوده است.

صدای اسلام‌خواهی آفریقا از جنگ هشت‌سالهٔ ما است.

جنگ ما جنگ حق و باطل بود و تمام‌شدنی نیست؛ جنگ ما جنگ فقر و غنا بود؛ جنگ ما جنگ ایمان و رذالت بود و این جنگ از آدم تا ختم زندگی وجود دارد.

تنها در جنگ بود که صنایع نظامی ما از رشد آن‌چنانی برخوردار شد و از همهٔ اینها مهم‌تر استمرار روح اسلام انقلابی در پرتو جنگ تحقّق یافت.

جنگ ما فتح فلسطین را به دنبال خواهد داشت

آقای حسن روحانی نقل میکند که بازرگان در نوفل لوشاتو میگفت:‌ «اینکه امام میگوید شاه باید از کشور برود، مگر شدنی است؟ پشتیبان شاه آمریکا است. شاه برود، یعنی آمریکا برود و این کار امکان‌پذیر نیست. فعلاً باید بگوییم که شاه باید صرفاً سلطنت کند و نه حکومت.»

چقدر ساده‌لوح و سطحی‌اند کسانی که گمان میکنند دشمنی آمریکا و جبههٔ استکبار و دارودستهٔ وسیع صهیونیستی که اکثر خبرگزاری‌ها و رسانه‌های خبری و تبلیغی جهان را در اختیار دارند، ناشی از آن است که جمهوری اسلامی، بموقع تلاش لازم را برای کسب دوستان انجام نداده و یا در مسائل جهانی دچار تندروی شده است. این گمان، حاکی از عدم تعمّق در حوادث و جریانات داخلی و جهانی و عدم بصیرت در دشمن‌شناسی است.

قریب به اتّفاق علمای شیعه، ازجمله بزرگانی چون شیخ مفید، شیخ طوسی، ابن‌ادریس حلّی، شهید ثانی، محقّق سبزواری، علّامه حلّی، مقدّس اردبیلی، محقّق کرکی و میرزای قمّی، «فقیه» را در زمان غیبت نایب عامّ امام زمان (عجّل‌الله‌فرجه‌الشّریف) میدانند. رسول خدا (صلّی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلّم) بصراحت علما را وارثان خود معرّفی فرموده است: «العلماء مصابیح الأرض، و خلفاء الأنبیاء، و ورثتی و ورثة الأنبیاء»

من، امروز در این مسئولیّت کنونی، همان احساس و روحیّه‌ای را دارم که در روزهای اختناق، با دشواری‌های فراوان، برای رسیدن به هدفهایی که بحمدالله هیچ تغییر نکرده _ بلکه روشن‌تر هم شده است _ حرکت میکردم...

با شمارش آراء مشخّص شد ۶۰ نفر یعنی ۸۱ درصد حاضرین، برای رهبری آیت‌الله خامنه‌ای قیام کرده‌اند. خود ایشان امّا از جا برنخواست. آقای خلخالی خطاب به ایشان گفت: «آقای خامنه‌ای! تو را به خدا خودت هم رأی بده!». آقای خزعلی میگوید: «تقریباً به اتّفاق به ایشان رأی دادیم ولی خود ایشان به خودشان رأی نداد و تواضع کرد.»

انتخابات در دهم مهر ۱۳۶۰ برگزار شد و آیت‌الله خامنه‌ای با کسب اکثریّت مطلق آراء (۹۵/۱۱ درصد) به‌عنوان رئیس‌جمهور انتخاب شدند. این درصد آراء رکوردی در انتخابات ریاست‌جمهوری به ثبت رساند که پیش و پس از آن توسّط هیچ نامزدی کسب نشد.

بیشتر وقت آیت‌الله خامنه‌ای در جبهه‌ها صرف هدایت، پشتیبانی و طرّاحی عملیّات ستاد جنگهای نامنظّم _ که توسّط ایشان و شهید مصطفی چمران تشکیل شده بود _ میشد. ایشان در پشتیبانی از جبهه‌های خرّمشهر، آبادان و سوسنگرد نقش مؤثّری داشتند و به تقویت نیروهای نظامی مردمی مثل سپاه پاسداران انقلاب اسلامی و بسیج و تهیّهٔ نیازمندی‌های فنّی و تجهیزاتی آنها اهتمام داشتند.

خدا راه شکست را به روی ما بسته است.

ساواک در گزارش خود دراین‌باره مینویسد: «یک نفر از آخوندهای تبعیدی به نام شیخ خامنه‌ای که از یکی از شهرستانهای ایران به جرم برهم زدن نظم و امنیّت و همچنین دادن شعارهای ضدّ میهن و ملّت در شهرستان ایرانشهر در تبعید به سر میبرد، به مردم شهرستانهای مذکور کمک نقدی و جنسی (از قبیل پتو، خواروبار از هر رقم) مینماید و کمک وی باعث رفع گرفتاری مردم شده و اهالی ایرانشهر اظهار میدارند اگر دولت لطفی بکند و دو یا سه نفر از این شیخها و آخوندها را به شهرستان ایرانشهر تبعید کند برایشان بس است که به آنها کمک بکنند تا جبران خسارتشان بشود.»