بریده‌هایی از کتاب روایت رهبری

آقای سیّدجلال‌الدّین طاهری اصفهانی امام جمعهٔ اصفهان نخستین فردی بود که به‌صورت عمومی اعلام کرد اکثریّت قاطعی که به امام (قدّس‌سرّه) به‌عنوان ولیّ‌امر توجّه دارند، به آیت‌الله منتظری نیز توجّه دارند. وی همچنین طیّ تماسی با آقای هاشمی رفسنجانی، گفت که به‌خاطر مشخّص بودن رهبری آیت‌الله منتظری اساساً نیاز به تشکیل مجلس خبرگان وجود ندارد. آقای هاشمی رفسنجانی نیز در یک نشست خبری پیرامون انتخابات خبرگان، در پاسخ سؤال خبرنگاری که نظر وی را دربارهٔ اظهارات آقای طاهری اصفهانی پرسید، گفت: «به نظر من مردم در میان علما توجّه بیشتری به آیت‌الله منتظری دارند... ما صفات ولایت امر را در آیت‌الله منتظری می‌بینیم.»

انبوهی از تحلیلها در رسانه‌های ضدّ ایرانی منتشر میشد که پس از امام، کار جمهوری اسلامی تمام است. فرانسیس فوکویاما در مقاله‌ای که در ژانویهٔ ۱۹۸۰ (دی‌ماه ۱۳۵۸) در کنفرانس امنیّتی آسیاپاسیفیک ارائه کرد، بصراحت پیش‌بینی نمود: «نیروهای گریز از مرکز قابل‌توجّهی که در ایران وجود دارند، تضمین میکنند که پس از رحلت [آیت‌الله] خمینی، منازعهٔ بلندمدّتی بر سر قدرت در ایران شکل خواهد گرفت.»

«برخی گروه‌ها معتقدند که هر گروهی باید یک نماینده داشته باشد؛ یعنی به این هم قناعت نمیکنند که مردم یک شهر نمایندهٔ خودشان را تعیین کنند. اگر گروهی پیدا شد که مجموعاً پنج نفر بودند، اینها هم میگویند چون ما یک گروه هستیم باید یک نماینده در مجلس مؤسّسان داشته باشیم.»

«همین خود قانون اساسی میگوید که سلطنت یک موهبتی است الهی که به اعلیحضرت آن را مردم میدهند! ...خب حالا همین مادّه را میخواهیم عمل بکنیم به آن، مردم باید سلطنت را بدهند به شاه؛ هیچ‌کس جواب آری ندارد.»

در مقابل آیت‌الله طالقانی که با ۲ میلیون و ۱۶ هزار رأی نفر اوّل شد، مسعود رجوی ۲۹۷ هزار رأی کسب کرد. حسن نزیه که از مخالفان جدّی اسلامی شدن اقتصاد و سیاست بود، با کسب تنها ۴۴ هزار رأی در جایگاه سی‌ام ایستاد و گفت: «نتیجهٔ انتخابات نمادی از انحصارطلبی روحانیّت است.»

اگر چنانچه فقیه در کار نباشد، ولایت فقیه در کار نباشد، طاغوت است. یا خدا، یا طاغوت؛ یا خدا است، یا طاغوت. اگر با امر خدا نباشد، رئیس‌جمهور با نصب فقیه نباشد، غیر مشروع است. وقتی غیر مشروع شد، طاغوت است؛ اطاعت او اطاعت طاغوت است؛ وارد شدن در حوزهٔ او وارد شدن در حوزهٔ طاغوت است. طاغوت وقتی از بین میرود که به امر خدای تبارک‌وتعالی یک کسی نصب بشود. شما نترسید از این چهار نفر آدمی که نمیفهمند اسلام چه است؛ نمیفهمند فقیه چه است؛ نمیفهمند که ولایت فقیه یعنی چه. آنها خیال میکنند که یک فاجعه به جامعه است! اینها اسلام را فاجعه میدانند، نه ولایت فقیه را. اینها اسلام را فاجعه میدانند، ولایت فقیه فاجعه نیست. ولایت فقیه، تَبَع اسلام است

یعنی شکستن طلسم ترس از قدرتهای شیطانی و مادّی؛ یعنی تکیه بر اقتدارات بی‌نهایتی که خداوند در نهاد انسان قرار داده و از او به‌کارگیری آنها را همچون فریضه‌ای تخلّف‌ناپذیر، طلب کرده است؛

آیت‌الله خامنه‌ای میگویند: «در طول تاریخ اسلام، بعد از زمان ائمّه (علیهم السّلام) تا امروز، بنده هیچ‌یک از علما و بزرگان را سراغ ندارم که به‌قدر امام (رضوان‌الله‌تعالی‌علیه‌واعلی‌الله‌مقامه‌الشّریف) به جامعهٔ اسلامی عموماً و به شیعه خصوصاً، خدمت کرده باشد. در طول تاریخ، علمای بزرگی بوده‌اند. بنده، تا حدودی، به شرح‌حال این بزرگان وقوف دارم و تا اندازه‌ای قدر کارهایشان را میدانم؛ امّا کاری که این بزرگوار انجام داد، از نوعِ کارِ انبیا بود، نه از نوعِ کارِ علما. اگرچه علما ورثهٔ انبیا هستند، امّا غیر از این بزرگوار، عالمی که توانسته باشد شأن وراثت را تحقّق بخشد، نداشته‌ایم.».

دغدغهٔ مهمّ حضرت امام (قدّس‌سرّه) است. ایشان در واقع به یک مبارزهٔ عظیم فکری با این خطّ انحرافی دشمنان اسلام برخاستند که تبلیغ میکردند «اسلام دین جامعی نیست؛‌ دین زندگی نیست؛ برای جامعه نظامات و قوانین ندارد؛ طرز حکومت و قوانین حکومتی نیاورده است. اسلام فقط احکام حیض و نفاس است. اخلاقیّاتی هم دارد؛ امّا راجع به زندگی و ادارهٔ جامعه چیزی ندارد.».

محدود و منحصر کردن وعدهٔ الهی دربارهٔ مؤمنین به عصر ظهور، حکم به تعطیل‌پذیر بودن قوانین اسلام یا منحصر و محدود بودن زمان یا مکان قوانین اسلام میدهد و این برخلاف ضروریّات اعتقادی است. آیا از غیبت صغری تاکنون، که بیش از هزار سال میگذرد و ممکن است صد هزار سال دیگر بگذرد و مصلحت اقتضا نکند که حضرت تشریف بیاورد، در طول این مدّت مدید، احکام اسلام باید زمین بماند و اجرا نشود و هرکه هر کاری خواست بکند؟ آیا قوانینی که پیغمبر اسلام در راه بیان و تبلیغ و نشر و اجرای آن ۲۳ سال زحمت طاقت‌فرسا کشید، فقط برای مدّت محدودی بود؟ آیا خدا اجرای احکامش را به دویست سال محدود کرد؟ و پس از غیبت صغری، اسلام دیگر همه چیزش را رها کرده است؟

(خدا وعده کرده است به آن کسانی از شماها که ایمان بیاورند و عمل شایسته و صالح کنند، یعنی طبق تعهّدات این ایمان عمل کنند، آنان را در زمین جانشین سازد، همچنانی که مؤمنان پیشین را جانشین ساخته است.)؛

برخی تنگ‌نظری کرده و میگویند این آیه مخصوص زمان ولیّ عصر (عجّل‌الله‌فرجه‌الشّریف) است. در اینکه آیه مربوط به آن زمان است تردیدی نیست، امّا آیا این آیه تحقّق وعدهٔ الهی را محدود به آن زمان کرده است؟ مگر خدای متعال با مؤمنین صدر اسلام این وعده را عمل نکرد؟ این آیه یک بار آنجا عمل شد، هزار بار دیگر هم قابل عمل شدن است. آیه صراحت دارد که «کما استخلف الّذین من قبلهم»، همچنانی که مؤمنان پیشین را جانشین ساخته است؛ روی زمین از آن شما است و حکومت آن در دست شما، همچنانی که در دست پیشینیان شما، یعنی مؤمنان دورانهای قبل بود. بنابراین، نباید تحقّق وعدهٔ الهی دربارهٔ جانشینی مؤمنان را محدود و منحصر به ظهور حضرت حجّت (عجّل‌الله‌فرجه‌الشّریف) کرد؛