بریده‌هایی از کتاب خدای خوب ابراهیم

وَقَالَ الرَّسُولُ یا رَبِّ إِنَّ قَوْمِی اتَّخَذُوا هذَا الْقُرْآنَ مَهْجُورًا

إِن کلُّ نَفْسٍ لَّمَّا عَلَیهَا حَافِظٌ

خدا، خدا، خدا. همه چیز دست خداست.

ای کسانی که ایمان آورده‌اید! از اموال (خوب و) پاکیزه‌ای که به دست آورده‌اید، و از آنچه از زمین برای شما خارج ساخته‌ایم انفاق کنید. و برای انفاق، به سراغ بی ارزش آن نروید در حالی که خودِ شما، حاضر نیستید آن‌ها را بپذیرید.

کسانی که اموال خود را در راه خدا انفاق می‌کنند، سپس به دنبال انفاقی که کرده‌اند، منت نمی‌گذارند

این آیه رو ببین، چقدر خدا قشنگ با ما حرف زده. آدم می‌خواد از خوشحالی فریاد بزنه: أَلَیسَ اللَّهُ بِکافٍ عَبْدَهُ آیا خدا برای بنده‌اش کافی نیست؟

یکبار به من گفت: خدا، خدا، خدا. همه چیز دست خداست. تمام مشکلات بشر به خاطر دوری از خداست. ما باید مطیع محض باشیم. او از سود و زیان ما خبر دارد.

می‌دانست که دنیا برای تمام آدم‌ها محل سختی است. فقط مدلش فرق دارد، اما همه‌اش می‌گذرد. مهم این است که در این مدت عمر، برای خدای خوبمان چه کرده‌ایم؟

قرآن می‌گوید: اگر بخواهی از اکثریت مردم، فقط به این خاطر که اکثریت هستند پیروی کنی، بدون شک از راه خدا دور می‌شوی. همیشه با چشمان باز تصمیم بگیر.

نفس انسان اگر مهار نشود حتماً انسان را زمین می‌زند. اینکه می‌بینی برخی از آدم‌های خوب، عاقبت به خیر نمی‌شوند به خاطر بی‌توجهی به خواهش‌های نفس است.

وَ أَقِمِ الصَّلاهًْ طَرَفَی النَّهارِ وَ زُلَفاً مِنَ اللَّیلِ إِنَّ الْحَسَناتِ یذْهِبْنَ السَّیئاتِ... و نماز را در دو طرف روز و ساعات نخستین شب برپا دار که یقینا نیکی‌ها (نمازها)، بدی‌ها را از میان می‌برند... (هود/۱۱۴)

من آیه ای می شناسم که اگر تمام انسان ها دست به دامن آن زنند برای حل مشکلات آن‌ها کافی است، پس از آن، آیه مَنْ یَتَّقِ اللّهَ… را تلاوت فرمود و بارها آن را تکرار کرد. مَن یتَّقِ اللَّهَ یجْعَل لَّهُ مَخْرَجًا * وَ یرْزُقْهُ مِنْ حَیثُ لا یحْتَسِبُ وَ مَنْ یتَوَکَّلْ عَلَی اللَّهِ فَهُوَ حَسْبُهُ إِنَّ اللَّهَ بالِغُ أَمْرِهِ قَدْ جَعَلَ اللَّهُ لِکُلِّ شَی‌ءٍ قَدْراً هر کس تقوای الهی پیشه کند، (و به خاطر خدا گناهی را ترک کند) خداوند راه خروج (از گرفتاری) برای او فراهم می‌کند. و او را از جایی که گمان ندارد روزی می‌دهد و هر کس بر خدا توکّل کند، خدا برای او کافی است. خداوند فرمان خود را به انجام می‌رساند و خدا برای هر چیزی اندازه‌ای قرار داده است! (طلاق/۳ و ۲)

فَرِحینَ بِما آتاهُمُ اللَّهُ مِنْ فَضْلِهِ وَ یَسْتَبْشِرُونَ بِالَّذینَ لَمْ یَلْحَقُوا بِهِمْ مِنْ خَلْفِهِمْ أَلاَّ خَوْفٌ عَلَیْهِمْ وَ لا هُمْ یَحْزَنُونَ آن‌ها (شهدا) بخاطر نعمتهای فراوانی که خداوند از فضل خود به ایشان بخشیده خوشحالند و مژده می‌دهند به کسانی که هنوز به آن‌ها ملحق نشده‌اند (مجاهدان و شهیدان آینده، زیرا می‌دانند) که نه ترسی بر آن‌هاست و نه غمی خواهند داشت. (آل عمران/ ۱۷۰)

أَلَا بِذِکرِ اللَّهِ تَطْمَئِنُّ الْقُلُوبُ آگاه باش که تنها با یاد خدا دلها آرام و مطمئن می‌گردد. (رعد/۲۸)

این آیه رو ببین، چقدر خدا قشنگ با ما حرف زده. آدم می‌خواد از خوشحالی فریاد بزنه: أَلَیسَ اللَّهُ بِکافٍ عَبْدَهُ آیا خدا برای بنده‌اش کافی نیست؟ (زمر/۳۶)

کسی با قرآن هم نشین نشد، مگر آن که بر او افزود یا از او کاست؛ در هدایت او افزود و از کوردلی و گمراهی‌اش کاست

باعظمت ترین آیه هر روز وقتی می‌خواست از خانه خارج شود آیة الکرسی را می‌خواند. در جبهه هم همینطور. ابراهیم به دوستانش هم توصیه به خواندن این آیه باعظمت قرآن را می‌کرد.

هیچگاه سمت نوارهای ترانه و صدای حرام نرفت. اگر جایی هم صدای حرام پخش می‌شد به سرعت از آنجا دور می‌شد، می‌دانست گوش دادن به صدای حرام در معنویت انسان بسیار تأثیر دارد و حال نماز را از انسان می‌گیرد.

می خواست با ماشین از مسیری ناهموار در جبهه رد شود. یک الله اکبر با اخلاص گفت و به آرامی رد شد. بعد به دوستش گفت: ما هنوز قدرت الله اکبر را نفهمیدیم. اگر می‌دانستیم بسیاری از مشکلاتمان حل می‌شد. ابراهیم عزیز ما با عبارت «الله اکبر» انس عجیبی داشت. خدا بزرگ است. از آنچه تصور کنیم، عظمت خدا بالاتر است. حضرت حق خودش ما را امر کرده که او را به نام هایش بخوانیم

وَإِن کانَ ذُو عُسْرَهًٍْ فَنَظِرَهًٌْ إِلَیٰ مَیسَرَهًٍْ وَأَن تَصَدَّقُوا خَیرٌ لَّکمْ إِن کنتُمْ تَعْلَمُونَ و اگر (بدهکار که از شما قرض گرفته) قدرت پرداخت نداشته باشد، او را تا هنگام توانایی مهلت دهید. و هرگاه برای خدا به او ببخشید بهتر است، اگر آگاه باشید. (بقره/۲۸۰)