بریده‌هایی از کتاب خدای خوب ابراهیم

یکبار به من گفت: خدا، خدا، خدا. همه چیز دست خداست. تمام مشکلات بشر به خاطر دوری از خداست. ما باید مطیع محض باشیم. او از سود و زیان ما خبر دارد. هرچی گفته باید قبول کنیم. خیر و صلاح ما در همین است. بعد به من گفت: این آیه رو ببین، چقدر خدا قشنگ با ما حرف زده. آدم می‌خواد از خوشحالی فریاد بزنه: أَلَیسَ اللَّهُ بِکافٍ عَبْدَهُ آیا خدا برای بنده‌اش کافی نیست؟ (زمر/۳۶)

تقوا داشته باش، خدا در سخت‌ترین شرایط که تمام راه‌ها بر انسان بسته می‌شود، راه خروج را به تو نشان می‌دهد.

رابطه عاشقانه ای با خدا داشت. این را از صحبت‌های خصوصی‌اش می‌فهمیدم. من از بقیه نیروهای رزمنده کوچکتر بودم. غیر مستقیم مرا نصیحت می‌کرد. یکبار به من گفت: خدا، خدا، خدا. همه چیز دست خداست. تمام مشکلات بشر به خاطر دوری از خداست. ما باید مطیع محض باشیم. او از سود و زیان ما خبر دارد. هرچی گفته باید قبول کنیم. خیر و صلاح ما در همین است. بعد به من گفت: این آیه رو ببین، چقدر خدا قشنگ با ما حرف زده. آدم می‌خواد از خوشحالی فریاد بزنه: أَلَیسَ اللَّهُ بِکافٍ عَبْدَهُ آیا خدا برای بنده‌اش کافی نیست؟ (زمر/۳۶)

وقتی اذان و نام خدا به گوش ما خورد چنان آرامش پیدا کردیم که گویی هیچ خبری نیست! دشمن هم با شنیدن نوای ملکوتی ابراهیم عقب نشینی کرد. وقتی ابراهیم پایین آمد، یکی از رفقا بهش گفت: خیلی عالی بود. با صدای شما آرامش پیدا کردیم. ابراهیم یادآور شد که: من نبودم. این یاد خدا بود که آرامش ایجاد کرد: أَلَا بِذِکرِ اللَّهِ تَطْمَئِنُّ الْقُلُوبُ آگاه باش که تنها با یاد خدا دلها آرام و مطمئن می‌گردد. (رعد/۲۸)

وَ لا تَتَمَنَّوْا ما فَضَّلَ اللَّهُ بِهِ بَعْضَکُمْ عَلی بَعْضٍ لِلرِّجالِ نَصیبٌ مِمَّا اکْتَسَبُوا وَ لِلنِّساءِ نَصیبٌ مِمَّا اکْتَسَبْنَ وَ سْئَلُوا اللَّهَ مِنْ فَضْلِهِ إِنَّ اللَّهَ کانَ بِکُلِّ شَیْ‌ءٍ عَلیماً و هرگز آنچه را که خدا به وسیله آن برخی از شما را بر برخی برتری داده (مانند ثروت و ...) آرزو مکنید. برای مردان بهره‌ای است از آنچه کسب کرده‌اند و برای زنان نیز بهره‌ای است از آنچه کسب کرده‌اند و از خداوند از فضل او بخواهید، که همانا خداوند به همه چیز داناست. (نساء/ ۳۲)

داشت از کوچه رد می‌شد. یکدفعه ایستاد و خیره شد به روی زمین! تعداد زیادی مورچه در مقابلش بودند. خوب به زمین نگاه کرد و بررسی کرد که در جایی که پایش را می‌گذارد مورچه‌ای نباشد.

معمولاً آیهٔ وجعلنا در سوره یاسین را می‌خوانند تا از مشکلات و دشمنی دشمنان در امان باشند. ابراهیم مرتب این آیه را می‌خواند. حتی زمانی که در شهر بود! رفقایش پرسیدند: الان که دشمنی وجود نداره؟ برای چی وجعلنا می‌خوانی: ابراهیم مکثی کرد و گفت: مگه فراموش کردید که بزرگترین دشمن ما شیطان است!؟ وَ جَعَلْنَا مِن بَینِ أَیدِیهِمْ سَدّاً وَمِنْ خَلْفِهِمْ سَدّاً فَأَغْشَینَاهُمْ فَهُمْ لَا یبْصِرُونَ

پیامبر (ص) می‌فرماید: من آیه ای می شناسم که اگر تمام انسان ها دست به دامن آن زنند برای حل مشکلات آن‌ها کافی است، پس از آن، آیه مَنْ یَتَّقِ اللّهَ… را تلاوت فرمود و بارها آن را تکرار کرد. مَن یتَّقِ اللَّهَ یجْعَل لَّهُ مَخْرَجًا * وَ یرْزُقْهُ مِنْ حَیثُ لا یحْتَسِبُ وَ مَنْ یتَوَکَّلْ عَلَی اللَّهِ فَهُوَ حَسْبُهُ إِنَّ اللَّهَ بالِغُ أَمْرِهِ قَدْ جَعَلَ اللَّهُ لِکُلِّ شَی‌ءٍ قَدْراً

صدای اذان ظهر که آمد، ماشین را در مقابل یک مسجد نگه داشت. گفتم: آقا ابراهیم، بیا زودتر بریم مقر، همونجا نماز رو می‌خونیم. ما که بیکار نیستیم. داریم کار رزمنده‌ها رو انجام می‌دهیم. این هم مثل نمازه. بالبخندی برلب نگاهم کرد وگفت: تموم این کارها بازیه. هدف از جنگ و جبهه و ... اینه که نماز زنده بشه. هدف تمام کارهای ما اینه که ما عبد خدا و اهل نماز اول وقت بشیم.

أَقِمِ الصَّلاهًَْ لِدُلُوکِ الشَّمْسِ إِلی غَسَقِ اللَّیْلِ وَ قُرْآنَ الْفَجْرِ إِنَّ قُرْآنَ الْفَجْرِ کانَ مَشْهُوداً نماز (های واجب) را هنگامی که خورشید از وسط آسمان می‌گذرد تا آن گاه که تاریکی شب به نهایت می‌رسد برپادار، و نماز صبح را نیز هنگام طلوع فجر بجای آور که قطعا نماز صبح مشهود فرشتگان شب و روز است. (اسرا/۷۸)

یادمه آقا ابراهیم مثال قشنگی می‌زد و می‌گفت: نماز اول وقت مثل میوه‌ای است که وقت چیدنش شده. اگه میوه رو نچینی، خراب می‌شه و مزه اولیه رو نداره. همیشه سعی کن نمازهایت، در هر شرایطی اول وقت باشه. خدا هم تو گرفتاری‌های زندگی، قبل از اینکه حرفی بزنی کارت رو ردیف می‌کنه. وَ أَقِمِ الصَّلاهًْ طَرَفَی النَّهارِ وَ زُلَفاً مِنَ اللَّیلِ إِنَّ الْحَسَناتِ یذْهِبْنَ السَّیئاتِ... و نماز را در دو طرف روز و ساعات نخستین شب برپا دار که یقینا نیکی‌ها (نمازها)، بدی‌ها را از میان می‌برند... (هود/۱۱۴)

می‌خندید و می‌گفت: با خدا باش، از جایی که گمان نمی‌کنی روزی تو را می‌رساند. در مورد اهمیت این آیه پیامبر (ص) می‌فرماید: من آیه ای می شناسم که اگر تمام انسان ها دست به دامن آن زنند برای حل مشکلات آن‌ها کافی است، پس از آن، آیه مَنْ یَتَّقِ اللّهَ… را تلاوت فرمود و بارها آن را تکرار کرد. مَن یتَّقِ اللَّهَ یجْعَل لَّهُ مَخْرَجًا * وَ یرْزُقْهُ مِنْ حَیثُ لا یحْتَسِبُ وَ مَنْ یتَوَکَّلْ عَلَی اللَّهِ فَهُوَ حَسْبُهُ إِنَّ اللَّهَ بالِغُ أَمْرِهِ قَدْ جَعَلَ اللَّهُ لِکُلِّ شَی‌ءٍ قَدْراً هر کس تقوای الهی پیشه کند، (و به خاطر خدا گناهی را ترک کند) خداوند راه خروج (از گرفتاری) برای او فراهم می‌کند.

گرامی ترین شما نزد خداوند با تقواترین شماست. به یقین خداوند دانا و آگاه است. (حجرات/۱۳)

او به کلام اهل بیت: یقین داشت که فرمودند: هرکس حقوق الهی (مانند خمس) را نپردازد، دو برابر آن را در راه باطل می‌پردازد.

گفت: کاری کن که اگر خدا تو را دید خوشش بیاید، نه مردم.

مدتی که در اداره کار می‌کرد، برای این که غرور او را زمین نزند، میز کارمندی خود را پشت صندلی‌اش گذاشت و صندلی مراجعین را جلوی صندلی خود قرار داد! این گونه می‌خواست غرور پشت میز نشینی و مدیریت را از خود دور کند. کاش مسئولین ما از ابراهیم یاد بگیرند و دردشان فقط خدمت باشد ...

اگر به شما (در جنگ) آسیبی رسیده آن قوم (دشمن شما) را نیز آسیبی نظیر آن رسید و ما این روزها (ی شکست و پیروزی) را میان مردم می گردانیم تا خداوند کسانی را که ایمان آورده اند معلوم بدارد و از میان شما شاهدانی بگیرد و خداوند ستمکاران را دوست نمی‌دارد* و تا خدا کسانی را که ایمان آورده اند (به تدریج) خالص گرداند و کافران را نابود سازد (آل عمران/۱۴۱ و ۱۴۰)

مگه فراموش کردید که بزرگترین دشمن ما شیطان است!؟

خدا، خدا، خدا. همه چیز دست خداست. تمام مشکلات بشر به خاطر دوری از خداست. ما باید مطیع محض باشیم. او از سود و زیان ما خبر دارد. هرچی گفته باید قبول کنیم. خیر و صلاح ما در همین است.

«خدا، قرآن را فرونشاننده عطش علمی دانشمندان و باران بهاری برای قلب عالمان و راه وسیع برای صالحان قرار داد. قرآن، دارویی است که با وجود آن بیماری وجود ندارد. نوری است که تاریکی در آن یافت نمی‌شود، ریسمانی است که رشته‌های آن محکم و پناهگاهی است که قلّه آن بلند است. قدرتی است برای آن که آن را برگزیند. محل امنی است برای هر کس که وارد آن شود. راهنمایی است تا از او پیروی کنند. وسیله انجام وظیفه است برای آن که قرآن را راه و رسم خود قرار دهد. برهانی است بر آن کس که با آن سخن بگوید، عامل پیروزی است برای آن کس که به آن استدلال کند. نجات دهنده است برای آن کس که حافظ آن باشد و به آن عمل کند. رهبر آن است که آن را به کار گیرد و نشانه هدایت است برای آن کس که در او بنگرد».